| Mezarlıklar
İstanbul kentinin, mimariden çok kentsel bir öğe olarak düşünülmesi gereken bir sonuncu öğesi büyük mezarlıklardır. Bağımsız ya da camiler, türbeler gibi yapılarla bütünleşen hazireler şeklinde planlanan bu mezarlıklar kent içinin en önemli yeşil öğeleridir. Bunlar italyanların "campo san-to'ları gibi gösterişli mimarileriyle değil, küçük çevre duvarlarıyla yollardan ve evlerden ayrılan, servilerin egemen olduğu yeşil alanlar şeklinde, İstanbul peyzajının karakteristik öğeleri olarak yakın zamanlara kadar yaşamışlardır. Karacaahmet ve Boğaziçi sırtlarındaki tek tuk mezarlıklar, son kalan örneklerdir (bak. mezarlıklar). Bibi. Ö. L. Barkan, Süleymaniye Camii ve İmareti İnşaatı (1550-1557), I-II, Ankara, 1972-1979; H. Crane, Risale-i Mimariyye an Early Seventeenth Century Ottoman Treatise on Architecture, Leiden, 1987; Goodwin, Ottoman Architecture; D. Kuban, "Tarih-i Ca-mi-i Şerif-i Nur-ı Osmanî ve Onsekizinci Yüzyıl Osmanlı Yapı Tekniği Üzerine Gözlemler", Türk ve İslam Sanatı Üzerine Denemeler, ist., 1982, s. 123-139; S. Saatçi, Mimar Sinan ve Tezkiretü'l-Bünyân, ist., 1989.
DOĞAN KUBAN
Dostları ilə paylaş: |
