Hofiz Sheroziy – muhabbat kuychisi

Hofiz Sheroziy – muhabbat kuychisi

Reja:

• Sharq adabiyoti rivojida Hofiz Sheroziy asarlarining o`rni
• Sheroziy ijodiyotining umuminsoniy ahamiyati
• Hofiz Sheroziy g`azallarining g`oyaviy-badiiy xususiyatlari

Tayanch so`z va iboralar:

Sheroz, g`azal, fiqh, hadis,hofiz, qasida, soqiynoma, lirik she`r, oshiqona, tavsif, ma`rifatparvar, tilovat.

Xoja Hofiz Sheroziy (taxalluslari; asl ism-sharifi Shamsuddin Muhammad ibn Muham-mad) (1326 - Sheroz - 1389) — buyuk fors shoiri.

Xoja Hofiz Sheroziy (taxalluslari; asl ism-sharifi Shamsuddin Muhammad ibn Muham-mad) (1326 - Sheroz - 1389) — buyuk fors shoiri.

Otasi bevaqt olamdan oʻtgach, H. tirikchilik uchun novvoylik bilan shugʻullangan. Zehni oʻtkir boʻlganligidan tez orada fiqh, hadis, arab tili va adabiyoti, Qurʼoni karim va uning tafsirini mukammal oʻzlashtirgan. U, xususan, Qurʼon qiroatida yuksak mahoratga erishib, uni 14 usulda tilovat qilgan. Maʼraka-yig'inlarda Qurʼonni, qissaxonlik kechalarida xalq kitoblarini yoqimli ovozda oʻqib berib, roʻzgʻor tebratgan. Shuning uchun ham uni "hofiz" deb ulugʻlashgan va bu nom keyinchaliK shoirning adabiy taxallusiga aylanib ketgan. Yaxshi xattot ham boʻlgan.

Turli kitoblarni koʻchirgan, Qurʼonni kitobat qilgan (Xusrav Dehlaviyning "Xamsa"sidan H. koʻchirgan 2—4-dostonning qoʻlyozma nusxalari (1355) hozirgi Oʻzbekiston Fanlar akademiyasi Sharqshunoslik institutida (inv. №2179) saqlanadi). H. vaqt-vaqti bilan shohlar saroyida xizmat qilgan. Shoh Shujoʼ Muzaffariyning (1358—84) taxtga chiqishini qutlagan, Shoh Mansurni (1388—92) ulugʻlab, unga 6 gʻazal, 1 qasida hamda soqiynoma bagʻishlagan, lekin hayoti hamisha yoʻqchilikda oʻtgan. Baʼzi asarlarida oʻzining quvgʻinga uchraganini yozgan.

Turli kitoblarni koʻchirgan, Qurʼonni kitobat qilgan (Xusrav Dehlaviyning "Xamsa"sidan H. koʻchirgan 2—4-dostonning qoʻlyozma nusxalari (1355) hozirgi Oʻzbekiston Fanlar akademiyasi Sharqshunoslik institutida (inv. №2179) saqlanadi). H. vaqt-vaqti bilan shohlar saroyida xizmat qilgan. Shoh Shujoʼ Muzaffariyning (1358—84) taxtga chiqishini qutlagan, Shoh Mansurni (1388—92) ulugʻlab, unga 6 gʻazal, 1 qasida hamda soqiynoma bagʻishlagan, lekin hayoti hamisha yoʻqchilikda oʻtgan. Baʼzi asarlarida oʻzining quvgʻinga uchraganini yozgan.