Tablo 6: ABD de şeker pancarı ve mısırın birlikte üretildiği iki eyalette, farklı istasyonlara ait bitki su tüketimleri, üretim süresince düşen yağış miktarları ile sulama suyu ihtiyaçları
Şeker pancarı bir çapa bitkisidir ve üretim sezonu süresince 2 defa çapalanır. Bu sırada toprak yüzeyinde oluşmuş kaymak tabakası kırılacağından sulama ile verilen suyun yüzey akışı ile kaybı en aza inmekte ve yüzeyde ‘toprak malçı’ olarak tanımlanan gevşek bir örtü oluşmaktadır. Bu tabaka, sulama sonrası topraktan buharlaşma ile olan su kaybını azaltır. Ayrıca, çapalama ile toprak alt katmanlarından yüzeye suyun taşınmasında görev alan büyük ve küçük borucukların kırılması sonucunda su daha fazla yukarı hareket edemez. Bu şekilde ciddi miktarda su, toprak içerisinde ve kök bölgesinde korunmuş olur. Bu uygulamanın etkinliği çapalamaya ve toprak yapısına bağlı olarak değişmektedir.
Şeker pancarının tuzlu, alkali (sodyumlu) ve borlu topraklara ve sulama sularına karşı toleransları çok yüksektir. Mısır ise tuza yarı hassastır. Bor, tuzlara kıyasla toksiktir ve çok düşük değerlerde bile ölümcül sonuçlara neden olmaktadır. Orta Anadolu yer altı sularında suyun bor içeriğinin izin verilen sınır değerlerinin üzerinde olması orta vadede toprakta bor birikimine neden olacak ve topraklarımızın verim gücünü düşürecektir. Tuzlu toprakların en yüksek faydayla kullanılabilmesi için doğru bitki ve cinsinin seçilmesi ve sulamanın kontrollü ve doğru yapılması gerekmektedir.
Bazı bitkilerin tuza ve bora dayanıklılıkları Tablo 5 ve 6’da gösterilmiştir.
Tablo 7: Bazı bitkilerin tuza dayanıklılıkları (USSL, United State Salinity Laboratory)
Bu zamana kadar yapılan çalışmalarla mısır bitkisinin şeker pancarına göre eşit miktarda verim ile topraktan kaldırdığı azot, fosfor ve potasyum miktarları daha yüksek olduğu belirlenmiştir.
