HAQORAT
Haqorat deb bir kishining hafsiga, iffatiga tegadurgan so’zlar ila qadr va e’tiborini tushurmak
niyatida yomon muomala qilmakni aytilur. Ulamolar diniy kitoblarda: «Tashbihi zino gunohi kabiradur,
-birovni haqorat qilish ulug’ gunohlardandur», – demishlar. Lekin bizlarning oramizda xotun-qizga
borushub, bir-birimizni haqorat qilmak odat hukmig’a kirmishdur. Buning sababi axloqsizlik, gunoh va
savobni farq qilmog’onimizning samarasidur. Haqorat tahqir qilingan kishining diliga o’rnashub,
shunday yomon jarohatlarni ochurki, fursatni g’animat topub o’ch va intiqom olmaguncha
tuzalmaydur. Rasuli akram nabiyyi muhtaram afandimiz: «Ikki odam bir-birini so’ksa, gunoh
boshlovchiga bo’lur. Magar qarshi bo’lgan kishi ortuq ketsa, har ikkisi ham gunohda o’rtoq bo’lurlar.
Yana mo’min qarindoshini so’kmak fosiqlik, onlar ila urushmak kufrdur», – demishlar. Shul xususda
Mirzo Bedil:
Zi harfi no muloyim zahmati dilho mashav Bedil,
Ki har jo jinsi sangi hast, boshad dushmani ayno.
Tarjimasi:
Yomon so’zlar ilan dillarga zahmat bermagil Bedil,
Ne yerda toshni jinsi bo’lsa, bo’lg’ay shishaga dushman,
Turkiy Guliston yoxud axloq. Abdulla Avloniy
Dostları ilə paylaş: |