Marksist görüş ise şudur: Demokrasi bir devlet durumu dur, her devlet gibi sınıfsal bir içerik taşır; diktatörlük, demokrasinin öteki yüzüdür, "her devlet gibi, demokrasi de, zorun, örgütlenmiş olarak, sistemli bir biçimde insanla ra uygulanmasıdır"(Lenin); "genel", "saf" demokrasi, "işçi (118)leri kandırmak isteyen bir liberalin yalanıdır" (Lenin); zira, toplumun belirli bir kesimi için demokrasi, öteki kesimi için diktatörlük demektir vb.
Burada önemli olan bir noktaya işaret etmek gerekiyor. Marksizm, demokrasinin yukarıdaki bilinen tanımlarını yalnızca, burjuva demokrasisinin içyüzünü sergilemek için değil, proleter demokrasisinin niteliğini ve muhtevasını net leştirmek için de önemle vurgulamıştır.
Demokrasi ve diktatörlük tartışması, Marksizmin bütün bir tarihi boyunca, marksistler ile burjuvazinin işçi hareketi içindeki ideolojik uzantısı akımlar arasında yoğun ve sert tartışmalara konu olmuştur. Hem oportünistlerle, hem anarşistlerle. Örneğin Gotha Programı üzerine tartışma ların en önemli konusu budur. Marks ve Engels bu tartışma da, kruşçevci "bütün halkın devleti" revizyonist formülünün bir benzeri olan, lasalcı "özgür halk devleti" formülüne amansızca saldırmışlardı. Marks, bu formülün karşısına, kapitalizmden komünizme tüm bir tarihsel geçiş döne mi için geçerli olacak, "proletaryanın devrimci diktatörlüğü" bilimsel formülünü koymuştu. Engels, lasalcı "özgür halk devleti" safsatasına saldırırken, "proletaryanın devlete ge reksinmesi olduğu sürece, o, bunu, özgürlük için değil, hasımlarını alt etmek için kullanacaktır" demişti.
