50. EY QARA PİŞİK, ŞTO DELAYEŞ?
Bunnan irəli xırmanı vəlnən döyürdülər. Çardaxlı kəndinin qırağıdı, taxılı döyüflər, buğdanı sünbüldən ayırıflar. Amma qarannıx düşdüyünnən buğdanı daşıya bilmillər. Kalxoz sədri Fərzalını çağırır. Deyif ki, a kişi, bircə sənə ehtibarım var. Bu buğdanı daşıya bilmədik. Bu gejə qalırsan burda, buğdaya qaroul çəkirsən, İmamverdini də saa köməkçi verirəm. Deyif, yaxşı, arxayın olginən. Sən bilirsən ki, mən heş kimin bir toyuğuna daş atmamışam. Qalıllar burda.
Fərzalı baxır görür ki, İmamverdi qıvrılır ora-bura, nə isə narahatdı. Başa düşüf da, bu özünü şübhəli aparır. Deyir, uzandım, dedim ki, İmamverdi, mən yatıram sən gözdəginən, sora mən qaroul çəkərəm, sən yatarsan da. Gəlif buğdanı yığıb aparallar. İmamverdi dedi ki, qoy gedim çörək yeyim gəlim, onnan sora sən yatarsan. Getdi çörək yeyənnən sora gəldi, gördüm ə, bunun qarnı şişib nə boyda olub. Həmin İmamverdiyə oxşamır. Dedim, mən yatıram. Özümü vurdum yuxuluğa, elə xorulduyuram. Gördüm bir-iki dəfə dedi ki, ə, yatmısan, ə, yatmısan? Cavab vermədim, xorulduyuram. Gördüm paltarının altınnan iki meşox çıxartdı. Meşoxları silələdi, buğdanı dolduruf qutaranda isdiyirdi əyilə aşağı, qaldıra dalına, dedim:
Ey qara pişik, şto delayeş, – deyən kimi dedi:
Anqırma, tökürəm yerinə.
O söz düşür bizim camahatın ağzına. Məmi addı bir kişi vardı, mis zavodunda işdiyirdi. O söhbət eliyir ki, qozu yığıb aparmışam qoymuşam krışaya. Bir də gördüm balqonun aşağı tərəfinnən takqıltı gəlir. Dilim diş durmadı dedim, ey qara pişik, şto delayeş. Demə bu da oğlum imiş. Maa dedi ki, anqırma, tökürəm yerinə.
Dostları ilə paylaş: |
