40. TÜLKÜ, TISBAĞA VƏ DƏVƏ
Biri varımış, biri yoxumuş, bir tısbağa, bir tülkü, bir də bir dəvə varımış. Günnərin bir günündə bunnar yolnan gedirmişdər. Qabaxlarına böyüh bir könbə çıxır. Könbəni görəndə, tülkü həmişə bij olur, isdiyir bir bijdih işdətsin, bu könbəni təhcə yesin. Deyir ki, gəlin görəh yaşda kim çox böyühdü, könbəni o yesin. Razılaşdılar.
Tülkü deyir ki, Nuhu taxtda görmüşəm, Şah İsmayılı qundaxda. Elə həmin tülküyəm ki, dururam. Tısbağa da deyir ki, Nuhun gəmisi dəryada qərğ olanda elə belə tısbağeydim, elə həmin tısbağayam ki, dururam. Dəvə baxıp görür kü, iki böyüh tarixi irəqəm varıdı, ikisini də bınnar dedi. Əyilir könbəni götürür. Göydə gəvəliyip yeyə-yeyə deyir: "Onda belə çıxır ki, dəvə qardaşınız o vaxt uşağıymış".
Dostları ilə paylaş: |
