Objetivos generales

Preposiciones y locuciones preposicionales

- Preposiciones más frecuentes con acusativo (sistematización de usos): από, σε, για, με, κατά, χωρίς, (έ)ως, μέχρι, μετά…

- Preposiciones más frecuentes con genitivo: κατά, εναντίον, υπέρ, λόγω, εκτός, εξαιτίας, μέσω, μεταξύ…

- Locuciones prepositivas de uso habitual (γύρω σε / από, εκτός από, σε σχέση με ...).

- Consolidación de construcciones de verbo más preposición (μιλάω για, ζητάω από, απαντάω σε, ενδιαφέρομαι για…).

2. DISCURSO
Cohesión y organización

- Mantener el tema mediante repeticiones intencionadas y elipsis (Σ’ εµένα αρέσει πολύ το θέατρο, στον άντρα µου όµως όχι); pronombres, adverbios y otras expresiones con valor anafórico (µε αυτόν τον τρόπο, το πρόβληµα, το ζήτηµα....); mediante sinónimos o hiperónimos (κινητό > συσκευή).

- Coherencia de la temporalidad verbal en el discurso. Procedimientos de transmisión de información y cita: correlaciones de tiempos y modos verbales según la situación enunciativa (con y sin desplazamiento temporal), el tipo de información y la intención del emisor (comprometiéndose con la veracidad de la información o sin comprometerse con ella) (Λέει ότι πάτε μαζί / Λέει να πάτε μαζί. Είπε ότι ήταν να βρέξει / Είπε ότι θα βρέξει / Είπε ότι πάντα βρέχει αυτή την εποχή); uso de expresiones citativas: φαίνεται ότι, σύμφωνα με, κατά + grupo nominal… (Κατά τους ειδικούς…).

- Conectores discursivos más frecuentes (και, ούτε, αλλά, πως, που, γιατί, έτσι (ώστε), γι’ αυτό, όταν, τότε, επιπλέον, όµως, αν και, για παράδειγµα…)

- Marcadores frecuentes para dirigirse a alguien (δε µου λες / λέτε, μια στιγμή…); saludar (—Πώς πάνε τα πράγματα; —Kαλούτσικα); empezar a hablar (Κοιτάξτε… να σας / σου πω)); apoyar o implicar al interlocutor en interacción (Α, ναι; Και τότε λοιπόν; Δε νοµίζεις;); relacionar lo que se dice con lo anterior (–Εµένα µε ενθουσίασε αυτή η ταινία. –Εµένα όµως δε µου άρεσε καθόλου); reaccionar (Μη µου λες! Είναι απίστευτο! Τι κρίµα!); tomar la palabra (Εγώ θα ήθελα να πω…); iniciar una explicación (Για να δούµε… Κοίταξε, το θέµα είναι… Πρέπει να έχουµε υπόψη ότι…); mostrar duda (Μπορεί. Μπορεί να… Πολύ πιθανόν); mostrar acuerdo (Σίγουρα. Χωρίς αμφιβολία); mostrar desacuerdo (Αποκλείεται); contradecir en parte (Ναι, ναι, αλλά...Ίσως ναι, αλλά...); clarificar las opiniones (Όχι, εγώ δε λέω να / ότι... Αυτό που θέλω να πω είναι ότι..);pedir reformulaciones (Θέλεις να πεις ότι... Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά); presentar conclusiones (Και τελικά...Με λίγα λόγια.).

- Tipos de reacciones esperadas en las situaciones e intercambios usuales: ofrecer, rechazar, insister, aceptar (–Τι λες για µια µπίρα; –Όχι, όχι, ευχαριστώ. –Είναι παγωµένες. –Εντάξει τότε, αλλά µόνο µία); pedir, conceder (–Μπορώ να καπνίσω; –Ναι, ναι, κάπνισε, κάπνισε); hacer un cumplido, quitar importancia (–Τι ωραία που σου πηγαίνει αυτή η φούστα! –Λες; Την αγόρασα πολύ φτηνά), etc. Marcadores frecuentes de iniciación según el tipo de texto y el registro (formal / informal, oral / escrito) para empezar (Μια φορά κι έναν καιρό, Αγαπητέ συνάδελφε, Αγαπηµένη μου Παναγιώτα); saludo (Ελπίζω να πάνε όλα καλά, Πώς είναι οι δικοί σου;); desarrollo (επίσης, επιπλέον); cambio de tema (σχετικά µε, σε σχέση µε); conclusión (Τέλος); despedida (Θερµούς χαιρετισµούς, Δώσε χαιρετίσµατα..., Φιλικά).

- Marcadores frecuentes para añadir información (ακόµα και, εδώ που τα λέµε, etc.); clasificar (από τη µια πλευρά, από την άλλη); enumerar (πρώτον / δεύτερον, τέλος); reformular (δηλαδή); ejemplificar (για παράδειγµα, όπως); argumentar (πράγµατι, στο κάτω κάτω [της γραφής]); rebatir (παρόλα αυτά); corregir (όχι… αλλά…, δεν... αλλά...); poner de relieve (είναι φανερό ότι); resumir (Με λίγα λόγια).

- Puntuación y párrafos. Atención al empleo de los signos de puntuación como marcadores discursivos. Correspondencia entre los párrafos y los temas del discurso.

- Elección de formato de acuerdo con el tipo de texto y el grado de formalidad.