Həmçinin: Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – hicamaçının qazancının pis olduğunu və sahibinə o, qazancını dəvəsinə və köləsinə yedirtməsini əmr etmişdir". Əbu Davud 3422, Tirmizi 1277, İbn Məcə 2166, əl-Albani "Səhih". Digər tərəfdən isə: Humeyd rəvayət edir ki, Ənəs b. Məlik – radıyallahu anhu - da Hicamanın qazancı barədə soruşuldu. O: "Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – qan aldırdı. Qanı alan Əbu Taybe idi. Ona iki mudd miqdar buğda (xurma) verdi. Peyğəmbər: "Ən gözəl müalicə üsulu Hicama və hind buhurudur. Uşaqlarınızın (boğazlarına) sıxmaqla işkəncə verməyin" deyə buyurdu. Müslim 1577. Bu iki hədisin arasını cəm etmək bir çox fəqihlərdə problem olmuşdur. Bəziləri ikinci rəvayətin birincinin hökmünü qaldırdığını söyləmişlər. Hicamaçının qazancı pisdir – sözüylə Verilməsi pisdir deyilməmişdir. Pisliyi alan üçündür (tələb edən). Bu halda onun qazancı pis olur, haram olmaz. Necə ki, soğan və sarmsaq üçün də pisdir deyilmişdir. Lakin yeyilməsi mübahdır. Qısaca Hicamaçını qazancının pis olması soğan və sarmısağın pis olması kimidir. Lakin birinin qoxusu pisdir, digərinin isə qazanc səbəbi pisdir. İbn Qeyyim "Zədul Məad".
