ŞƏNGÜLÜM, ŞÜNGÜLÜM, SÜPÜRGƏGÜLÜM Elə bil bir keçi oluf, həmmeşə ya iki balası olurmuş, ya üş balası olurmuş. Bu dəfə keçinin üş balası olur. Balalarını qoyur bəridə. Deyir ki, balalarım, mən gedirəm dənə, məməmdə süt gətirejəm, buynuzumda ot gətirejəm, ağzımda da sizə ot gətirejəm. Bunların da birinin adı Şəngülüm olur, birinin adı Məngülüm, birinin də adı Süpürgəgülüm. Canavar da bunu bilirmiş. Keçi gedənnən sora canavar gəlir qapını kəsir ki, Şəngülüm, Məngülüm, açın qapını, mən gəlim. Buynuzumda ot gətimişəm, ağzımda su, məməmdə süd gətimişəm. Bular qapını açanda canavar ikisini yeyir, biri qaçır gizdənir, o kiçiyi. Keçi gəlir qışqırır, Şəngülüm, Məngülüm, Süpürgəgülüm, açın qapını, mən gəlim. Məməmdə süd gətimişəm, ağzımda su gətimişəm, buynuzumda ot gətimişəm sizə. Görür səs-sorax yoxdu. Nəysə, daldan-dala qapını açır, balaca balasıdı. Deyir, bəs canavar gəldi o balaları yedi, mən qaldım, qaşdım gizdəndim. Keçi durur gedir, buynuzdarın itilədir. Gedir canavarın yanına. Deyir, mənim balalarımı niyə yemisən? Deyir, yaxşı eləmişəm. Canavar isdiyir keçini yeyə, cuma. Keçi buynuzunnan vırır canavarın qarnını yırtır, öldürür. Deyir, “vay qarnım, vay qarnım”. Deyir, Şəngülümü, Məngülümü yemeyeydın, “vay qarnım” demeyeydın.
