Ustad Misbah Y?zdi

YÜNGÜL YÜKLƏ NECƏ YAŞAMAQ OLAR?
Buraya qədər deyilənlərdən mə’lum oldu ki, ömür yolu uzun
və  təhlükəli  bir  səfərdir.  Bu  səfərdə  zəruri  və  yüngül  yük
götürülməlidir. Ona görə də yüngül yük götürməyin qaydasını
bilməliyik.  Həzrət  Əli  (ə)  bu  məsələni  gözəl  bir  misalla
aydınlaşdırır.  Adətən,  müsafirlər  öz  yüklərini  bir  başqasının
çiyninə  qoymaq  istəyirlər.  Bu  işi  zirəklik,  fərasət  sayanlar  da
var. Yə’ni yükü ağır olan müsafir kömək üçün yoldaş arzulayır.
Belə bir kömək ağlabatandır. Ağır yükə köməkçi tapıb, səfərin
sonunda öz yükünü sağ-salamat təhvil almaq məntiqəuyğun bir
işdir. Heç bir aqil insan belə köməkdən imtina etməz. Amma bu
qaydaya  əməl  edənlər  olduqca  azdır.  Az  varlı  öz  sərvətini
yoxsullara paylayır ki, axirətdə geri alsın. Hansı ki, ən ağıllı yol
ehtiyacdan  artıq  olan  sərvəti  imkansızlara  verib,  axirətdə  geri
almaqdır. Amma çoxları nəinki öz sərvətini, hətta başqalarının
haqqı  olan  xüms  və  zəkatı  da  sahibinə  ödəmək  istəmir.  Ağıllı
insanlar isə dünya və axirəti müqayisə etməklə belə bir nəticəyə
gəlirlər ki, dünya səfər və bu səfərdə yükün yüngül olması isə
hünərdir. Həzrət (ə) bu nöqtəni çox gözəl şəkildə açıqlamışdır:
“yükünü  qiyamətədək  götürəcək,  ehtiyaclı  olduğun  gün  sənə
qaytaracaq  biçarə,  möhtac  tapsan,  onu  qənimət  bil.”  Bəli,  heç
bir  səfər  azuqəsiz,  yüksüz  olmur.  Əgər  bir  şəxs  yükünü
götürüb,  mənzil  başında  sizə  vermək  istəyirsə,  onun  istəyini
qəbul  edib,  səfər  yükünüzü  yüngülləşdirin.  Bu  yolla  həm
yükünüz  yüngülləşəcək,  həm  də  heç  bir  yol  haqqı
ödəməyəcəksiniz.  Yoxsula  verilən  yardıma  gəldikdə,  insan  bu
yardım 
müqabilində 
qat-qat 
artıq 
əvəz 
alasıdır.
Qur’ani-kərimdə  buyurulur:  “Allah  yolunda  yaxşı  borc  verən
kimdir  ki,  Allah  da  onun  əvəzini  qat-qat  artırsın?” Allah öz

---

143
verdiyi sərvətdən fəqirlər üçün borc istəyir və və’d edir ki,
həmin borcu qat-qat artıq qaytaracaq.  Əgər Allah-təalanın bu
buyuruğunu qəbul ediriksə, nə üçün ona əməl etmirik? Əslində
əməl etməmək qəbul etməmək deməkdir.  İkiqat qazanc və’d
edən insana inanırıq,  amma onqat qazanc və’d edən Allaha
inanmırıq. Bu münasibət e’tiqad zəifliyi deyilmi? Əgər Allaha
inanırıqsa, öz səfər yükümüzü (sərvətimizi) bir fəqir tapıb ona
verməli və axirət günü geri almalıyıq. Bu fürsəti qənimət sayıb,
səfər yükümüzü yüngülləşdirməliyik.  Ömür yolunda yüngül
yüklə hərəkət etmək yaxşı olmazmı?!  İnanın ki,  verdikləriniz
hədərə getməyəcək.  Bu gün imkanınız varsa yubanmayın.
Sabah gec ola bilər!