Nieuwsbrief

Internist en cardioloog Levy meent dat er veel banalere mechanismen in het spel zijn.

"Hooggeschoolde professionals met veel status vertonen de neiging als groep te denken en niet als individu", zegt hij. “Alleen medische informatie die de leerboeken haalt en door hoogleraren wordt gedoceerd, is ‘waar’. Waarnemingen, hoe evident en relevant ook, die niet onmiddellijk doordringen tot de collegezalen, zijn gedoemd om enkele generaties lang te worden geridiculiseerd.

De geschiedenis van de geneeskunde is geplaveid met voorbeelden. De angst voor kwakzalver te worden versleten, wordt er vanaf het eerste medische college ingeramd. Het gekke is, hoe voor de hand liggender en logischer een nieuw idee, hoe meer weerstand het ondervindt. Dokter Semmelweis was de kwakzalver van zijn tijd, omdat hij zijn collega’s wees op het belang van handen wassen tussen lijkschouwing en verlossing.

Omgekeerd geldt de coronaire bypass operatie vandaag de dag als onbetwist symbool van medisch kunnen, terwijl er in de literatuur geen bewijs is dat het huzarenstukje beter werkt dan niet ingrijpen. Niemand die dáár een probleem van maakt. In het geval van vitamine C gaat het om veel meer dan gekrenkte eer en de kleren van de keizer. Aan de ziekten die het spul geneest, valt verschrikkelijk veel te verdienen. Aan ascorbinezuur niets.”

"Ik zou het door Koene gebruikte argument dan ook willen omdraaien:

Totdat gecontroleerde klinische studies hebben bewezen dat het niet werkt, moet het afzien van massieve natrium-ascorbaatbehandeling bij potentieel dodelijk verlopende infectieziekten als hersenvliesontsteking, SARS, ebola of vogelgriep als medische nalatigheid, als kwakzalverij worden bestempeld".