V –
qurilayotgan ob’ekt hajmi, m
3
;
T
o
–
ob’ektni qurishda sarflanadigan
mehnat hajmi, kishi – kun.
Ishlarni bajarishdagi mehnat sig’imining solishtirma ko’rsatkichi qurilish-
montaj ishlarini ishlab chiqarishda sarflanadigan mehnat hajmini o’zida aks ettiradi
va qurilayotgan ob’ekt uchun qabul qilingan konstruktiv yechimlarining
texnologikligini hamda qurilish-montaj ishlarining mexanizatsiyalashganlik
darajasini tavsiflaydi.
Kapital
mablag’lar umumiy hajmidagi qurilish-montaj ishlarining
solishtirma salmog’i
S
qmi
quyidagi formula
bo’yicha hisoblanadi.
(6.3)
Bu
ko’rsatkich
qurilishning
industrializatsiyalashganlik
darajasini
tavsiflaydi.
Qurilish koeffitsienti
K
q
qurilish yer uchastkasidan foydalanish darajasini
belgilaydi:
(6.4)
Bu yerda
G’
q
va
G’
um
mos ravishda uchastkaning qurilayotgan va umumiy hududlari.
95
Bino maydoni (k
m
) va hajmidan (k
h
) oqilona foydalinish darajasi
k
o
va
k
h
(6.5) va (6.6)
bu yerda:
G’
– binoning umumiy maydoni, m
2
;
G’
p
– foydali (yashash yoki ishlab
chiqarish maydoni), m
2
;
V –
binoning hajmi, m
3
.
k
m
va k
h
koeffitsientlar mos ravishda binoning umumiy maydoni yoki
hajmining qanday qismidan bevosita mo’jallangan vazifa uchun foydalanishni,
xonalar (qavatlar) balandligi qanday darajada to’g’ri tanlanganligi va yordamchi
-
xo’jalik xonalari to’g’ri loyihalanganligini ko’rsatadi.
Ko’rsatkichlar tizimining mavjudligi murakkab texnik va xo’jalik
yechimlarini har tomonlama yetarli darajadagi aniqlik bilan baholash imkonini
beradi. Biroq shu bilan bir qatorda bu ko’rsatkichlar ziddiyatli jihatlarga ham
egadir. Agar bir variantning barcha ko’rsatkichlari boshqa variantnikidan yaxshi
bo’lsa, u holda masala juda oddiy bo’ladi. Lekin afsuski, amaliyotda bunday holat,
ya’ni oddiylik kamdan – kam bo’ladi. Shunday holatlar bo’ladiki, masalan,
qurilishning muddatini qisqartirishga ancha qimmat industrial konstruktsiyalarni
qo’llash orqali erishiladi, ekspluatatsion sarf
-
xarajatlarni qisqartirishga esa ancha
qimmat bo’lgan materiallarni qo’llash, issiqlikning izolyatsiyasiga sarflanadigan
mablag’larni oshirish yo’li bilan erishiladi, qurilishga sarflanadigan mehnat
sig’imini qisqartirish uchun esa mehnat unumdorligi ancha yuqori bo’lgan va
ancha qimmat turadigan mexanizmlarni qo’llashga to’g’ri keladi.
Bir xil bo’lgan vaziyatlarda u yoki bu yechimlarni baholash uchun joriy
xarajatlarning farqini hisobga olgan holda qo’shimcha kapital mablag’larning
miqdorini solishtirish yoki taqqoslash yetarli bo’ladi. Masalan, variantlarning
bittasi bo’yicha kapital mablag’larning miqdori boshqasinika nisbatan ko’p K
1
K
2
, lekin boshqa variant bo’yicha joriy xarajatlarning miqdori (qurilish mahsuloti
96
tannarxi) ikkinchi variantnikiga nisbatan past: S
1
S
2
, bu esa qurilish vaqtida
qilingan ortiqcha sarf-xarajatlarni bildiradi, bunday ortiqcha sarf
-
xarajatlar
ekspluatatsiya jarayonida mahsulot tannarxini pasaytirish orqali erishiladigan
iqtisodiy ko’rsatkichlar bilan tartibli ravishda bartaraf etila boriladi, ya’ni
muntazam ravishda kompensatsiyalanadi. Ikkinchi variant: qurilish kam kapital
mablag’lar evaziga amalga oshiriladi: K
1
K
2
, lekin bunda ishlab chiqarilayotgan
mahsulotning yillik tannarxi yuqori bo’ladi: S
1
S
2
.
Eng samardor variantni aniqlashda olib boriladigan hisoblashlar quyidagi
ketma
-
ketlikda bajariladi: dastlab ko’rib chiqilayotgan K
1
va K
2
variantlar
bo’yicha kapital mablag’larlarning farqi aniqlanadi, bu farq birinchi variant
ko’rsatkichlarini ikkinchi variant ko’rsatkichlari bilan solishtirilganda olingan
birinchi variant bo’yicha qo’shimcha kapital mablag’larni bildiradi, so’ngra
mahsulot tannarxini pasaytirish miqdori yoki S
1
va S
2
ekspluatatsion xarajatlar
aniqlanadi.
Kapital mablag’lar o’sishining tannarx pasayishiga ko’rsatadigan ta’siri bu
pasayishning uni yuzaga keltiruvchi kapital mablag’larga bo’lgan nisbati bilan
aniqlanadi.
Bu nisbatni solishtirma iqtisodiy samaradorlik koeffitsienti deb
atashadi
(E)
:
(6.7)
Bu koeffitsient qo’shimcha kapital mablag’lar har bir so’miga to’g’ri
keladigan mahsulot tannarxini pasaytirish evaziga erishiladigan iqtisodiy
samaradorlikni anglatadi. Samaradorlik koeffitsienti qiymatining yo’l qo’yiladigan
minimal chegaraviy oralig’i sifatida qabul qilinadigan qiymatidan past bo’lagn
yechim samarasiz deb baholanadi, Ye
m
=
0,12 qiymat samaradorlik
koeffitsientining minimal chegaraviy oraliq qiymati sifatida qabul qilinadi, CHetki
SHimol rayonlari yoki ularga tenglashtirilgan rayonlarda loyihanayotgan yoki
97
qurilayotgan ob’ektlar uchun Ye
m
sh
=0,08.
Bunday shart – sharoitlarda (6.7)
formula quyidagi ko’rinishni oladi.
(6.8)
Misol.
Yig’ma temirbeton zavodini rekonstruktsiya qilishning maqsadga
muvofiq ekanligini aniqlash. Zavodning quvvati P
= 10 mln. m
3
/yil temirbeton
elementlari
ishlab
chiqaradi;
mahsulotning
tannarxi
S
1
=350
so’m/m
3
,
rekonstruktsiyadan keyin mahsulot tannarxi S
2
=310 so’m/m
3
ni tashkil etadi,
K
1
= 0.
Samaradorlikni hisoblash: zavod
K
solishtirma
quvvat birligiga to’g’ri keladigan
qo’shimcha kapital mablag’ni aniqlaymiz.]
Samaradorlikning hisoblangan koeffitsienti quyidagini tashkil etadi
Bundan zavodni rekonstruktsiya qilish maqsadga muvofiq ekanligi kelib
chiqadi. Zavodni rekonstruktsiya qilishning maqsadga muvofiq ekanligini
belgilaydigan temirbeton konstruktsiyalarning chegaraviy maksimal qiymati
quyidagicha aniqlanadi:
bunda
S
1
= 350 – (250 x 0,12) = 320 so’m / m
3
98
Bir nechta variantlarni taqqoslashda hisoblashlar yaqinlashish metodi orqali
variantlar juftligi bo’yicha har bir juft uchun eng yaxshi variantni aniqlash yo’li
bilan olib boriladi.
Dostları ilə paylaş: |