Genellikle mekanik davranış yükleme altında bulunan malzemelerin bünyesinde meydana gelen gerilme ve şekil değiştirmeleri açıklayan en genel kavramdır.Plastiklerin mekanik davranışlarını incelerken dikkate alınması gereken bir kaç önemli husus vardır.Birincisi,plastiklerin mekanik davranışlarının,malzemenin yapı ve fiziksel haline bağlı olmasıdır.Fiziksel yapı bakımından plastikler amorf ve kısmikristalin (kristalin) olarak sınıflandırılırlar.Burada bazı tanımlamalar anlamak açısından bir termoplastik yükselen sıcaklığa bağlı olarak katılığını açıklamak gerekmektedir.
Sıcaklık dahada yükselirse, pirimer bağlar birer birer çözülmeye başlar molekül zincirleri parçalanır ve düşük moleküllü maddeler haline geçerek malzeme ayrışır.
Sıcaklık dahada yükselirse, pirimer bağlar birer birer çözülmeye başlar molekül zincirleri parçalanır ve düşük moleküllü maddeler haline geçerek malzeme ayrışır.
Plastiklerin ısısal özelliği en önemli özelliklerinden biridir.
Plastiklerin ısısal özelliği en önemli özelliklerinden biridir.
Her ne kadar bazı plastikler 100-180 C aralığında uzun süreli kullanım için önerilebilir ve örneğin Politetrafloretilen (PTFE) ve Polifenilen sülfid gibi, başka plastikler 250 C ye kadar servis ömrüne sahip iselerde, çoğu plastikler geniş bir sıcaklık aralığında yumuşama gösterirler. Bununla ilgili olarak Tablo 7 de plastiklerin dayanabilecekleri sıcaklık aralıkları verilmektedir.
Plastiklerin ısıya karşı dayanıklılığı çok önemli bir faktördür.
Plastiklerin ısıya karşı dayanıklılığı çok önemli bir faktördür.
Genellikle termoplastikler yük uygulanmadığı zaman (kendi ağırlıkları altında) 65-120 C’de, bazı çeşitleri ise 260 C gibi yüksek sıcaklıklarda bozulurlar.
Bu yüzden yüksek sıcaklıklarda düşük bir yük altında dahi kullanılmamalıdırlar.
Termosetler daha sert ve ısıya dayanıklıdırlar.
Sıcaklık artarsa belirli bir sıcaklığa kadar sert kalırlar fakat yüksek sıcaklıklarda kömürleşerek bozulurlar.
Bu olaydan bunların tanımlanmasında da bahsedilmiştir. Genellikle termosetler 150-230 C arasında sıcaklığa devamlı maruz kalabilirler;Bazı özel termoset çeşitleri 260 C ye kadar dayanabilir.
Asbest ve cam dolgu gibi dolgu malzemeleri plastiklerin ısıl dirençlerini artırır.
Elektriksel özellik bakımından en önemli faktör elektriksel iletkenliktir.
Elektriksel özellik bakımından en önemli faktör elektriksel iletkenliktir.
Genelde plastiklerin elektrik iletkenlikleri zayıftır.
Polimerlerin elektrik iletmesi için yapıda sert elektronlar veya serbest iyonların bulunması ve bunların yapı içinde hareket etmesi gereklidir.
Polimerin yapısında zincirlerin sert ve bükülmez olması, zincirlerin birbirini kuvvetli etkimesi, yüksek kristalinite ve yönlenme olayları elektronların serbest hareketlerini engellemekte ve plastiklerin düşük elektrik iletkenliğine neden olmaktadır.
Elektrik iletkenliğini ifade etmek için bunun tersi olan elektrik direnci terimide kullanılmaktadır.
Mükemmel yalıtkanlık özelliğinin bir sonucu olarak polimerler çoğu kez elektrostatik olarak yüklenirler.
Mükemmel yalıtkanlık özelliğinin bir sonucu olarak polimerler çoğu kez elektrostatik olarak yüklenirler.
Bu yüküde uzun süre korurlar.
Elektostatik yüklenme bazı uygulamalarda yangın çıkmasına dahi neden olabilir.
Ayrıca, elektrostatik yüklenme bazı durumlarda tozu çekebilir ve plastiğe dokunana elektrik şoku verebilir, havada kıvılcım çıkarabilir.
Yüzeylerin işlenmesiyle malzemeye, elektrostatik yükün yere akmasını sağlayan düşük bir iletkenlik verilebilir.
Bu kaplamalarla mümkündür ancak bu kaplamalar zamanla yavaş yavaş bozulur ve aralılarla yenilenmesi gerekir.
Diğer bir yöntemde, yapıya iletken dolgu maddelerinin katılmasıdır.
Plastikler, metalik malzemelere nazaran kimyasallara karşı daha dayanıklıdırlar.
Plastikler, metalik malzemelere nazaran kimyasallara karşı daha dayanıklıdırlar.
Genellikle termoplastikler, seyreltik asit alkali ve tuz çözeltilerden etkilmezler.
Örneğin, polietilen ve polipropilen asit depolama kabı imalinde kullanılmaktadır.
Politetrafloroetilen gibi flor içeren plastikler kimyasal olarak son derece soy malzemedir.
Diğer taraftan, termoplastiklerin çoğu organiksolventlerin kimyasal olarak etkilenirler.
Termosetler, termoplastiklere nazaran kimyasal çevreye daha az duyarlıdırlar.
Polimerlerin kimyasal dirençleri reaktif maddenin cinsine ve konsantrasyonuna, polimerik yapıya, sıcaklığa, uygulanan gerilmeye, yüzey pürüzlüğüne morfolojisine bağlıdır.
Kısa süreli polimer-kimyasal çevre etkileşmeleri çekme deneyleriyle, uzun süreli etkileşmeler ise sürünme deneyleri ile belirlenirler.
Kullanılan bu maddelerin çoğunun bir defa kullanılıp atılması ve hacimce çok yer kaplamaları çevre kirliliğini de beraberinde getirmiştir.
Kullanılan bu maddelerin çoğunun bir defa kullanılıp atılması ve hacimce çok yer kaplamaları çevre kirliliğini de beraberinde getirmiştir.
Bu sorunu çözmek için son yıllarda önemli çalışmalar yapılmaktadır.
Bu sorunun bir çözümü, plâstik atıkların geri kazanımıdır.
