141:6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca, dinleyecekler tatlı sözlerimi.
Önderleri sözcüğü büyük olasılıkla burada kötü kişilerin elebaşlarına işaret etmektedir. Kaçınılmaz sonla karşılaştıklarında, günahkârların geri kalanı Davut’un sözlerinin her şeye rağmen gerçek olduğunu fark edeceklerdir.
Konu burada değişerek İsrail’in düşmanlarından Yahudi halkına döner. Gördükleri zulümle sabanla sürülüp yarılmış toprağa benzemişlerdir. Şimdi iskeletlerinden başka hiçbir şey kalmamış gibidir; ölüler diyarı ağzını açmış onların kemiklerini yutmayı beklemektedir. Bu ifade bize Hezekiel’in İsrail’e yönelik olarak yazdığı kuru kemikler hakkındaki görümünü düşündürür (Hez.37:1-14).
141:8-10 Son üç ayette mezmur yazarı kurtarılmasını ve düşmanlarının cezalandırılmasını diler. Beklentisi yalnızca Rab’dir, sığınma umudu ve savunması yalnızca Tanrı’dır. Bu nedenle tanrısızların kurdukları tuzaktan kurtarılmasını ve bu tuzaklara kötülerin düşmesini ister.
