19:11 Tanrı sözü kulunu uyarır. Ayetler, imanlıya Şeytan’a karşı koymasını, ayartmadan kaçmasını, günahtan nefret etmesini ve kötülükten sakınmasını öğretir. İmanlı, Tanrı sözündeki ahlâk kurallarına uyarak gerçek doyumu bulur. Ruhsal, fiziksel ve zihinsel olarak iyi bir yaşamın tadını çıkarır! Bütün bunların da ötesinde, Mesih’in yargı kürsüsünde kendisine bağışlanacak ödüller biriktirir. “Şimdiki ve gelecek yaşamın vaadini içeren Tanrı yolunda yürümek her yönden yararlıdır” (1Ti.4: 8).
19:12 Ama Rab’bin yasasının ne kadar kutsal, adil ve mükemmel olduğunu düşündüğümüzde, ne kadar başarısız kişiler olduğumuzun farkına varıp Davut’la birlikte, “Kim yanlışlarını görebilir?” diyoruz. Barnes şöyle yazar:
Kim böylesine saf, kutsal, istek ve buyruklarında böylesine kararlı –düşünceleri, sözleri ve bütün yaşamı yargılama yetkisine sahip– bir yasadan kaç kez saptığını hatırlayabilir? Mezmur 119:96’da benzeri bir duyarlılığa rastlanır: “Kusursuz olan her şeyin bir sonu olduğunu gördüm, ama senin buyruğun sınır tanımaz.”20 Ayetler, farkında olmadığımız günahlarımız konusunda bizi ikna ederken, gizli hatalarımızdan (kendimize, hatta başkalarına gizli olan, ama Tanrı’dan gizleyemediğimiz) bağışlanmak için dua etme konusunda da harekete geçiriliriz. Günah, biz bilmesek bile günahtır, bu nedenle itiraflarımız daima gizli günahlarımızı da kapsamalıdır.
