Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

56:4-6 “İnsan bana ne yapabilir?” ifadesindeki cesur meydan okumaya mantık şu yanıtı verebilir: “Çok şey. İnsan oğlu işkence edebilir, yaralayabilir, sakatlayabilir, vurabilir ve öldürebilir.” Ama Tanrı çocuğu görevini tamamla­yana kadar ölmeyecektir. Davut’un korkusuzluğunu aynı zamanda Kurtarıcı’nın şu sözlerinin ışığında da anlayabiliriz:
Bedeni öldüren, ama canı öldüremeyenlerden korkmayın. Canı da bedeni de cehennemde mahvedebilen Tanrı’dan korkun (Mat.10:28).
56:7 Kendisini yok etmek isteyen düşmanlarının girişimlerini aktardıktan sonra, Davut Tanrı’dan onların hainliklerine, üzerlerine öfkesini dökerek kar­şılık vermesini ister.

56:8 Burada Rabbimiz’in olaya bakış açısının güzel bir tanımlaması yapılır. O, bizim bütün tedirginliklerimizi bilir ve bunların hesabını tutar. Acıyla dök­tüğümüz gözyaşlarımızın ayrıntılarıyla o kadar ilgilenir ki, ondan gözyaşları-mızı bir şişede biriktirmesi istenebilir. Bu eskiden yas tutanların uy­guladıkları bir geleneği ima ediyor olabilir. Dökülen gözyaşlarını küçük bir şi­şede korurlar ve bu şişeyi ölmüş dostlarının mezarına onlara duydukları sevgi­nin bir anısı olarak yerleştirirlerdi. Her olayda Tanrı bizim gözyaşlarımızı ki­tabında toplar. İsa da bize daha sonra saçlarımızın her bir telinin sayılı oldu­ğunu öğretmiştir.

56:9 Davut’la birlikte bizler de Tanrı’nın dualarımıza bir yanıt olarak düş­manlarımızı püskürteceğinden emin olabiliriz, çünkü Tanrı bizden yanadır. Eğer Tanrı bizden yanaysa, kim bize karşı gelebilir? (Rom.8:31).
Yaşamda önemli olan tek bir soru vardır; diğer soruların hepsi ikinci sırada yer alır. “Tanrı bizden yana mı?” Davut sonunda Tanrı’ya güvenmiştir; Tanrı’ya gü­venen insan korkunun ötesine geçer (11.ayet) (Daily Notes of the Scripture Union).
56:10,11 4’üncü ayetin nakarat kısmı 10 ve 11’inci ayetlerde tekrarlanır, ama bu kez Tanrı’nın iki farklı ismi kullanılmıştır: