Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

64:8 İkinci okçuluk yarışmasında, Tanrı’nın okunu (tekil) onlara attığını görürüz. Ok tam hedefini bulmuştur. Ansızın yaralanarak yere düşerler. Tanrı, kötü sözlerinin kendilerinin yıkımına neden olmasını sağlar; bunu izle­yenlerin hepsi korkuyla kaçışırlar.

64:9,10 Bunun sonucunda halk korkuya kapılır. Haber çabucak yayılır ve insanlar doğruluğun zafer kazandığının farkına varırlar. Bu zafer, doğruları se­vindirir ve RAB’be güvenmelerini sağlar. Doğru olanı seven herkes bu zaferi kutlayacaktır.
65. Mezmur: Bin Yıllık Dönemin Hasat Ezgisi
65. Mezmur, genellikle hasat sonunun klasik bir ezgisi olarak kullanılırken, öncelikli yorumunun Rab’bin ikinci gelişindeki olaylara ilişkin olduğuna kuşku yoktur.

65:1 İsrail’in Tanrı’dan uzaklaştığı uzun yıllar boyunca, Siyon Tanrı’yı övme konusunda verimsizdi. Ama Tanrı’nın eski halkı Tanrı’ya döndüğünde, hayranlık ve saygıyla O’nu övecektir. Adaklarını yerine getireceklerdir. Bu, her dizin O’NUN önünde çökeceği konusundaki sözünü de kapsamaktadır (Yşa.5:23). Mesih’in Mezmur 22:22’deki sözüne de işaret ediyor olabilir: “Top-luluğun ortasında sana övgüler sunayım.” Ya da büyük sıkıntı döneminin kor-kunç sıkıntıları sırasında zulüm gören bakiyenin sevgi, tapınma ve hizmet adak-ları anlamına da gelebilir.

65:2 1’inci ayette İsrail ön plana çıkarken, burada konu bütün insanlığı içine alarak genişler. Tanrı şu büyük ve soylu unvanıyla tanınır: “Duaları işi­ten.” İman eden uluslar O’na yürekten dualar edecek ve O’na güveneceklerdir.

65:3 Burada konuşmacıların değiştiğini fark etmek önemlidir. Birinci cümlede Mesih günahın korkunç yükü altında çarmıhta ezilirken, vekaleten yaptığı işi bildirir. Ama Yahudiler’den arta kalanlar bu yükün O’nun değil, bi­zim suçlarımızdan kaynaklandığını kabul ederler. “Oysa, bizim isyanlarımız yüzünden onun bedeni deşildi, bizim suçlarımız yüzünden o eziyet çekti. Esen­liğimiz için gerekli olan ceza ona verildi. Bizler onun yaralarıyla şifa bulduk” (Yşa.53:5). İsrail suçunu itiraf eder etmez, bütün günahlarının bağışlandığı gü­vencesine kavuşacaktır.

65:4 Birinci ayetinin ilk bölümünün tekrar İsa Mesih’ten söz ettiğinin far­kına varırız. Ayetin ikinci bölümü kurtarılmış İsrail’in ağzından yazılmıştır. Tanrı’nın kutsadığı Oğul, Tanrı’nın seçtiğidir. Yeşaya 42:1’de bunu okuyabili­riz: “...gönlümün hoşnut olduğu seçtiğim kulum!” Tanrı aynı zamanda O’nun kendisine yaklaşmasını da sağlamıştır. Melkisedek düzenine göre sonsuza kadar kâhindir. Rab’bin avlularında oturacak ve O’nun yanında çok özel bir yere sahip olacaktır.

Sonra Yahudiler’den geriye kalan az sayıdaki imanlı, Tanrı evinin, yani kut­sal tapınağının nimetlerine doyacağına ilişkin güvenini ifade eder. Bu kutsal tapınak referansı, bazıları tarafından, tapınak Davut’un ölümünden sonra inşa edildiği için mezmuru yazanın Davut olup olmadığı konusunda sorgulanır. Ama tapınak sözcüğünün Süleyman’ın tapınağı inşa edilmeden önceki çadırı tanım­lamak için kullanıldığı fark edildiğinde, bu sorgulama ortadan kalkar (1Sa.1:9; 3:3; 2Sa.22:7).

65:5-7 Arta kalan imanlılar hâlâ konuşmaktadır. Dualarına yanıt olarak Rab, düşmanlarını korkunç yargılarla cezalandırarak adaleti sağlamıştır. Böy­lece Kendisini Kurtuluşlarının Tanrısı olarak açıklar. Yeryüzünün dört bu­cağındaki ve uzak denizlerdeki halkının güvencesidir. Ne kadar yüce bir Tanrı’dır O! Beline kudret kuşanmış, olağanüstü gücüyle dağları yerlerine yerleştirmiştir. Denizlerin kükremesini, dalgalarının öfkesini yatıştırmak O’nun için hiç de zor değildir (örneğin, Celile Gölü’ndeki fırtına). Diğer ulus­ların kargaşasını yatıştıran da O’dur.