Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

V. BEŞİNCİ KİTAP (107 - 150. Mezmurlar)
107. Mezmur: Böyle Desin Rab’bin Kurtardıkları
Tanrı halkının yaşamında iki sözcük dizisiyle özetlenecek olan ortak bir dav­ranış örneği bulunur:
Günah ya da Başkaldırma

Kölelik Günahın cezası

Yalvarış Tövbe

Kurtuluş Yenilenme

Halk öncelikle Rab’bin sözünü dinlemeyerek O’ndan ayrıldı. Sonra düşüşle­rinin acı sonuçlarının sıkıntısını çektiler. Kendilerine geldiklerinde, günahlarını itiraf ederek Rab’be yalvardılar. Rab onların günahını bağışladı ve onları bir kez daha kutsadı. Hiç kuşkusuz bu konudaki en iyi bilinen ve en uygun örnek, kay­bolan oğul öyküsüdür.

Tekrarlanan bu döngü iki temel gerçeği barındırır. Birincisi, insan yüreğinin diri Tanrı’dan uzaklaşmaya duyduğu tükenmez eğilimdir. Diğeri ise, halkı tövbe ederek kendisine döndüğünde, Rab’bin onları yenileyen bol merhametidir.

Burada 107. Mezmur’da, Rab’bin kurtarışı dört farklı örnekle sunulur:
Çölde kaybolanları kurtarması (4-9. ayetler).

Hapiste olanları kurtarması (10-16. ayetler).

Hastaları iyileştirmesi (17-22. ayetler).

Denizcileri korkunç bir fırtınadan kurtarması (23-32. ayetler).

Sunuş (107:1-3)
Mezmur konuyu yansıtan bir sunuşla başlar; insanları Rab’be şükretmeye çağırır. O’na şükredilmesi için iki neden gösterilir: Rab iyidir, sevgisi sonsuz­dur. Her iki neden de, Rab’be bitmek bilmeyen bir şükran duymak için fazla­sıyla yeterlidir.

Şimdi zulüm, tutsaklık, baskı ve sıkıntıdan kurtararak, dağıttıklarını ülkeye geri getirdiği, iyiliğini ve sevgisini kabul eden bir grup halk seçilir. Mezmur ya­zarının İsrail’i belirttiğine şüphe yoktur. Ancak biz bu ayetlerin özellikle bu ulusu belirttiğini düşünmüyoruz. Çünkü bizler de günahın esir pazarından satın alındık ve Rab’bin kurtardıkları olarak şükran ilahisine katılmayı arzuluyoruz.