Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

119. Mezmur: Kutsal Kitap Hakkındaki Her Şey
Bu mezmur, Kutsal Kitap’ın altın alfabesi olarak adlandırılmıştır. Bunun nedeni, İbrani alfabesinde bulunan her bir harf için yirmi iki bölüme ayrılmış olmasıdır. Her bölümde sekiz ayet bulunur ve bir bölümdeki her ayet, ilgili İbranice harfle başlar. Birinci bölümdeki her ayet alef, ikinci bölümdeki her ayet beyt harfiyle başlar ve böylece devam eder.

NKJV’de, bu en uzun mezmurun dört ayeti, Tanrı sözü hakkında bazı ifade­ler içerir. İstisna oluşturan ayetler 84, 121, 122 ve 132’dir. Tanrı sözünü tanım­lamak için kullanılan ifadeler şunlardır: Yasa, tanıklıklar, yollar, ahlâksal ku­rallar, kurallar, buyruklar, düzenler, söz(ler), vaat, yargılar, sadakat, hizmet, adalet ve buyruklar.

Alfabeyi bu akrostiş biçiminde kullanmakla, Ridout, mezmur yazarının, “İn­san dilinin bütün olasılıkları, Tanrı sözünün doluluğu ve mükemmelliği karşı­sında tükenir” düşüncesini önerdiğini savunur.⁸⁰ Benzeri bir düşünceye Yeni Antlaşma’da da rastlarız. Rabbimiz kendisinden Alfa ve Omega olarak söz eder (Va.1:8). Bilindiği gibi bunlar Grek alfabesinin ilk ve son harfleridir. Buradaki düşünce, O’nun alfabenin her harfi aracılığıyla ifade edilebilecek her iyilik ve mükemmellik olduğudur.

Mezmurdaki ayetlerin hiçbiri tam olarak aynı şeyi söylemez. Her bir ayette farklı bir anlamın gölgesi bulunur.

119. Mezmura ilişkin olarak C.S. Lewis şöyle demiştir:
Şiir, örneğin 18. Mezmur gibi, yüreğin Tanrı’ya ani bir dökülüşü değildir, böyle de görünmez. Uzun, sessiz saatler boyunca, yapılana duyulan sevgiyle ve eğitil­miş yeteneğin verdiği sakin bir keyifle küçük parçalar halinde işlenen bir nakış modeli gibidir.⁸¹
Mezmurun çeşitli bölümlerinin konu başlıkları, öncelikle F. W. Grant’ın notlarında şöyle temellendirilir:
1-8. ayetler Söze itaat etmenin verdiği mutluluk.

9-16. ayetler Söz aracılığıyla temizlenmek.

17-24. ayetler Söz aracılığıyla ayırım.

25-32. ayetler Söz aracılığıyla kişisel yetersizlik duygusu.

33-40. ayetler Sözün gücü.

41-48. ayetler Söz aracılığıyla zafer.

49-56. ayetler Söz aracılığıyla huzur ve teselli.

57-64. ayetler Söze yürekten güvenmek.

65-72. ayetler Sözün iyi ve kötü zamanlardaki paha biçilmez değeri.

73-80. ayetler Söz aracılığıyla anlayış.

81-88. ayetler Sıkıntıda olanı destekleyen söz.

89-96. ayetler Sözün sonsuzluğu.

97-104. ayetler Söz aracılığıyla bilgelik.

105-112. ayetler Söz her durumda çıra ve ışıktır.

113-120. ayetler Kötüler ve söz.

121-128. ayetler Söz aracılığıyla ayırma ve kurtarma.

129-136. ayetler Söz aracılığıyla sevinç ve birlik.

137-144. ayetler Söz konusunda gayret.

145-152. ayetler Söz aracılığıyla deneyim.

153-160. ayetler Söz aracılığıyla kurtuluş.

161-168. ayetler Sözün mükemmelliği.

169-176. ayetler Söz aracılığıyla dua ve övgü.

Mezmur, Kurtarıcımız yeryüzündeyken, bir insan olarak Tanrı’nın sözüne duyduğu sevgiyi seçkin bir dille ifade eder. Bellett, “Bu mezmur önbildirisel yapısıyla, gerçek İsrail’in Tanrı’ya ve O’ndan uzun zamandır alamadığı esinlere dönüşünün dili olacaktır” ifadesiyle bunu destekler.⁸²