1997 yılının 18 Temmuz tarihinde ABD-Rusya-Fransa Üçlüğü “Paket Çözüm” (resmi ismi “Dağlık Karabağ Sorununun Çözüme Kavuşturulmasına İlişkin Çok Boyutlu Sözleşme”) gibi anılan ve sorunun çözümlenmesi için bütün önemli unsurları kendinde barındıran bir anlaşma sürecini ileri sürdü. Anlaşmanın giriş kısmında tarafların BM Antlaşması’na, AGİT’in temel ilkelerine, uluslararası hukukun genel kurallarına bağlı kalmaları ve BM Güvenlik Konseyi’nin 822, 853, 874 ve 884 sayılı kararlarına uymalarının önemi belirtilmiştir.215 “Paket Çözüm” taslağının esas metninde aşağıdaki faktörler ileri sürülüyordu:
Karabağ Ermeni kuvvetlerinin Karabağ dışındaki Azerbaycan ilçelerinden (Laçın bölgesi de dahil olmakla) ve Şuşa şehrinden çıkması;
AGİT barış güçlerinin tampon bölgede konuşlandırılması, yerinden edinmiş kişilerin geri dönmesinin ve Laçın koridoru aracılığıyla yol iletişiminin sağlanması;
AGİT aracılığıyla Laçın koridorunun Azerbaycan’dan Karabağ’a kiraya verilmesi;
Azerbaycan ve Türkiye tarafından Ermenistan ablukasının ortadan kaldırılması;
Azerbaycan’ın yetkisi dahilinde Dağlık Karabağ için siyasi açıdan kendini yönetmek hakkının, yani Azerbaycan’a bağlı özerk bölge olmasının, kendi anayasasını oluşturmasının ve ekonomik açıdan serbest bölge statüsünün tanınması;
Anlaşma statü niteliğine dönüştükten sonra Dağlık Karabağ kuvvetlerinin askeri polis kuvvetlerine kadar küçüldülmesi;
Dağlık Karabağ’ın silahlarının kontrolü.216
Bu çözüm önerisinde ileri sürülen meselelerin nasıl uygulanacağı ve yaptırımları yönünde herhangi bir görüşe yer verilmemişti. Buna rağmen, Azerbaycan tarafı sorunun çözüme doğru ilerlemesi adına önerini kabul ederken, Ermenistan tarafı çözüm önerisini reddetmiştir.217Ermenistan, ilk olarak bölgelerin statü meselesinin çözümlenmesini, daha sonra askerlerini zabt edilmiş topraklardan geri çekeceğini belirtmekteydi.218
