| İKİNCİ TANZİMAT’TA GÖRÜLEN EDEBİ AKIMLAR
Şiirde romantizm devam etmiştir. Recaizade, Abdülhak Hamit, Nabizade ve Samipaşazade Sezai şiirlerde romantik olurken roman ve öyküde Realist ve Natüralist olmuşlardır.
REALİZM(GERÇEKÇİLİK) AKIMI(19.YÜZYIL)
19.Yüzyıl’ın ikinci yarısında Fransa’da ortaya çıkmıştır. Temelde Romantizm’e karşı çıkmıştır. Realistler tanınmış meşhur romancı ve öykücülerdir.
Tanzimat’ın getirdiği yenileşme döneminde etkili olan Pozitivizm akımı Realizm’in de felsefi temelini oluşturur. Bu felsefe olay ve olguların metafiziksel/dinsel açıklamalara göre değil, bilim-deney-gözlem gibi ölçülere göre değerlendirilmesi gerektiğini savunur. Pozitivizmin kurucusu Auguste Comte’dur. Pozitivizm, edebiyata realizm olarak yansımıştır.
Realizm, duyguları, hayalleri dikkate almaz. Gözleme, belgeye önem verir. Bilimsel verileri dikkate alır. Bu doğrultuda realizm:
-konuları gerçek yaşamdan almıştır.
-olağan dışı olaylara, kişilere yer vermemiş.
-duygu ve imge yerine toplumsal gerçekleri dayanak almıştır.
İnsan kişiliğinin oluşumunda çevrenin etkisini dikkate almış, çevre bir süs unsuru olarak değil, kişiliği oluşturan ortam olarak betimlenmiştir.
Klasikler insanı olması gerektiği gibi(ideal), romantikler canlarının istediği gibi, realistlerse olduğu gibi anlatmışlardır.
Realistler eserlerinde kişiliklerini saklayarak nesnel görünmüşler, iyi-kötü her şeyi anlatmışlardır. Onlara göre roman, bir aynadır; ayna neyi gösteriyorsa onu anlatmalıdır. Sanat; din, ahlak, ideoloji gibi şeylere hizmet etmek zorunda değildir.
Realizm’de açık, yapmacıksız anlatım sanatlı bir dille verilmiştir. Realistler, “Sanat sanat içindir.” anlayışına bağlıdırlar. Eserlerde biçim güzelliğini öne almışlardır. Kılı kırk yararcasına yapılan gözlemleri aktarmak için en kusursuz dili dikkate almışlardır.
Realizmin kurucusu Fransız Balzac’tır.
Dostları ilə paylaş: | 
