| Roman dili konuşma dilinden uzaktır. Arapça-Farsça sözcük ve tamlamalarla doludur. Fransız sentaksının(cümle yapısının) özellikleri görülür. Dil, üslup, mekân ve kişi betimlemelerinde çok süslüdür.
Romanda Tanzimat döneminde görülen aksaklıklar, üslup bozuklukları, acemilikler artık görülmez.
Olay örgüsü ve konuşma akışları ustacadır.
Yazarlar romanlarda kişiliklerini saklamışlar, realizm ve natüralizmin ilkelerine uygun olarak nesnel davranmışlardır.
Devrik cümleler, eksiltili cümleler çokça kullanılmıştır.
Ara cümlelere yer vermişler, cümle içinde ve bağlacını, “ah, oh” gibi ünlemleri çokça kullanmışlardır. Sıfatlar isimlerin önüne değil arkasına sıralanmıştır.
Fiilerde kipleri değiştirerek monotonluğu kırmaya çalışmışlardır.
Romanlara bakıldığında ayrıntılı bir gözlem yeteneğinin olduğu göze çarpar. Bunda sanatçıların realist veya natüralist dikkatleri rol oynamıştır.
Dostları ilə paylaş: |
