bilhikməti” (“hikmətlə işıqlandır”). Demək olar ki, əksər
ayələrdə və rəvayətlərdə hikmət deyilərkən əməli hikmət, əməli
maarif nəzərdə tutulur. Amma əvvəlki “yəqinliklə gücləndir”)
tövsiyyəsində nəzəri maarifdən danışılırdı. Əməli hikmət
dedikdə insanın əməlində zahir olan yəqinliklər nəzərdə tutulur.
Nəzəri hikmət isə insanın qəlbini gücləndirən həqiqi
e’tiqadlardan ibarətdir. Şəkk vəziyyətində qalıb, həqiqətlərin
qəbulunda tərəddüd edən qəlb zəifdir. Şübhə küləkləri bu qəlbi
daim titrədir. Amma yəqinliyin daxil olduğu qəlb sabitdir və
küləklər qarşısında dözümlüdür. Yə’ni heç bir şəkk-şübhə bu
qəlbi titrədə bilmir. Çünki bu qəlb yəqinlik maarifi ilə
möhkəmlənmişdir. Şəkkə düşən qəlb isə zərif budaq tək yüngül
mehin də tə’sirindən hərəkətə gəlir. Şübhələr qarşısında
möhkəm dayanacaq, süstləşməyəcək, iztirab keçirməyəcək qəlb
istəyiriksə, yəqinlik əldə etməliyik.
