Vizeler hakkında bir Topluluk Kodu oluşturan 13 Temmuz 2009 tarihli ve

Madde 22
Diğer üye devletlerin merkezi makamlarının önceden danışması

1. Bir üye devlet, belirli üçüncü ülkelerin vatandaşları veya bu vatandaşların belirli kategorileri tarafından yapılan başvuruların incelenmesi sırasında diğer üye devletlerin merkezi makamlarının kendi merkezi makamlarına danışmalarını gerekli kılabilir. Böyle bir danışma havalimanı transit geçiş vizesi başvuruları için geçerli değildir.

2. Danışılan merkezi makamlar, danışıldıktan sonraki yedi takvim günü içinde kesin cevap verirler. Bu son tarihe kadar cevap verilmemesi, vizenin verilmesine karşı çıkmak için herhangi bir nedenleri olmadığı anlamına gelir.

3. Üye devletler, önceden danışma gereği uygulanabilir hale gelmeden önce, uygulanmaya başlaması veya kaldırılması hakkında Komisyon’u bilgilendirirler. Bu bilgi aynı zamanda, yerel Schengen işbirliği çerçevesinde ilgili ülkeye de verilir.

4. Komisyon, üye devletlere böyle bildirimlere ilişkin bilgi verir.

5. VIS Tüzüğünün 46. maddesinde atıf yapılan Schengen Danışma Ağı’nın yenisiyle değiştirildiği tarihten itibaren önceden danışma, anılan Tüzüğün 16(2) maddesi uyarınca gerçekleştirilir.

Madde 23
Başvuruya ilişkin karar

1. 19. madde uyarınca kabul edilebilir olan bir başvurunun yapıldığı tarihten sonraki 15 gün içinde başvurular hakkında karar verilir.

2. Özellikle başvuruya ilişkin daha ileri düzeyde inceleme gerektiğinde veya temsil edilen üye devletin makamlarına danışıldığı temsil durumlarında, özel durumlarda bu süre 30 takvim gününe kadar uzatılabilir.

3. İstisnai olarak, belirli durumlarda ek belgeler gerektiğinde, bu süre, azami 60 takvim gününe kadar uzatılabilir.

4. Başvuru geri çekilmemişse, aşağıdakileri gerçekleştirmek için bir karar verilir:

(a) 24. madde uyarınca bir tekbiçim vize vermek;

(b) 25. madde uyarınca sınırlı topraklarda geçerli bir vize vermek;

(c) 32. madde uyarınca bir vizeyi reddetmek; veya

(d) Başvuru incelemesini durdurmak ve 8(2) maddesi uyarınca başvuruyu temsil edilen üye devletin ilgili makamlarına devretmek.

Parmak izi almanın fiziksel olarak imkansız olması, 13(7)(b) maddesi uyarınca, vizenin verilmesini veya reddini etkilemez.

BÖLÜM IV
Vize verilmesi

Madde 24
Tekbiçim vizenin verilmesi

1. Bir vizenin geçerlilik süresi ve izin verilen kalış uzunluğu 21. madde uyarınca yürütülen incelemeye dayalıdır.

Bir vize bir, iki veya çoklu giriş için verilebilir. Geçerlilik süresi beş yılı geçmez.

Transit geçiş durumunda, izin verilmiş kalış uzunluğu transit geçişin amacı için gerekli olan süreye karşılık gelir.

12(a) maddesine halel getirmeksizin, vizenin geçerlilik süresi 15 günlük ek bir “atıfet süresi”ni içerir.

Üye devletler, kamu politikası nedenleriyle veya üye devletlerden herhangi birinin uluslararası ilişkileri nedeniyle böyle bir atıfet süresini vermemeye karar verebilirler.

2. 12(a) maddesine halel getirmeksizin, çoklu giriş vizeleri, aşağıdaki koşulların yerine getirildiği durumlarda, altı ay ila beş yıl arasında geçerlilik süresiyle verilir:

(a) Başvuru sahibi, iş adamları/kadınları, üye devletler ve AB kurumları ile düzenli resmi temas halinde olan kamu görevlileri, eğitim, seminer ve konferans amacıyla seyahat eden sivil toplum kuruluşu temsilcileri, Birlik vatandaşlarının aile üyeleri, üye devletlerde yasal olarak ikamet eden üçüncü ülke vatandaşları ve denizciler gibi, özellikle mesleki ve aile durumu nedeniyle sık sık ve/veya düzenli olarak seyahat etme ihtiyacını kanıtlar veya bu amacını gerekçelendirir; ve

(b) Başvuru sahibi, özellikle önceki tekbiçim vizelerin veya sınırlı topraklarda geçerli vizelerin yasal kullanımı, menşe ülkesindeki ekonomik durumu ve başvurulan vizenin son kullanma tarihinden önce üye devletlerin toprağını terk etmeye dair gerçek niyeti olmak üzere dürüstlüğünü ve güvenilirliğini kanıtlar.

3. VIS Tüzüğünün 10(1) maddesinde belirtilen veriler, böyle bir vize hakkında karar verildiğinde VIS’e girilir.

Madde 25
Sınırlı topraklarda geçerli vizenin verilmesi

1. Sınırlı topraklarda geçerli vize istisnai olarak, aşağıdaki durumlarda verilir:

(a) İlgili üye devlet insani gerekçelerle, ulusal çıkar nedenleriyle veya uluslararası yükümlülüklere bağlı olarak aşağıdakilerin gerekli olduğunu düşündüğünde,

(i) Schengen Sınır Kodunun 5(1)(a), (c), (d) ve (e) maddelerinde belirtilen giriş koşullarının yerine getirilmesi gerektiği ilkesinden sapmak;

(ii) Danışılan üye devletin 22. madde uyarınca bir tekbiçim vize verilmesine karşı çıkmasına rağmen bir vize vermek; veya

(iii) 22. madde uyarınca önceden danışma gerçekleştirilmemesine rağmen acil durum nedenleriyle bir vize vermek;

veya

(b) Konsolosluk tarafından gerekçelendirilmiş kabul edilen nedenlerle, altı aylık süre boyunca mevcut olarak üç aylık kalışa imkan tanıyan bir tekbiçim vize veya sınırlı topraklarda geçerli vize kullanmış olan bir başvuru sahibine aynı altı aylık süre sırasında bir vize verildiğinde.

2. Sınırlı topraklarda geçerli vize, vizeyi veren üye devletin toprağında geçerlidir. Her üye devletin onayına bağlı olarak, birden fazla üye devletin toprağı için istisnai olarak geçerli olabilir.

3. Başvuru sahibi, bütün üye devletler tarafından olmamak üzere, bir veya daha fazla üye devlet tarafından tanınmayan bir seyahat belgesine sahipse, seyahat belgesini tanıyan üye devletlerin toprağı için geçerli bir vize verilir. Vizeyi veren üye devlet, başvuru sahibinin seyahat belgesini tanımıyorsa, verilen vize yalnız o üye devlet için geçerlidir.

4. 1(a) paragrafında tanımlanan durumlarda, sınırlı topraklarda geçerli vize verildiğinde, vizeyi veren üye devletlerin merkezi makamları, ilgili bilgileri VIS Tüzüğünün 16(3) maddesinde atıf yapılan usul vasıtasıyla gecikmeden diğer üye devletin merkezi makamlarına iletirler.

5. VIS Tüzüğünün 10(1) maddesinde belirtilen veriler, böyle bir vizeyi verme kararı verildiğinde VIS’e girilir.

Madde 26
Havalimanı transit geçiş vizesinin verilmesi

1. Bir havalimanı transit geçiş vizesi, üye devletlerin toprağında bulunan havalimanlarının uluslararası transit geçiş alanlarından transit geçiş için geçerlidir.

2. 12(a) maddesine halel getirmeksizin, vizenin geçerlilik süresi 15 günlük ek bir “atıfet süresi”ni içerir.

Üye devletler, kamu politikası nedenleriyle veya üye devletlerden herhangi birinin uluslararası ilişkileri nedeniyle böyle bir atıfet süresini vermemeye karar verebilirler.

3. 12(a) maddesine halel getirmeksizin, azami altı aylık geçerlilik süresine sahip çoklu havalimanı transit geçiş vizeleri verilebilir.

4. Özellikle aşağıdaki kriterler, çoklu havalimanı transit geçiş vizeleri verme kararını vermeye ilişkindir:

(a) Başvuru sahibinin sık sık ve/veya düzenli olarak transit geçiş yapma ihtiyacı; ve

(b) Özellikle önceki tekbiçim vizelerin veya sınırlı topraklarda geçerli vizelerin yasal kullanımı, menşe ülkesindeki ekonomik durumu ve seyahatine devam etmeye dair gerçek niyeti olmak üzere başvuru sahibinin dürüstlüğü ve güvenilirliği.

5. 3(2) maddesi uyarınca başvuru sahibinin bir havalimanı transit geçiş vizesine sahip olması gerekli kılınmışsa, havalimanı transit geçiş vizesi, yalnız ilgili üye devlet(ler)in toprağında bulunan havalimanlarının uluslararası transit geçiş alanlarından transit geçiş için geçerlidir.

6. VIS Tüzüğünün 10(1) maddesinde belirtilen veriler böyle bir vizeyi verme kararı verildiğinde VIS’e girilir.

Madde 27
Vize etiketinin doldurulması

1. Vize etiketi doldurulurken, 9303 sayılı ICAO belgesinin 2. Kısmında öngörüldüğü gibi, Ek VII’de belirtilen zorunlu girişler dercedilir ve makine tarafından okunabilir bölge doldurulur.

2. Üye devletler, vize etiketinin “yorumlar” bölümüne Ek VII’deki zorunlu girişleri yinelemeyen ulusal girişler ekleyebilir.

3. Vize etiketindeki bütün girişler yazdırılır ve yazdırılmış bir vize etiketinin üzerinde elle hiçbir değişiklik yapılmaz.

4. Vize etiketleri yalnız teknik mücbir sebep durumunda elle doldurulabilir. Elle doldurulmuş bir vize etiketinde hiçbir değişiklik yapılmaz.

5. Bir vize etiketi, bu maddenin 4. paragrafı uyarınca elle doldurulduğunda, bu bilgi VIS Tüzüğünün 10(1)(k) maddesi uyarınca VIS’e girilir.

Madde 28
Tamamlanmış bir vize etiketinin geçersiz kılınması

1. Henüz seyahat belgesine iliştirilmemiş bir vize etiketinde bir hata tespit edilirse, vize etiketi geçersiz kılınır.

2. Vize etiketi seyahat belgesine iliştirildikten sonra bir hata tespit edilirse vize etiketi, üzerine sabit mürekkeple bir çarpı çizilerek geçersiz kılınır ve farklı bir sayfaya yeni bir vize etiketi iliştirilir.

3. VIS Tüzüğünün 10(1) maddesi uyarınca ilgili veriler VIS’e girildikten sonra bir hata tespit edilirse hata, anılan Tüzüğün 24(1) maddesi uyarınca düzeltilir.

Madde 29
Vize etiketinin iliştirilmesi

1. 27. madde ve Ek VII’de öngörülen verileri içeren vize etiketi, Ek VIII’de belirtilen hükümler uyarınca seyahat belgesine iliştirilir.

2. Vizeyi veren üye devletin başvuru sahibinin seyahat belgesini tanımaması durumunda, bir vizeyi iliştirmek için ayrı sayfa kullanılır.

3. Bir vize etiketi, bir vizeyi iliştirmek için ayrı sayfaya iliştirildiğinde, bu bilgi VIS Tüzüğü uyarınca 10(1)(j) maddesi uyarınca VIS’e girilir.

4. Başvuru sahibinin seyahat belgesine dahil olan kişiler için verilen ayrı vizeler, o seyahat belgesine iliştirilir.

5. Bu kişilerin dahil olduğu seyahat belgesinin üye devlet tarafından tanınmaması durumunda, ayrı vize etiketleri bir vizeyi iliştirmek için ayrı sayfalara iliştirilir.

Madde 30
Verilmiş bir vizeden doğan haklar

Yalnız bir tekbiçim vizeye veya sınırlı topraklarda geçerli vizeye sahip olunması otomatik olarak giriş hakkı vermez.

Madde 31
Diğer üye devletlerin merkezi makamlarının bilgilendirilmesi

1. Bir üye devlet, merkezi makamlarının havalimanı transit geçiş vizeleri dışında, diğer üye devletlerin konsoloslukları tarafından belirli üçüncü ülkelerin vatandaşlarına veya bu vatandaşların belirli kategorilerine verilen vizeler hakkında bilgilendirilmesini gerekli kılabilir.

2. Üye devletler, böyle bir bilgi gereği uygulanabilir hale gelmeden önce, uygulanmaya başlaması veya kaldırılması hakkında Komisyon’u bilgilendirirler. Bu bilgi aynı zamanda, yerel Schengen işbirliği çerçevesinde ilgili ülkeye de verilir.

3. Komisyon, böyle bildirimler hakkında üye devletleri bilgilendirir.

4. VIS Tüzüğünün 46. maddesinde atıf yapılan tarihten itibaren bilgi, anılan Tüzüğün 16(3) maddesi uyarınca iletilir.

Madde 32
Vizenin reddedilmesi

1. 25(1) maddesine halel getirmeksizin, bir vize aşağıdaki durumlarda reddedilir:

(a) Başvuru sahibi:

(i) Sahte, taklit veya düzmece bir seyahat belgesi sunarsa;

(ii) Planlanan kalışın amacı ve koşulları için gerekçelendirme sağlamazsa;

(iii) Hem planlanan kalış süresince hem de menşe ülkesine veya ikamet ettiği ülkeye geri dönmek için veya kesin olarak kabul edileceği bir üçüncü ülkeden transit geçiş için yeterli geçim kaynaklarına sahip olduğuna dair kanıt sağlamazsa veya bu kaynakları yasal olarak kazanacak durumda değilse;

(iv) Bir tekbiçim vize veya sınırlı topraklarda geçerli vize temelinde üye devletlerin toprağında mevcut altı aylık süre esnasında halihazırda üç ay boyunca kalmışsa;

(v) Girişini reddetmek amacıyla kendisi için SIS’te bir uyarının oluşturulduğu bir kişiyse;

(vi) Özellikle aynı nedenlerle girişin reddedilmesi amacıyla üye devletlerin ulusal veri tabanlarında bir uyarı oluşturulması durumunda, Schengen Sınır Kodunun 2(19) maddesinde tanımlandığı gibi, kamu politikası, iç güvenlik ve toplum sağlığı veya herhangi bir üye devletin uluslararası ilişkileri için bir tehdit olarak değerlendirilmesi; veya

(vii) Uygulanabilir olduğu hallerde, yeterli ve geçerli bir seyahat sağlık sigortasına sahip olduğunun kanıtını sağlamaması;

veya

(b) Başvuru sahibi tarafından sunulan kanıtlayıcı belgelerin gerçekliğine veya içeriğinin doğruluğuna, başvuru sahibi tarafından bulunulan beyanların güvenilirliğine veya başvuru yapılan vizenin sona erme tarihinden önce üye devletlerin toprağını terk etme niyetine ilişkin makul kuşkular mevcutsa.

2. Bir red kararı ve bu kararın neye dayalı olduğu Ek VI’da belirtilen standart form aracılığıyla başvuru sahibine bildirilir.

3. Vize başvurusu reddedilen başvuru sahipleri temyiz hakkına sahiptir. Temyiz, başvuruya ilişkin nihai kararı veren üye devlete karşı ve o üye devletin ulusal hukuku uyarınca gerçekleştirilir. Üye devletler başvuru sahiplerine Ek VI’da belirtildiği gibi, bir temyiz durumunda izlenecek usule ilişkin bilgileri sağlar.

4. 8(2) maddesinde atıf yapılan durumlarda, temsil eden üye devletin konsolosluğu, başvuru sahibine temsil edilen üye devlet tarafından verilen kararı bildirir.

5. Reddedilen bir vizeye ilişkin bilgiler VIS Tüzüğünün 12. maddesi uyarınca VIS’e girilir.

BÖLÜM V
Verilen bir vizenin tadili

Madde 33
Uzatma

1. Verilen bir vizenin geçerlilik süresi ve/veya kalış süresi, bir üye devletin yetkili makamının, başvuru sahibinin vizenin geçerlilik süresinin veya vize tarafından izin verilen kalış süresinin sona ermesinden önce üye devletin toprağını terk etmesini engelleyen mücbir sebep veya insani gerekçelerin kanıtını sağladığını düşünmesi durumunda uzatılır. Bu uzatma ücretsiz olarak yapılır.

2. Verilen bir vizenin geçerlilik süresi ve/veya kalış süresi, vize sahibi geçerlilik süresi veya kalış süresinin uzatılmasını gerekçelendiren ciddi kişisel nedenlere ilişkin kanıt sağlarsa uzatılabilir. Bu uzatma 30 Avro olarak ücretlendirilir.

3. Vizeyi uzatan makam tarafından aksine karar verilmediği sürece, uzatılan vizenin bölge geçerliliği orijinal vizeninkiyle aynı kalır.

4. Vizeyi uzatmaya yetkili makam, üçüncü ülke vatandaşının uzatma başvurusu anında toprağında mevcut bulunduğu üye devletin makamıdır.

5. Üye devletler vizeyi uzatmak için yetkili olan makamları Komisyon’a bildirirler.

6. Vize uzatmaları, vize etiketi şeklinde olur.

7. Uzatılmış bir vizeye ilişkin bilgi, VIS Tüzüğünün 14. maddesi uyarınca VIS’e girilir.

Madde 34
Fesih ve iptal

1. Bir vize, verildiği sırada verilme koşullarına uyulmadığı ortaya çıkarsa, özellikle vizenin hileli olarak edinildiğine inanmak için ciddi nedenler varsa feshedilir. Kural olarak bir vize, onu veren üye devletin yetkili makamları tarafından feshedilir. Bir vize, başka bir üye devletin yetkili makamları tarafından feshedilebilir, bu durumda vizeyi veren üye devletin yetkili makamları bu fesih hakkında bilgilendirilir.

2. Vizenin verildiği koşullara artık uyulmadığı tespit edilirse, bir vize iptal edilir. Kural olarak bir vize, onu veren üye devletin yetkili makamları tarafından iptal edilir. Bir vize başka bir üye devletin yetkili makamları tarafından iptal edilebilir, bu durumda vizeyi veren üye devletin yetkili makamları bu iptal hakkında bilgilendirilir.

3. Bir vize, vize sahibinin talebi üzerine iptal edilebilir. Vizeyi veren üye devletlerin yetkili makamları bu iptal hakkında bilgilendirilir.

4. Vize sahibinin, 14(3) maddesinde atıf yapılan kanıtlayıcı belgelerden birini veya birden fazlasını sınırda ibraz edememesi, otomatik olarak vizenin fesih veya iptal edilmesi kararına neden olmaz.

5. Bir vize fesih veya iptal edilirse, vizeye “FESHEDİLDİ” veya “İPTAL EDİLDİ” yazılı bir damga basılır ve “vize” ifadesinin yanı sıra, vize etiketinin optik değişkenlik özelliği ve “gizli görüntü etkisi” güvenlik özelliği üstü çizilerek geçersiz kılınır.

6. Bir vizeyi fesih veya iptal etme kararı ve bu kararın dayalı olduğu nedenler Ek VI’da belirtilen standart form aracılığıyla başvuru sahibine bildirilir.

7. Vize, 3. paragraf uyarınca kendi talebi üzerine iptal edilmemişse, vizesi fesih veya iptal edilmiş bir vize sahibi temyiz hakkına sahiptir. Temyiz, fesih veya iptal kararını veren üye devlete karşı ve o üye devletin ulusal hukuku uyarınca gerçekleştirilir. Üye devletler, başvuru sahiplerine Ek VI’da belirtilen, bir temyiz durumunda izlenecek usule ilişkin bilgileri sağlarlar.

8. Fesih veya iptal edilmiş bir vizeye ilişkin bilgiler, VIS Tüzüğünün 13. maddesi uyarınca VIS’e girilir.

BÖLÜM VI
Dış sınırlarda verilen vizeler

Madde 35
Dış sınırda talep edilen vizeler

1. İstisnai durumlarda, aşağıdaki koşullar yerine getirilirse vizeler sınır geçiş noktalarında verilebilir:

(a) Başvuru sahibi Schengen Sınır Kodunun 5(1)(a), (c), (d) ve (e) maddelerinde belirtilen koşulları yerine getirir;

(b) Başvuru sahibi önceden vize başvurusu yapabilecek bir durumda değildir ve gerekirse, giriş için beklenmeyen ve zorunlu nedenleri kanıtlayan kanıtlayıcı belgeleri sunar; ve

(c) Başvuru sahibinin menşe ülkesine veya ikamet ettiği ülkeye geri dönüşü veya Schengen müktesebatını tamamen uygulayan üye devletler dışındaki ülkelerden transit geçişi kesin olarak değerlendirilmiştir.

2. Bir vize başvurusunun dış sınırda yapılması durumunda, sınır geçiş noktasında seyahat sağlık sigortası mevcut değilse veya insani gerekçelerle, başvuru sahibinin seyahat sağlık sigortasına sahip olması gereğinden feragat edilebilir.

3. Dış sınırda verilen vize, planlanan kalışın amacı ve koşulları doğrultusunda, sahibine azami 15 günlük kalış izni veren bir tekbiçim vizedir. Transit geçiş durumunda, izin verilmiş kalış uzunluğu transit geçişin amacı doğrultusunda gerekli olan süreye karşılık gelir.

4. Schengen Sınır Kodunun 5(1)(a), (c), (d) ve (e) maddelerinde belirtilen koşullar yerine getirilmezse, sınırda vize vermekten sorumlu makamlar, bu Tüzüğün 25(1)(a) maddesi uyarınca, yalnız vize veren üye devletin toprağı için, sınırlı topraklarda geçerli bir vize verebilirler.

5. 22. madde uyarınca kendisi için önceden danışmanın gerekli kılındığı kişi kategorisine giren bir üçüncü ülke uyruğu için, kural olarak, dış sınırda vize verilmez.

Ancak, istisnai durumlarda, 25(1)(a) maddesi uyarınca, böyle kişiler için vizeyi veren devletin toprağına yönelik sınırlı topraklarda geçerli bir vize verilebilir.

6. 32(1) maddesinde öngörülen bir vize talebini reddetme nedenlerine ek olarak bir vize talebi, bu maddenin 1(b) paragrafında atıf yapılan koşullar yerine getirilmezse sınır geçiş noktasında reddedilir.

7. 32(3) maddesinde ve Ek VI’da belirtilen redlerin gerekçelendirme ve bildirimine ve temyiz hakkına ilişkin hükümler uygulanır.

Madde 36
Transit geçiş halinde denizciler için dış sınırda verilen vizeler

1. Üye devletlerin dış sınırlarını geçerken vizeye sahip olması gerekli kılınan bir denizciye aşağıdaki durumlarda, transit geçiş amacıyla bir vize verilebilir:

(a) 35(1) maddesinde belirtilen koşulları yerine getirir; ve

(b) Sözü geçen sınırı, bir denizci olarak çalışacağı veya daha önceden çalışmış olduğu bir gemiye binmek, indikten sonra geri binmek veya gemiden inmek için geçer.

2. Transit geçiş halinde bir denizciye sınırda vize verilmeden önce, yetkili ulusal makamlar Ek IX’un, 1. Kısmında belirtilen kurallara uyarlar ve sözü geçen denizciye ilişkin gerekli bilgilerin Ek IX’un, 2. Kısmında belirtilen transit geçiş halindeki denizciler için usulüne uygun olarak doldurulmuş bir form aracılığıyla paylaşıldığından emin olurlar.

3. Bu madde, 35(3), (4) ve (5) maddelerine halel gelmeden uygulanır.

BAŞLIK IV
İDARİ YÖNETİM VE TEŞKİLATLANMA

Madde 37
Vize bölümlerinin teşkilatlanması

1. Üye devletler, konsolosluklarının vize bölümlerini teşkilatlandırmaktan sorumludurlar.

Teyakkuz düzeyinde herhangi bir azalma olmasını engellemek ve personeli yerel düzeyde baskıya maruz kalmaktan korumak için, uygulanabilir olduğu hallerde, doğrudan başvuru sahipleriyle ilgilenen personel için dönüşüm düzenleri oluşturulur. Başvurular hakkında son kararı vermeye ilişkin olarak açık iş yapılarına ve yükümlülüklerin farklı olarak dağıtımına/bölümüne özel önem verilir. VIS, SIS ve diğer gizli bilgilere erişim sınırlı sayıda usulüne uygun olarak yetkilendirilmiş personelle kısıtlanır. Bu veri tabanlarına yetkisiz erişimi engellemek için uygun önlemler alınır.

2. Sahtecilik veya kaybolmayı önlemek için, vize etiketlerinin saklanması ve taşınması yeterli güvenlik önlemlerine tabidir. Her konsolosluk vize etiketi stok kaydını tutar ve vize etiketlerinin her birinin nasıl kullanıldığını kaydeder.

3. Üye devletlerin konsoloslukları başvuruların arşivini tutar. Her dosya, gerektiğinde personelin başvuruya ilişkin verilen kararın arka planını yeniden tesis edebilmesi için, başvuru formunu, ilgili kanıtlayıcı belgelerin kopyalarını, yapılan kontrollerin bir kaydını ve verilen vizenin referans numarasını içerir.

Her başvuru dosyası, 23(1) maddesinde atıf yapıldığı gibi, başvuru hakkında karar verilen tarihten itibaren asgari iki yıl boyunca saklanır.

Madde 38
Konsoloslukların başvuruları inceleme ve izleme kaynakları

1. Üye devletler, halka makul ve uyumlaştırılmış kalitede hizmet sunmayı sağlayacak bir şekilde, başvuruların incelenmesine ilişkin görevleri yerine getirecek yeterli sayıda uygun personel görevlendirirler.

2. Konsolosluk binası, uygun ve yeterli işlevsel gerekleri yerine getirir ve uygun güvenlik önlemlerine imkan tanır.

3. Üye devletlerin merkezi makamları, hem yurtdışından gelen hem de yerel olarak istihdam edilen personeline yeterli eğitim verirler ve bu kişilere ilgili Topluluk hukukuna ve ulusal hukuka ilişkin eksiksiz, kesin ve güncel bilgiler sağlamaktan sorumludurlar.

4. Üye devletlerin merkezi makamları, başvuru incelemelerinin sık sık ve yeteri kadar izlendiğinden emin olurlar ve bu Tüzüğün hükümlerinden sapmalar olduğu tespit edildiğinde düzeltici önlemler alırlar.

Madde 39
Personel davranışları

1. Üye devletlerin konsoloslukları başvuru sahiplerinin nezaketle karşılanmalarını sağlarlar.

2. Konsolosluk personeli, görevlerini yerine getirirken insanlık onuruna tamamen saygılı davranırlar. Alınan herhangi bir önlem, bu önlem ile güdülen hedeflerle orantılıdır.

3. Konsolosluk personeli görevlerini yerine getirirken, cinsiyet, ırk veya etnik köken, din veya inanç, engellilik, yaş veya cinsel yönelime dayanarak kişilere karşı ayrımcılık yapmazlar.

Madde 40
İşbirliği şekilleri

1. Her üye devlet, başvurulara ilişkin usulleri düzenlemekten sorumludur. Kural olarak, başvurular bir üye devletin bir konsolosluğuna yapılır.

2. Üye devletler;

(a) Kullandıklarında, fahri konsolosluk bürolarının yanı sıra, konsolosluklarına ve sınırlardaki vize vermekten sorumlu makamlarına 42. madde uyarınca biyometrik tanımlayıcıların alınması için gerekli malzemeleri teçhiz ederler; ve/veya

(b) Yerel Schengen işbirliği çerçevesinde veya diğer uygun bağlantılar yoluyla, 41. madde uyarınca bir veya birden fazla üye ülke ile sınırlı temsil, birlikte konuşlanma veya Ortak Başvuru Merkezi şeklinde işbirliği yaparlar.

3. Belirli şartlarda veya aşağıdakiler gibi yerel duruma ilişkin nedenlerle;

(a) Çok sayıda başvuru sahibinin olması, başvuruların ve verilerin toplanmasının zamanında ve insana yakışır koşullarda düzenlenmesine imkan tanımaz; veya

(b) Başka herhangi bir şekilde ilgili üçüncü ülke için iyi bir bölgesel kapsama sağlamak mümkün değildir;

ve 2(b) paragrafında atıf yapılan işbirliği şekillerinin ilgili üye devlet için uygun olmadığı belirlenirse bir üye devlet, son çare olarak, 43. madde uyarınca bir dış hizmet sağlayıcı ile işbirliği yapabilir.

4. 21(8) maddesinde öngörüldüğü gibi, bir başvuru sahibini kişisel görüşmeye çağırma hakkına halel getirmeksizin, belirli bir teşkilat şeklinin seçilmesi, bir başvuru sahibinin başvuru yapmak için birden fazla yerde şahsen görünmesine sebep olmaz.

5. Üye devletler her konsolosluk yerindeki başvurulara ilişkin usulleri nasıl düzenlemeyi planladıklarını Komisyon’a haber verirler.