Vizeler hakkında bir Topluluk Kodu oluşturan 13 Temmuz 2009 tarihli ve

(AT Antlaşması/Euratom Antlaşması kapsamında kabul edilen, yayımlanması zorunlu tasarruflar)

TÜZÜKLER

Vizeler hakkında bir Topluluk Kodu oluşturan

13 Temmuz 2009 tarihli ve

(AT) 810/2009 sayılı Avrupa Parlamentosu ve Konsey Tüzüğü

(Vize Kodu)

AVRUPA PARLAMENTOSU VE AVRUPA BİRLİĞİ KONSEYİ,

Avrupa Topluluğu’nu Kuran Antlaşma’yı ve bu Antlaşma’nın özellikle 62(2)(a) ve (b)(ii) maddelerini göz önünde tutarak,

Komisyon’un önerisini göz önünde tutarak,

Antlaşma’nın¹ 251. maddesinde belirtilen usul uyarınca hareket ederek,

Aşağıdaki gerekçelerle:

(1) Antlaşma’nın 61. maddesi uyarınca, kişilerin serbestçe dolaşabileceği bir alanın oluşturulmasına, dış sınır kontrolleri, sığınma ve göçe ilişkin önlemler eşlik etmelidir.

(2) Antlaşma’nın 62(2) maddesi uyarınca, üye devletlerin dış sınırlarının geçilmesine ilişkin önlemler, planlanan kalış süresi üç aydan fazla olmayan vizeler için, üye devletler tarafından vize verilme usulleri ve koşulları dahil olmak üzere, kurallar getirir.

(3) Vize politikası bakımından, özellikle müktesebatın (14 Haziran 1985 tarihli Schengen Anlaşması’nı uygulamaya koyan Sözleşme’nin² ilgili hükümleri ve Ortak Konsolosluk Yönergesi³) konsolidasyonu ve geliştirilmesi yoluyla, mevzuat “ortak külliyatı” oluşturulması, Avrupa Birliği’nde özgürlüğü, güvenliği ve adaleti güçlendiren Lahey Programı’nda⁴ tanımlandığı gibi, “ulusal mevzuatın ve yerel konsolosluklarda işlem uygulamalarının daha ileri düzeyde uyumlaştırılması yoluyla, meşru seyahati kolaylaştırmayı ve yasadışı göç ile mücadeleyi amaçlayan çok katmanlı bir sistemin parçası olarak, ortak vize politikasının daha ileri düzeyde geliştirilmesinin” temel bileşenlerinden biridir.

(4) Üye devletler, vatandaşları vizeye tabi olan tüm üçüncü ülkelerde, vize amaçları için mevcut olmalı veya temsil edilmelidir. Belirli bir üçüncü ülke veya belirli bir üçüncü ülkenin belirli bir kısmında kendi konsolosluğu olmayan üye devletler, vize için başvuranların konsolosluklara erişmesinde orantısız biçimde çaba harcamalarını önlemek için temsil düzenlemeleri yapmaya çalışmalıdır.

(5) Yasadışı göç ile mücadele için, havalimanlarının uluslararası alanlarından transit geçişe ilişkin kurallar koymak gereklidir. Bu nedenle, ortak listedeki üçüncü ülkelerin uyruklarının havalimanı transit geçiş vizeleri taşımaları gerekli kılınmalıdır. Bununla birlikte, yasadışı göçmenlerin toplu akın ettiği acil durumlarda, üye devletler, ortak listede yer alanların dışındaki üçüncü ülkelerin uyruklarına böyle bir koşul uygulayabilmelidir. Üye devletlerin bireysel kararları yıllık olarak gözden geçirilmelidir.

(6) Başvuru sahipleri için kabul düzenlemeleri insanlık onuruna gereken saygı gösterilerek yapılmalıdır. Vize başvurularının işleme koyulması profesyonel ve saygılı bir şekilde yapılmalı ve amaçlanan hedeflerle orantılı olmalıdır.

(7) Üye devletler, kamuya sunulan hizmetlerin yüksek kalitede olmasını ve iyi idari uygulamaları izlemesini temin etmelidir. Vize başvuru sürecini olabildiğince kolaylaştırmak üzere yeterli kaynakların tahsisi yanı sıra yeterli sayıda eğitimli personel görevlendirmelidir. Üye devletler “tek durak” ilkesinin tüm başvuru sahiplerine uygulanmasını sağlamalıdır.

(8) Belirli şartların yerine getirilmesi koşuluyla, üye devletlerin konsolosluklarının idari yükünü hafifletmek ve sık veya düzenli şekilde yolculuk yapanlara sorunsuz seyahat etmelerini sağlamak için çoklu giriş vizeleri verilmelidir. Dürüst ve güvenilir oldukları konsolosluk tarafından bilinen başvuru sahipleri, mümkün olduğunca sadeleştirilmiş süreçten yararlanmalıdır.

(9) Vize Bilgi Sistemi (VIS) ve kısa süreli vizeler konusunda üye devletler arasındaki veri alışverişine ilişkin 9 Temmuz 2008 tarihli ve (AT) 767/2008 sayılı Avrupa Parlamentosu ve Konsey Tüzüğü (VIS Tüzüğü)¹ tarafından kurulan Vize Bilgi Sistemine (VIS) biyometrik tanımlayıcıların kaydedilmesi nedeniyle, başvuru sahibinin, en azından ilk başvuru için şahsen görünmesi, vize başvurusunda temel gereklerden biri olmalıdır.

(10) Sonraki bir başvurunun vize başvuru usulünü kolaylaştırmak için, VIS’e ilk girişten sonraki 59 aylık süre içinde parmak izlerini kopyalamak mümkün olmalıdır. Bu süre geçtikten sonra, parmak izleri tekrar alınmalıdır.

(11) Vize başvuru süreci boyunca bir üye devletin aldığı belgeler, veriler veya biyometrik tanımlayıcılar, 24 Nisan 1963 tarihli Konsolosluk İlişkileri Hakkında Viyana Sözleşmesi altında bir konsolosluk belgesi olarak değerlendirilir ve uygun şekilde işlem yapılır.

(12) Kişisel verilerin işlenmesiyle ilgili olarak bireylerin korunması ve bu tür verilerin dolaşımı hakkında 24 Ekim 1995 tarihli ve 95/46/AT sayılı Avrupa Parlamentosu ve Konsey Direktifi², üye devletler için bu Tüzük uyarınca kişisel verilerin işlenmesiyle ilgili olarak geçerlidir.

(13) Usulü kolaylaştırmak için, özellikle 95/46/AT sayılı Direktifte belirtilen verilerin korunması gerekleri göz önünde bulundurularak, sınırlı temsil, birlikte konuşlanma, ortak başvuru merkezleri, fahri konsoloslukların kullanılması ve dış hizmet sağlayıcıları ile işbirliği gibi çeşitli işbirliği şekilleri öngörülmelidir. Üye devletler, bu Tüzükte belirtilen koşullara uygun olarak, her üçüncü ülkede kullanacakları organizasyonel yapı türünü belirlemelidir.

(14) Bir üye devletin başvuruların alınması için bir dış hizmet sağlayıcısıyla işbirliği yapmaya karar vermesi gibi durumlar için önlem almak gereklidir. Böyle bir karar, belirli koşullarda veya yerel koşullarla ilgili nedenlerle, diğer üye devletlerle temsil, sınırlı temsil, birlikte konuşlanma veya Ortak Başvuru Merkezi şeklinde işbirliğinin ilgili üye devlet için uygun olmadığı durumlarda alınabilir. Bu tür düzenlemeler, 95/46/AT sayılı Direktifte belirtilen verilerin korunması gereklerine ve vize verilmesine ilişkin genel ilkelere uygun bir şekilde oluşturulmalıdır. Buna ek olarak, böyle düzenlemeler oluşturulurken ve uygulanırken vize alabilmek için çok sayıda ülkeye başvurmayı engelleme gereği göz önünde bulundurulmalıdır.

(15) Bir üye devlet, dış hizmet sağlayıcı ile işbirliği yapmaya karar verdiği durumlarda, tüm başvuru sahiplerinin doğrudan bu üye devletin diplomatik temsilciliklerine veya konsolosluk şubelerine başvuru yapma imkanını sürdürmelidir.

(16) Bir üye devlet bir dış hizmet sağlayıcı ile, kesin yükümlülükleri, tesislerine doğrudan ve tam erişim, başvuru sahipleri için bilgilendirme, gizlilik, ve işbirliğini askıya almaya veya sona erdirmeye ilişkin şartlar, koşullar ve usuller hakkında hükümler içermesi gereken bir hukuki belgeye dayanarak işbirliği yapmalıdır.

(17) Bu Tüzük, üye devletlere, başvuruların yapılması için “tek durak” ilkesini getirirken başvuruların alınması için dış hizmet sağlayıcılarla işbirliği yapma imkanı sunarak, bir kişinin bir diplomatik temsilcilikte veya konsolosluk şubesinde şahsen görünmesi gerektiği genel kuralından bir sapma yaratır. Bu, kişisel görüşme için başvuru sahibini çağırma imkanına halel getirmez.

(18) Yerel Schengen işbirliği, ortak vize politikasının uyumlaştırılmış şekilde uygulanması ve göçle ilgili ve/veya güvenlik risklerinin uygun bir şekilde değerlendirilmesi için kritik önem taşır. Yerel şartlardaki farklılıklar göz önüne alındığında, vize alabilmek için çok sayıda ülkeye başvurmayı ve vize başvurusu sahiplerinin farklı muamele görmelerini engellemek amacıyla yasal hükümlerin uyumlaştırılmış bir şekilde uygulanmasını sağlamak için belirli yasal hükümlerin operasyonel uygulanması, üye devletlerin farklı yerlerdeki diplomatik temsilcilikleri ve konsolosluk şubeleri arasında değerlendirilmelidir.

(19) İstatistiksel veriler göç hareketlerini izlemek için önemli bir araçtır ve etkili bir yönetim aracı olarak işlev görebilir. Bu nedenle, bu tür veriler ortak bir biçimde düzenli olarak toplanmalıdır.

(20) Bu Tüzüğün uygulanması için gereken önlemler, Komisyon’a verilen uygulama yetkisini kullanma usullerini ortaya koyan 28 Haziran 1999 tarihli ve 1999/468/AT sayılı Konsey Kararına¹ uygun olarak kabul edilmelidir.

(21) Özellikle, Komisyon bu Tüzüğün Eklerine değişiklik yapmak için yetkilendirilmelidir. Anılan önlemler genel kapsamlı olduğundan ve diğer şeylerin yanı sıra, yeni temel nitelikte olmayan unsurlarla destekleyerek, bu Tüzüğün temel nitelikte olmayan unsurlarını değiştirmek için tasarlandığından, 1999/468/AT sayılı Kararın 5a maddesinde öngörülen eleştirel incelemeye dayalı düzenleyici usul uyarınca kabul edilmelidir.

(22) Bu Tüzüğün operasyonel seviyede uyumlaştırılmış biçimde uygulanmasını sağlamak için, vize başvurularına işlem yaparken üye devletler tarafından izlenecek uygulama ve usuller hakkında talimatlar hazırlanmalıdır.

(23) Ortak vize politikasının görünürlüğünü ve tekbiçim görünümünü iyileştirmek için ortak bir Schengen vize İnternet sitesi kurulacaktır. Böyle bir site, vize başvurusuna ilişkin tüm bilgileri halka sağlayacak bir araç olarak hizmet edecektir.

(24) Bu Tüzüğün izlenmesi ve değerlendirilmesi için uygun önlemler kabul edilmelidir.

(25) VIS Tüzüğü ve kişilerin sınır ötesi dolaşımını düzenleyen kurallara ilişkin bir Topluluk Kodu oluşturan 15 Mart 2006 tarihli ve (AT) 562/2006 sayılı Avrupa Parlamentosu ve Konsey Tüzüğü (Schengen Sınır Kodu)², bu Tüzüğün hükümlerini dikkate almak üzere değiştirilmelidir.

(26) Topluluk ve üçüncü ülkeler arasında yapılan, vize başvurularına işlem yapılmasını kolaylaştırmayı hedefleyen ikili anlaşmalar bu Tüzüğün hükümlerinden sapabilir.

(27) Bir üye devlet Olimpiyatlara ve Paralimpik Oyunlara ev sahipliği yaptığında, Olimpiyat ailesinin üyeleri için vize verilmesini kolaylaştıran özel bir plan geçerli olmalıdır.

(28) Bu Tüzüğün amacı, diğer bir deyişle, üye devletlerin toprakları içinden transit geçiş veya herhangi bir altı aylık dönem içinde üç ayı geçmemesi planlanan kalışlara yönelik vize verilmesi için usullerin ve koşulların oluşturulması, üye devletler tarafından yeterli derecede gerçekleştirilemeyeceğinden ve bu nedenle Topluluk seviyesinde daha iyi bir şekilde gerçekleştirilebileceğinden, Topluluk, Antlaşma’nın 5. maddesinde belirtilen katmanlı yetki ilkesi uyarınca önlemler getirebilir. Bu Tüzük, anılan maddede belirtilen orantılılık ilkesi uyarınca, anılan amaçları gerçekleştirmek için gerekli olanların ötesine geçmemektedir.

(29) Bu Tüzük temel haklara saygılıdır ve özellikle Avrupa Konseyi’nin İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerinin Korunmasına İlişkin Sözleşmesi ve Avrupa Birliği Temel Haklar Şartı’nda tanınan ilkeleri gözetir.

(30) Üye devletlerin topraklarına girişi veya vize verilmesini düzenleyen koşullar, halihazırda seyahat belgelerinin geçerliliğinin tanınmasını düzenleyen kuralları etkilemez.

(31) Avrupa Birliği Antlaşması ve Avrupa Topluluğu’nu Kuran Antlaşma’ya ekli Danimarka’nın Durumu'na ilişkin Protokol’ün 1 ve 2. maddeleri uyarınca, Danimarka bu Tüzüğün kabulüne katılmaz ve bu Tüzükle bağlı veya uygulamasına tabi değildir. Bu Tüzüğün Avrupa Topluluğu’nu Kuran Antlaşma’nın Üçüncü Kısmının IV. Başlığının hükümleri altında, Schengen Müktesebatı üzerine inşa edildiği göz önüne alınarak, Danimarka, anılan Protokol’ün 5. maddesi uyarınca bu Tüzüğün kabul edilmesinden sonraki altı aylık süre içerisinde, bu Tüzüğü kendi ulusal hukuku içerisinde uygulayıp uygulamayacağına karar verir.

(32) İzlanda ve Norveç bakımından, bu tüzük, anılan iki devletin Schengen müktesebatının uygulamaya konulması, uygulanması ve geliştirilmesine ortak olması hakkında Avrupa Birliği Konseyi ile İzlanda Cumhuriyeti ve Norveç Krallığı arasında yapılan Anlaşma³ çerçevesinde, anılan Anlaşmanın uygulanmasına dair belirli düzenlemelere ilişkin 1999/437/AT⁴ sayılı Konsey Kararının 1. maddesinin B bendinde belirtilen alanda yer alan, Schengen müktesebatı hükümlerinin geliştirilmesini oluşturur.

(33) İzlanda ve Norveç temsilcilerinin bu Tüzük altında uygulama yetkilerinin kullanılmasında Komisyon’a yardımcı olan komitelerin çalışmalarına ortak olmalarına izin veren bir düzenleme yapılmalıdır. Böyle bir düzenleme, yukarıda adı geçen Sözleşme’ye ekli olan, Avrupa Komisyonu’na uygulama yetkilerini kullanmasında yardımcı olan komitelere ilişkin Avrupa Birliği ile İzlanda ve Norveç arasındaki Mektup Alışverişinde⁵ düşünülmüştür. Komisyon, Konsey’e bu düzenlemeyi müzakere etme amacıyla bir taslak tavsiye sunmuştur.

(34) İsviçre bakımından, bu Tüzük, İsviçre Konfederasyonu'nun Schengen müktesebatının uygulamaya konulması, uygulanması ve geliştirilmesine ortak olması hakkında Avrupa Birliği ve Avrupa Topluluğu ile İsviçre Konfederasyonu arasında yapılan Anlaşma¹ çerçevesinde, anılan Anlaşmanın yapılmasına dair 2008/146/AT sayılı Konsey Kararı'nın 3. maddesi ile birlikte okunan 1999/437/AT sayılı Konsey Kararının² 1. maddesinin B bendinde belirtilen alanda yer alan, Schengen müktesebatı hükümlerinin geliştirilmesini oluşturur.

(35) Lihtenştayn bakımından, bu Tüzük, İsviçre Konfederasyonu'nun Schengen müktesebatının uygulamaya konulması, uygulanması ve geliştirilmesine ortak olması hakkında Avrupa Birliği ve Avrupa Topluluğu ile İsviçre Konfederasyonu arasında yapılan Anlaşmaya Lihtenştayn Prensliği'nin katılmasına ilişkin Avrupa Birliği, Avrupa Topluluğu, İsviçre Konfederasyonu ve Lihtenştayn Prensliği arasında imzalanan Protokol çerçevesinde, anılan Anlaşmanın imzalanmasına dair 2008/261/AT sayılı Konsey Kararının³ 3. maddesi ile birlikte okunan 1999/437/AT sayılı Konsey Kararı’nın 1. maddesinin B bendinde belirtilen alanda yer alan, Schengen müktesebatı hükümlerinin geliştirilmesini oluşturur.

(36) Bu Tüzük, Büyük Britanya ve Kuzey İrlanda Birleşik Krallığı’nın Schengen müktesebatının bazı hükümlerine katılma talebine ilişkin 29 Mayıs 2000 tarihli ve 2000/365/AT sayılı Konsey Kararı⁴ uyarınca Birleşik Krallığın katılmadığı Schengen müktesebatı hükümlerinin geliştirilmesini oluşturur. Bu nedenle, Birleşik Krallık Tüzüğün kabulüne katılmamaktadır ve onunla bağlı ve uygulamasına tabi değildir.

(37) Bu Tüzük, İrlanda’nın Schengen müktesebatının bazı hükümlerine katılma talebine ilişkin 28 Şubat 2002 tarihli 2002/192/AT sayılı Konsey Kararı⁵ uyarınca İrlanda’nın katılmadığı Schengen müktesebatı hükümlerinin geliştirilmesini oluşturur. Bu nedenle, İrlanda Tüzüğün kabulüne katılmamaktadır ve onunla bağlı veya uygulamasına tabi değildir.

(38) Bu Tüzük, 3. madde hariç, 2003 tarihli Katılım Senedinin 3. maddesinin 2. paragrafı çerçevesinde ve 2005 tarihli Katılım Senedinin 4. maddesinin 2. paragrafı çerçevesinde Schengen müktesebatına dayanan veya başka bir şekilde onunla ilgili olan hükümler oluşturur,

İŞBU TÜZÜĞÜ KABUL ETMİŞTİR:

BAŞLIK I
GENEL HÜKÜMLER

Madde 1
Amaç ve kapsam

1. Bu Tüzük üye devletlerin toprakları içinden transit geçiş veya üye devletlerin toprakları içinde herhangi bir altı aylık dönem içerisinde üç ayı geçmemesi planlanan kalışlara yönelik vize verilmesi için usulleri ve koşulları tesis eder.

2. Bu Tüzüğün hükümleri, aşağıdakilere halel getirmeksizin, dış sınırları geçerken uyruklarının vizeye sahip olması gereken ve uyrukları bu gerekten⁶ muaf olan üçüncü ülkeleri listeleyen 15 Mart 2001 tarihli ve 529/2001 sayılı Konsey Tüzüğü uyarınca, üye devletlerin dış sınırlarını geçerken vizeye sahip olması gereken herhangi bir üçüncü ülke uyruğuna uygulanır:

(a) Birlik vatandaşlarının aile üyeleri olan üçüncü ülke vatandaşlarının faydalandığı serbest dolaşım hakları;

(b) Bir tarafta Topluluk ile üye devletleri, diğer tarafta bu üçüncü ülkeler arasındaki anlaşmalar altında, Birlik vatandaşları ve aile üyelerininkine eşdeğer serbest dolaşım haklarından faydalanan üçüncü ülke vatandaşlarının ve aile üyelerinin faydalandığı eşdeğer haklar.

3. Bu Tüzük aynı zamanda, Uluslararası Sivil Havacılık Hakkında Chicago Sözleşmesi’nin 9. Ekinde belirtilen serbest transit geçiş ilkesine istisna yoluyla, uyruklarının havalimanı transit geçiş vizesi taşıması gerekli kılınan üçüncü ülkeleri listeler ve üye devletlerin havalimanlarının uluslararası alanlarından transit geçiş amacıyla vize verme usul ve koşullarını tesis eder.

Madde 2
Tanımlar

Bu Tüzüğün amacı doğrultusunda aşağıdaki tanımlar geçerlidir:

1. “Üçüncü ülke uyruğu”, Antlaşma’nın 17. maddesinin 1. paragrafı çerçevesinde Birliğin vatandaşı olmayan herhangi bir kişi;

2. “Vize”, aşağıdaki amaçlarla bir üye devletin verdiği bir izni:

(a) Üye devletlerin toprağından transit geçiş veya ilk giriş tarihinden itibaren herhangi bir altı aylık dönem içerisinde üç ayı geçmemesi planlanan kalış;

(b) Üye devletlerin havalimanlarının uluslararası transit geçiş alanlarından transit geçiş;

3. “Tekbiçim vize”, üye devletlerin topraklarının tamamı için geçerli olan vize;

4. “Sınırlı topraklarda geçerli vize”, bir veya birden fazla üye devlet toprağı için geçerli olan ancak tüm üye devletler için geçerli olmayan vize;

5. “Havalimanı transit geçiş vizesi”, üye devletin bir veya birden fazla havalimanının uluslararası transit geçiş alanlarından transit geçiş için geçerli olan vize;

6. “Vize etiketi”, vizeler için tekbiçim bir format oluşturan 29 Mayıs 1995 tarihli ve (AT) 1683/95 sayılı Konsey Tüzüğü¹ tarafından tanımlanan tekbiçim format;

7. “Tanınan seyahat belgesi”, vizeleri iliştirmek amacıyla bir veya birden fazla üye devlet tarafından tanınan bir seyahat belgesi;

8. “Vize iliştirmek için ayrı sayfa”, formu hazırlayan üye devletler tarafından tanınmayan seyahat belgelerine sahip kişiler için üye devletler tarafından verilen vizeyi iliştirme formlarının tekbiçimli formatına ilişkin 18 Şubat 2002 tarihli ve (AT) 333/2002 sayılı Konsey Tüzüğü² tarafından tanımlandığı şekilde, formu hazırlayan üye devletler tarafından tanınmayan seyahat belgelerine sahip kişiler için üye devletler tarafından verilen vizeyi iliştirme formlarının tekbiçim formatı;

9. “Konsolosluk”, 24 Nisan 1963 tarihli Konsolosluk İlişkileri Hakkında Viyana Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekilde vize vermek için yetkilendirilen ve bir konsolosluk meslek memuru başkanlığındaki bir üye devletin diplomatik temsilciliği veya bir üye devletin konsolosluk şubesi;

10. “Başvuru”, bir vize için yapılan başvuru;

11. “Ticari aracı”, özel idari acente, taşımacılık firmasını veya seyahat acentesini (tur operatörü veya satıcısı) ifade eder.

BAŞLIK II
HAVALİMANI TRANSİT GEÇİŞ VİZESİ

Madde 3
Bir havalimanı transit geçiş vizesine sahip olması gerekli kılınan üçüncü ülke uyrukları

1. Ek IV’te listelenen üçüncü ülke uyruklarının, üye devletlerin toprağında bulunan havalimanlarının uluslararası transit geçiş alanlarından transit geçerken bir havalimanı transit geçiş vizesi taşımaları gerekli kılınır.

2. Yasadışı göçmenlerin toplu akın ettiği acil durumlarda, bireysel olarak üye devletler, 1. paragrafta atıf yapılanlar dışındaki üçüncü ülkelerin uyruklarının topraklarında bulunan havalimanlarının uluslararası transit geçiş alanlarından geçerken bir havalimanı transit geçiş vizesi taşımalarını gerekli kılabilir. Üye devletler böyle bir vize gereğinin yürürlüğe girmesinden veya kaldırılmasından önce bu kararlarını Komisyon’a bildirirler.

3. 52. madde 1. paragrafta atıf yapılan Komite çerçevesinde, bu bildirimler ilgili üçüncü ülkeyi Ek IV’te belirtilen listeye aktarmak amacıyla yıllık olarak incelenir.

4. Üçüncü ülke Ek IV’te belirtilen listeye aktarılmazsa, 2. paragraftaki koşulların yerine getirilmesi koşuluyla, ilgili üye devlet havalimanı transit geçiş vizesi gereğini sürdürebilir veya kaldırabilir.

5. Aşağıdaki kategorilere giren kişiler 1 ve 2. paragraflarda öngörülen bir havalimanı transit geçiş vizesi taşıma gereğinden muaf tutulur:

(a) Bir üye devlet tarafından verilen geçerli bir tekbiçim vize, ulusal uzun süreli kalış vizesi veya ikamet izni sahipleri;

(b) Andora, Kanada, Japonya, San Marino veya Amerika Birleşik Devletleri tarafından verilen, sahibinin koşulsuz geri kabulü güvencesi veren, Ek V’te listelenen geçerli ikamet izinlerine sahip üçüncü ülke uyrukları;

(c) Bir üye devlet için veya 2 Mayıs 1992 tarihli Avrupa Ekonomik Alanı Anlaşmasına taraf olan bir ülke, Kanada, Japonya veya Amerika Birleşik Devletleri için geçerli bir vize taşıyan veya vizeyi kullandıktan sonra anılan ülkelerden geri dönen üçüncü ülke uyrukları;

(d) 1(2)(a) maddesinde belirtildiği şekilde Birlik vatandaşlarının aile üyeleri;

(e) Diplomatik pasaport sahipleri;

(f) Chicago Uluslararası Sivil Havacılık Sözleşmesi'nin bir akit tarafının uyrukları olan uçuş mürettebatı üyeleri.

BAŞLIK III
VİZE VERMEYE İLİŞKİN USULLER VE KOŞULLAR

BÖLÜM I
Başvurulara ilişkin usullere katılan makamlar

Madde 4
Başvurulara ilişkin usullere katılmaya yetkili makamlar

1. Başvurular, konsolosluklar tarafından incelenir ve karara bağlanır.

2. 1. paragraftan sapma yoluyla, başvurular, 35 ve 36. maddeler uyarınca kişileri kontrolden sorumlu olan makamlar tarafından üye devletlerin dış sınırlarında incelenebilir ve karara bağlanabilir.

3. Üye devletlerin Avrupa dışı denizaşırı topraklarında, başvurular, ilgili üye devletler tarafından belirlenen makamlar tarafından incelenebilir ve karara bağlanabilir.

4. Bir üye devlet, başvuruların incelenmesi ve karara bağlanmasına 1 ve 2. paragraflarda belirtilenler dışında diğer makamların katılmasını gerekli kılabilir.

5. Bir üye devlet, 22 ve 31. maddeler uyarınca başka bir üye devlet tarafından kendisine danışılmasını veya kendisinin bilgilendirilmesini gerekli kılabilir.

Madde 5
Bir başvurunun incelenmesi ve karara bağlanması için yetkili üye devlet

1. Bir tekbiçim vize başvurusunu incelemek ve karara bağlamak için yetkili üye devlet:

(a) Toprakları, ziyaret(ler)in tek varış yeri olan üye devlet;

(b) Ziyaret birden fazla varış yeri içeriyorsa, kalışın uzunluğu ve amacı bakımından, toprakları, ziyaret(ler)in ana varış yerini oluşturan üye devlet; veya

(c) Hiçbir ana varış yeri belirlenemiyorsa, başvuru sahibinin üye devletlerin toprağına girmek için dış sınırını geçmeyi planladığı üye devlettir.

2. Transit geçiş amacıyla bir tekbiçim vize başvurusunu incelemek ve karara bağlamak için yetkili üye devlet:

(a) Sadece bir üye devletten transit geçiş durumunda, ilgili üye devlet; veya

(b) Birden fazla üye devletten transit geçiş durumunda, başvuru sahibinin transit geçişe başlamak için dış sınırını geçmeyi planladığı üye devlettir.

3. Bir havalimanı transit geçiş vizesi başvurusunu incelenmek ve karara bağlamak için yetkili üye devlet:

(a) Tek bir havalimanı transit geçişi olması durumunda, transit geçiş havalimanının toprağında bulunduğu üye devlet; veya

(b) İki veya daha çok havalimanı transit geçişi durumunda, ilk transit geçiş havalimanının toprağında bulunduğu üye devlet.

4. Üye devletler, 1 ila 3. paragraflar uyarınca yetkili üye devletin, başvuru sahibinin 6. madde uyarınca başvuru yaptığı üçüncü ülkede mevcut olmaması ve temsil edilmemesi nedeniyle bir başvurunun incelenememesi ve karara bağlanamaması gibi bir durumu önlemek için işbirliği yaparlar.

Madde 6
Konsolosluk bölgesel yetkisi

1. Bir başvuru, başvuru sahibinin ülkesinde yasal olarak ikamet ettiği yetkili üye devletin konsolosluğu tarafından incelenir ve karara bağlanır.

2. Başvuru sahibi, o konsoloslukta başvuru yapmak için gerekçe sunmuş ise, yetkili üye devletin bir konsolosluğu, ülkesinde yasal olarak bulunan, ancak ikamet etmeyen bir üçüncü ülke uyruğu tarafından yapılan başvuruyu inceler ve karara bağlar.

Madde 7
Bir üye devletin toprağında yasal olarak bulunan üçüncü ülke uyrukları için vize verme yetkisi

Bir üye devletin toprağında yasal olarak bulunan ve bir veya birden fazla üye devletin toprağına girmek için vize taşıması gerekli kılınan üçüncü ülke uyrukları, 5. madde 1 ve 2. paragraflar uyarınca yetkili olan üye devletin konsolosluğuna vize başvurusu yaparlar.