A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

kırğıç, 1. kazıma aleti; 2. haşhaş kummesinde sertleşmiş usareyi almak için kullanılan ve yarımay şeklinde olan bıçak.

kırğın, kılıçtan geçirme: katliâm; kırğın boldu: çok (insan) kırıldı: helâk oldu; kırğın sal-: kılıçtan geçirmek, katliâm tertip eylemek; kırğın saluuçu: hav. avcu-muhrip-(tayyare); kırğında kan ölöt: ats. katliâm sırasında han dahi ölüyor.

kırğınçılık, askerî akınlar neticesinde rahatsız zamanlar; katliâm.

kırğıy, bir nevi atmaca; kırğıy ükü: atmacamsı puhu.

kırğıyek, genç atmaca.

kırğız, kırgız; kırğız en: bir kumaşın adıdır.

kırğızcılık, eski kırgız hayatına mahsus olan bütün ahlâk ve adetler (karş. kılık).

kırğızdaş-, kırgızlaşmak.

kırğool, sülün (kuş); koroz kırğool (yahut yalınız kırğool) erkek sülün; bostek kırgool: sülünün dişisi.

kırıl-, pas. kır. ιι-den; cutta mal kırıldı: kıtlık zamanında hayvanlar kırıldı; barkıttın tügü kırıldı: kadifenin tüyü aşındı.