YANMA, ARINMA SÜRECİDİR!
"YANMA" niçin "RAHMET"tir?.
"Cennetlikler" niçin cennete girmeden önce cehennemde "yanar"lar?.
Çünkü, "yanmadıkları" takdirde, üzerlerine yerleşmiş, şartlandırmalara dayanıp gerçekçi olmayan değer yargılarıyla, asla cennete giremezler de ondan!.
"Rahmet", onların "yanmalarını" sağlamaktadır!.
"Yanarak" arınmaktadırlar!.
"Yanma", gerçeğe uygun olmayan düşünce ve duygulardan, şartlanmalara dayanan kabullenişlerden "arınmayı" sağlamaktadır!.
Kişiler yanlış kabulleniş, duygu ve düşüncelerinin sonucu olarak; karşılaştıkları anlayışlarına, kabullerine ters düşen olaylar yüzünden azap duyarlar.
Şayet kişi, gerçeğe yönelmesini engelleyen "ama etraf ne der!" kavramını terkedebilirse; idrâkı ve inancı istikametinde; gerçek hedef doğrultusunda yürüyebilirse, pek çok "yanma"lardan kurtulmuş olur.
İnsanın, özünü-hakikatını-gerçek yapısını ve boyutlarını idrâk ettirip yaşatan “tasavvuf” ile "hal"lenmesi ise, daha dünyada iken, tüm "yanma"lardan kurtulmasına vesile olur!.
İnsan, şayet cehennem olmasaydı, "yanma" olmasaydı, “arınma süreci” demek olan "yanma" ile karşılaşmasaydı; böyle bir "rahmet" kendisine ulaşmasaydı, mevcut hâliyle asla cennet yaşamına ulaşamazdı!.
Dolayısıyla "yanma", tamamen, azaplardan arınma işlevini oluşturan bir "rahmet" mekanizmasıdır...Tıpkı, operatörün merhamet edip kangrenli bacağı kesmesi gibi!.
* * *
Dostları ilə paylaş: |
