Azərbaycan döVLƏT İQTİsad universiteti (unec)
Yüklə 3,39 Mb.
|
| 4. SAYISAL VERİLER
Türkiye ve Azerbaycan Cumhuriyetlerine ait eğitim ile ilgili sayısal veriler tablo 1’de verilmektedir. Tablo 1. Sayısal Veriler
Tablo 1 incelendiğinde; Türkiye’de 2017-2018 verilerine göre örgün eğitim gören; 1.500.000 okul öncesi eğitim düzeyinde, 5.105.000 ilkokul düzeyinde, 5.600.000 ortaokul düzeyinde, 3.074.000 lise düzeyinde ve 2.615.000 Mesleki ve Teknik Ortaöğretim düzeyinde olmak üzere yaklaşık 18.000.000 çocuk ilk ve orta dereceli okullarda eğitim görmektedir. Bununla birlikte 93.000 derslikte yaklaşık 1.258.000 öğretmen görev yapmaktadır. Yaygın eğitimde ise yine 2017-2018 verilerine eğitim veren toplamda 15.032 kurum vardır. Bu kurumlarda 76.000 öğretmen yaklaşık 9.090.000 kursiyere eğitim vermektedir (MEB, 2018a). Yükseköğretime bakıldığında Türkiye’de 206 üniversitede toplamda 7.740.502 öğrenci eğitim görmektedir (YÖK, 2019). Bu sayılara bakıldığında Türkiye’de örgün eğitim gören öğrenci sayısı yaklaşık 26.000.000’dur. Bu sayı yaklaşık 190 ülkenin toplam nüfusundan daha fazladır. Tüm öğrenci sayılarına bakıldığında toplamda 34.724.502 kişi örgün ve yaygın eğitim kurumlarında eğitim almaktadır. Azerbaycan’da ise; 124.221 öğrenci okul öncesi eğitimde, 5.774 öğrenci ilkokulda, 1.508.106 öğrenci ortaokulda, 71.379 öğrenci lise ve dengi okullarda (burada yaş düzeyine bağlı olarak gruplama yapılmıştır), 24.024 öğrenci meslek okullarında, 167.677 öğrenci yükseköğretimde olmak üzere toplam 1.901.181 öğrenci eğitim görmektedir. Bununla birlikte 13.018 eğitim kurumunda olmak üzere yaklaşık 160.000 öğretmen görev yapmaktadır (Azərbaycan Respublikasının Dövlət Statistika Komitəsi, 2019). 5. OKUL ÖNCESİ EĞİTİM 5.1. TÜRKİYE’DE OKUL ÖNCESI EĞITIM Türk Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2012) okul öncesi dönemin önemini; Çocuğun sağlıklı bir şekilde büyüyebilmesi, gelişebilmesi ve öğrenmeye karşı olumlu tutumlar geliştirebilmesi için nitelikli bilişsel uyarıcıların, zengin dil etkileşimlerinin, olumlu sosyal-duygusal deneyimlerin çocuğa sunulduğu ve çocuğun bağımsızlığının desteklendiği bir çevrenin yaratılmasına ihtiyaç vardır. Bu ise ancak sağlıklı bir aile ortamı ve nitelikli bir okul öncesi eğitimi ile mümkün olduğu biçiminde ifade etmektedir. Bu da okul öncesi eğitimin önemini açık biçimde ortaya koymaktadır. Türkiye’de okul öncesi eğitim Türk Milli Eğitim Bakanlığı’nın belirlediği amaçlar doğrultusunda gerçekleştirilmektedir. Bu amaçlar; Okul öncesi eğitiminin amaç ve görevleri, milli eğitimin genel amaçlarına ve temel ilkelerine uygun olarak; Çocukların beden, zihin ve duygu gelişmesini ve iyi alışkanlıklar kazanmasını sağlamak, Onları ilkokula hazırlamak, Şartları elverişsiz çevrelerden ve ailelerden gelen çocuklar için ortak bir yetiştirme ortamı yaratmak, Çocukların Türkçeyi doğru ve güzel konuşmalarını sağlamaktır. Bununla birlikte okul öncesi eğitimi bazı temel ilkelere dayanmaktadır. Bu ilkeler şunlardır: Okul öncesi eğitimi çocuğun gereksinimlerine ve bireysel farklılıklarına uygun olmalıdır. Okul öncesi eğitimi çocuğun motor, sosyal ve duygusal, dil ve bilişsel gelişimini desteklemeli, özbakım becerilerini kazandırmalı ve onu ilkokula hazırlamalıdır. Okul öncesi eğitimi kurumlarında çocukların gereksinimlerini karşılamak amacıyla demokratik eğitim anlayışına uygun öğrenme ortamları hazırlanmalıdır. Etkinlikler düzenlenirken çocukların ilgi ve gereksinimlerinin yanı sıra çevrenin ve okulun olanakları da göz önünde bulundurulmalıdır. Eğitim sürecinde çocuğun bildiklerinden başlanmalı ve deneyerek öğrenmesine olanak tanınmalıdır. Çocukların Türkçeyi doğru ve güzel konuşmalarına gereken önem verilmelidir. Okul öncesi dönemde verilen eğitim ile çocukların sevgi, saygı, iş birliği, sorumluluk, hoşgörü, yardımlaşma, dayanışma ve paylaşma gibi duygu ve davranışları geliştirilmelidir. Eğitim, çocuğun kendine saygı ve güven duymasını sağlamalı; ona öz denetim kazandırmalıdır. Oyun bu yaş grubundaki çocuklar için en uygun öğrenme yöntemidir. Bütün etkinlikler oyun temelli düzenlenmelidir. Çocuklarla iletişimde, onların kişiliğini zedeleyici şekilde davranılmamalı, baskı ve kısıtlamalara yer verilmemelidir. Çocukların bağımsız davranışlar geliştirmesi desteklenmeli, yardıma gereksinim duyduklarında yetişkin desteği, rehberliği ve yetişkinin güven verici yakınlığı sağlanmalıdır. Çocukların kendilerinin ve başkalarının duygularını fark etmesi desteklenmelidir. Çocukların hayal güçleri, yaratıcı ve eleştirel düşünme becerileri, iletişim kurma ve duygularını anlatabilme davranışları geliştirilmelidir. Programlar hazırlanırken aile ve içinde bulunulan çevrenin özellikleri dikkate alınmalıdır. Eğitim sürecine çocuğun ve ailenin etkin katılımı sağlanmalıdır. Okul öncesi eğitimin süreçleriyle rehberlik hizmetleri bütünleştirilmelidir. Çocuğun gelişimi ve okul öncesi eğitimi programı düzenli olarak değerlendirilmelidir. Değerlendirme sonuçları çocukların, öğretmenin ve programın geliştirilmesi amacıyla etkin olarak kullanılmalıdır (MEB, 2012). Türkiye’de 11 Nisan 2012 tarihinde resmi gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren eğitim kanunu ile tüm eğitim kademeleri değişmiş, 4+4+4 olarak ifade edilen yeni eğitim süreleri ile ilkokul, ortaokul ve lise eğitimleri yeniden düzenlenmiştir. Bu süreçte daha önceki son yapılan düzenlemeyle zorunlu eğitime dâhil edilerek kademeli olarak geçiş sürecine başlayan okul öncesi eğitim, zorunlu eğitim kapsamından çıkarılmış, yaş aralığı da 0-72 aydan 0-66 ay olarak düzenlenmiştir. Daha önce okul öncesi eğitimde anasınıfı düzeyinde eğitime devam eden 66-72 ay aralığındaki çocuklar ilkokul düzeyine 1. sınıfa devam etmeye başlamışlardır. Son yapılan düzenleme ile Milli Eğitim Bakanlığı’nın daha önce amaç-kazanım olarak belirlediği eğitim programındaki hedefler kazanım-gösterge olarak değiştirilmiştir (Kol, 2013). Okul Öncesi eğitim Türkiye’de zorunlu eğitim kapsamında değildir. Yüklə 3,39 Mb. Dostları ilə paylaş:
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||