Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu atiF İslamzadə

I FƏSİL
QAZAN XAN OBRAZININ FUNKSİONAL STATUSU
Qazan xan obrazının xan statusu

Oğuz epik ənənəsi deyildikdə, adından göründüyü kimi, oğuz­larla bağlı olan bədii-epik, mənqəbəvi, qismən də tarixi əsər­lərin ardıcıllığı nəzərdə tutulur. Bu əsərlərə elmi ədə­biy­yat­da konkret olaraq “Oğuznamə” adı verilmişdir. “Oğuz­na­mə” tədqiqatlarda oğuz etnik-mədəni düşüncəsini bü­tövlükdə əks etdirən epik-tarixi təsəvvürlər sisteminin et­no­kos­mik işarəsi kimi səciyyələndirilir (9; 80; 33; 36; 49; 51; 52; 70; 72; 85; 89; 103; 118; 119; 120; 121; 132; 152; 160; 166) və s.

Oğuznamələr hələlik müəyyən sayda olsa da, bu, oğuz­na­mələrin tamamı anlamını vermir. Zaman-zaman arxivlərdən ye­ni oğuznamələr aşkara çıxarılıb elmi auditoriyaya təqdim edil­dikcə, oğuz epik ənənəsinin zənginliyi bir daha təsdiq olu­nur. Əldə olan oğuznamələr arasında XVI-XVII yüzilliyə aid edi­lən, lakin öz səhifələrində minilliklərin şifahi abidələrini da­şıyan “Əmsali-Məhəmmədəli”, yaxud “Əmsali-türki” ad­la­nan oğuz atalar sözü və məsəlləri, XIII-XIV əsrlərdə Elxani hök­mdar(lar)ının vəziri və tarixçisi F.Rəşidəddinin yazdığı “Cə­mi ət-təvarix” (tarixlər toplusu) əsərindən çıxarılmış oğuz­namə, XV-XVI yüzilllkdə yaşadığı güman edilən sufi şey­xi Dana Atanın heca vəznində yazdığı oğuznaməsi, XV əsr­də yaşamış olan Yazıçıoğlu Əlinin yazdığı “Təvarixi-ali Səl­cuq” adlanan oğuznaməsi, XVI əsrdə yaşamış olan türk­mən tarixçisi Salır Babanın “Oğuz tarixi” əsəri, XIII-XIV yüz­illikdə üzü köçürüldüyü təxmin olunan “Oğuz Kağan” das­tanı, XVII əsrdə yaşamış Xivə xanı Ə.Bahadırın “Şə­cə­re­yi-Tərakimə” (Türkmənlərin soy ağacı) əsəri, N.Əndəlibin Da­na Atadan sonra XVIII əsrdə şeirlə yazdığı “Oğuznamə”, Uzun­körpüdə Seyyid Əli adlı bir şəxsin kitabxanasından ta­pıl­dığı üçün elmi ədəbiyyatda “Uzunkörpü variantı” adını al­mış oğuznamə, Əlyazma nüsxəsində “Əla-lisani-taifeyi-Oğu­zan” deyilən oğuz abidəsi “Kitabi-Dədə Qorqud” eposu və oğuz­larla bağlılığı olan, epik-mənqəbəvi, folklor bilgiləri ve­rən bir qisim salnamələr də mövcuddur (36; 110; 60; 61; 73; 115; 116; 164;165; 147; 148; 149; 158; 169) və s. Bizim möv­zu­muz “Oğuz epik ənənəsində Qazan xan obrazının mifoloji struk­turu” olduğu üçün əsas tədqiqat mənbəyimiz DQK (Dədə Qorqud Kitabı) və bir neçə oğuznamə olmuşdur. Çünki Qa­zan xan obrazı mükəmməl bir obraz olaraq DQK-də öz ək­si­ni tapmış, digər oğuznamələrdən isə Salur Qazan haqqında az bilgi əldə etmək mümkün olmuşdur.

Oğuz epik ənənəsində Qazan xan obrazını araşdırarkən bu obrazın mifoloji strukturunu bərpa etmək tələbatı meydana çı­xır. DQK-də və digər oğuznamə­lərdə diqqət çəkən bu ob­ra­zın epik, tarixi, mifoloji səviyyələri əsasən bir-birinə bağlı kom­ponentlərlə izlənilir. Qazan xan DQK-də epik obrazdır. Nə qədər məlumatları özündə cəmləsə belə, bu əsər epik əsər­dir. Bu səbəbdən də Qazan xan obrazının bu əsərdə aparılan təd­qiqi epik izləmələrlə mümkündür. Yəni burada tarixilik də, mi­fiklik də epik qanunlara tabedir. Nə real tarix, nə gerçək mif deyil, əksinədir. Mətnaltı bazanın üzə çıxarılması belə ye­nə də epik qanunlarla təsdiqini tapır. Digər oğuznamələrdə isə əsa­sən ya epik, yaxud da tarixi-epik şəkildə bu obraz araş­dı­rı­la bilir. Çünki mənqəbə oğuznamələr yalnız epik deyil, adın­dan da göründüyü kimi, həm tarixi, həm epik mənbələrdir. La­kin istər DQK-də, istərsə də digər oğuznamələrdə mif və ta­rix məlumat səviyyəsində mətndə daşınır. Bu məlumat ba­za­sı mənqəbələrdə də açıq və qapalı şəkildə özünü göstərir. Elə bu səbəbdən də Qazan xan obrazının mifoloji struk­tu­ru­nun araşdırılması ilkin olaraq mifə baxışın həm məlumat sə­viy­yəsində (dünyagörüşü forması kimi), həm də epik sə­viy­yə­də (təhkiyə təzahürü kimi) vacib tədqiqini tələb edir. Elə bu ba­xımdan da ilkin olaraq oğuz epik ənənəsində Oğuz xanın ta­rixi-real statusu və epik düşün­cədə oturuşmuş sistem ol­ma­sı­nın səbəbləri araşdırılmalıdır. Epik ənənədə Qazan xan ob­ra­zının öyrənilməsi və bu obrazın mifoloji strukturunun açıl­ma­sı mifin və oğuz mifinin (oğuz türk mifologiyasının) (110, 74) öncə araşdırılması vacibliyini irəli sürdüyündən mövzu da­xilində, qısa da olsa, bu məsələlərə diqqət çəkmək ehtiyacı ya­ranır.

Oğuz epik ənənəsinin əsası üç əsas obraz üzərində struk­tur material olaraq kliseləşir: Oğuz xan, Ata Qorqud, Qa­zan xan. Sonuncu iki obraz da birinci obrazdan şaxələnir. Yə­ni Qorqud və Qazan obrazı oğuz mifinin paradiqmatik gö­rün­tü­ləridir. S.Rzasoy Qazan xan obrazını Oğuz Kağanın, Qor­qud obrazını isə qam-şaman invariantının paradiqması kimi təq­dim edir (118, 36).

Oğuz mifi epik ənənədən daha qədim olmasına bax­ma­ya­raq, epik ənənə mif strukturunu özündə daşıyır. Epik ənə­nə­də oğuz mifinin obraz versiyası olan Oğuz xan oğuz mifinin ob­raz versiyası olan Qorqud Dədə və Qazan xan obrazlarının sinx­ron düzümündə iştirak edir. Lakin Oğuz xan obraz ver­si­ya­sına başlanğıc olan oğuz mifi digər iki obraz ilə sinxron de­yil, diaxron laylar təşkil edir. Oğuz xaqan obraz olaraq digər ob­razlarla yanaşı iştirak etsə də, strukturunda daşınan mifik sis­temin digər obrazlar üçün invarianta çevrilməsi ba­xı­mın­dan bu obrazlarla eyni zamanda diaxron istiqamətində olur. Oğuz mifinin modelləşdirilməsində bu iki obrazın invariant struk­turundan qopan paradiqmalar kimi meydana çıxması hər iki obrazın öyrənilməsi zamanı oğuz mifinin araşdırılması zə­ru­riliyini ortaya çıxarır. Bu vacib məsələ eyni zamanda epik ənə­nə və miflə bağlıdır. Deməli, epik ənənənin araşdırılması zə­minində mifoloji sistemin də öyrənilməsi tədqiqatın prin­si­pi­al tələbatıdır. Elə bu səbəbdən də biz Qazan xan obrazını araş­dırarkən yalnız bir obraz haqqında təfərrüatları deyil, bö­yük bir sistemin hərəkətverici tərkib hissəsi olan, obrazlar sis­te­mində əsas obraz olaraq kommunikativ əlaqə zənciri quran bu obrazın struktur səviyyələrini də araşdırmağa can atdıq. Oğuz mifi ilkin olaraq Oğuz xan (xaqan) obrazına trans­for­ma­si­ya olunub onu törətdiyi kimi həm oğuz mifi, həm də Oğuz ob­razı Dədə Qorqud və Qazan xan obrazlarının invariantı rolu­nu oynayıb onları paradiqmaya çevirərək bu obrazlarda da­şınır. Hər iki obrazın əsasında mif və obraz (Oğuz xaqan) fun­ksiyaları eyni səviyyədə dayanır. Dədə Qorqud obrazında oğuz mifindən gələn Oğuz xan (“Oğuz Kağan” dastanı və s.) obra­zının ruhani missiyası (dini-sakral vəzifə, Oğuz xanın pey­ğəmbərlik statusu və s.) Qazan xan obrazında isə ali ida­rə­çi­lik və Qəzavat funksiyası (xan, mədəni qəhrəman, qazi (ərən), cəngavər və s.) inikas edir.

Eyni zamanda qarşıda görəcəyik ki, bu funksiyalar bü­töv­lükdə xan, xaqan statusundan keçir ki, bu da Oğuz xaqan sta­tusunun paradiqmasıdır. Bu funksiya, missiya və status­la­rın aydınlaşdırılması bəzən mətnin üst qatında, bəzən isə alt lay­larda iştirak edir. Elə bu səbəbdən də struktur-semantik me­tod kod açarı rolunu oynayaraq dekodlayıcı vəzifə daşıyır və obra­zın əhatəli şəkildə kütləvi auditoriyaya çatdırılmasına yar­dım edir. Qazan xan obrazının paradiqma kimi izlənilməsi Oğuz eposunda, əsasən də “Oğuz Kağan” dastanında araş­dı­rıl­dığın­dan, eyni zamanda tarixi-müqayisəli metodu da diq­qət­dən kə­narda saxla­ma­mağı tələb edir. Elə bu baxımdan da hər iki metod araşdırmada iç-içə olaraq iştirak edir. Onu da qeyd edək ki, Qazan xan obrazı oğuz mifinin paradiqması olsa da, bu obrazın oğuz eposundan bilavasitə tədqiqata cəlb olun­ması da­ha məqsədə uyğundur. Çünki həm “Oğuz mifi Oğuz­namə epo­suna transformasiya olunmuşdur” (118, 5), həm­çinin oğuz mifi deyil, Oğuz (namə) eposu əldə olan mən­bə­dir. Bütün yürüdü­lən mühakimələr son nəticədə mənbəyə söy­kənmək ehtiyacını ortaya çıxarır. Elə buna görə də Qazan xan obrazının bu isti­qamətdə araşdırmaya cəlb edilməsi vacib və zəruridir.

Qazan xan obrazının invariant kök əsası oğuz mifi və oğuz eposu bu obrazda Oğuz obrazının müxtəlif şəkillərini, şa­xələrini, törəmələrini səciyyə­ləndirir. Qazan xan obrazı möv­zu və motiv vasitəsilə paradiqmatik əksini reallaş­dırır. Bu obrazın paradiqma olaraq oğuz epik ənənəsində üç əsas ob­raz­dan biri kimi iştirak etməsi digər obrazların mərkəzində dur­maqla epik sferanın ana obrazı olması – DQK-də bu aydın nə­zərə çarpır, Bayındır xan mətndə zəif şəkildə görünür,– onu Oğuz Kağan obrazının klişesi kimi şərtləndirir.

Oğuz mifinin paradiqması kimi Qazan xan obrazı epik ənənədə, xüsusilə də DQK-də xan statusu ilə diqqət çəkir. Qa­zan xan DQK-də xan (97, 43, 116, 119, 123), bəy (bəg) (97, 43, 64, 68), bəylər bəyi (bəglər bəgi) (97, 107, 108, 116), alp və yaxud alplar başı (97, 99) və s. kimi titullarla tanınır. Rəşidəddin “Oğuznamə”sində Qazan olduğu ehtimal olunan kişinin rütbəsi bəy (115, 61), Əbülqazi Oğuznaməsində də eyni ti­tulla bəy (60, 93) və alp (60, 97-98) kimi getmişdir. Elə diq­qət­lə baxdıqca DQK-də də xan tituluna nisbətdə bəy titulu xey­li artıq görünür. Demək olar ki, eposun əksər hissəsində Qa­zan xan deyil, Qazan bəy adlanmışdır. Təsadüfi deyil ki, DQK-nin Vatikan nüsxəsi də “Hekayeti-Oğuznameyi Qazan bəg və qey­ri” adlanır (99, 311). Bu, Qazan obrazının epik ənə­nədə ən əhəmiyyətli obraz olduğunu dəyərləndirməklə bə­ra­bər, Qaza­nın titulunu xan deyil, bəy kimi göstərir. Lakin DQK-də Qaza­nın xan, bəylərbəyi və yaxud “bəylərbəyi xan Qa­zan” ad­lan­ma­sı və Bayındır xana aid olan təyinlərin eyni qay­dada və bir az da artıq olaraq Qazan xana aid edilməsi (97, 42), bundan əla­və dörd dəfə Bayındır xanın, iki dəfə də Qazan xa­nın ritual ənə­nə­yə uyğun olaraq boy başlanğıcındakı rəsmi tö­rəni (97, 34, 52, 94, 104, 42, 68) və ritual keçirməsi (97, 123) Qazan xanı epik mətn­də xan kimi işarələyir. Eyni za­man­da Bayındır xanın xan­lar xanı adlanmasına uyğun olaraq Qa­zan xanın bəylər bəyi ad­lanması da, Bayındır xanın xaqan, Qa­zan xanın xan statu­su­nu müəyyənləşdirir (97, 34, 116). Tə­sa­düfi deyil ki, A.Xəlil “bəy” titulunun oğuz düşüncəsindəki se­manteminin oğuz kom­pleksi səviyyəsində olub struktur təş­kil etdiyini qeyd edir: “Bəy sak­ral sferaya daxil edilir, Tanrıya və başqa sakral dəyər­lə­rə olan münasibətə uyğun funksiyada mü­şahidə olunur” (87, 118).

Epik mətndə (DQK-də) nə üçün Qazan xan aydın şə­kil­də xan, bəy və yaxud bəylərbəyi kimi getmir? Elə Bamsı Bey­rək də gah bəy, gah da xan kimi təriflənir. (97, 54, 60). Bu, ozan diqqətsizliyidir, katib xətasıdır, yoxsa anaxronizm? Oğuz eposunu tədqiq edərkən bu məsələnin diaxronluqdan do­ğan anaxron olduğu aydın olur. Oğuz Kağan (xaqan) mət­nin epik səviyyəsində kosmoloji strukturda ilk insanı sim­vo­li­zə etdiyinə görə (oğuz iyerarxiyası) həm də ilk xaqan, ilk xan, ilk bəy, ilk mədəni qəhrəman və s. dir. Oğuz ilk insan olaraq bü­tün arxaik titulları özündə cəmləyir. Əgər tarixə müraciət et­sək, bu titullar Oğuz xandan əvvələ gedib çıxar. Lakin oğuz epik düşüncəsində Oğuz ilk insan olduğuna görə xaqan, xan, bəy diaxronik düzümü oğuz epik ənənəsinə paradiqma təşkil edir. Bu baxımdan Bayındır və Qazan xanda Oğuz xanın xa­qan­lığı və xanlığı sistematik paradiqma yaradır. Bu səbəbdən mət­nə səpələnən xan, bəy, bəylərbəyi kimi rütbə təyinləri ona gö­rə bir şəxsə (Qazana və s.) aid edilə bilir ki, bu titullar Ka­ğan (Oğuz) titulunun törəmələri olaraq diaxron səviyyə təşkil edir. Əgər bu titullar iyerarxik sistemin məlum söz­lük­lə­ri­dir­sə, oğuz epik ənənəsində Oğuz kağanlığından doğan pa­ra­diq­malardır. Elə B.Ögəl də uyğurca, “Oğuz Kağan” dastanının tərcüməsində, (müasir türk dilinə uyğunlaşdırmasında) “Oğuz Kağan”ı əksər yerdə Oğuz xan kimi, tək-tək halda isə “kağan” kimi eyni mənalı söz olaraq işlədir (112, 130-185).

Məlumdur ki, “Oğuz Kağan”ın kağanlığı mətndə təsa­düfi xarakter daşımır. Oğuz Kağan özünü yer üzünün dörd tə­rə­finin xaqanı elan edir. Həm bunun Tanrı buyruğu olduğu, Tan­rının Oğuz xanı vəzifələndirdiyi, onun boynuna müqəddəs mis­siya qoyduğu və bunun da Tanrı qarşısında bir borc ol­duğu “Oğuz Kağan” dastanında diqqət çəkir (110, 13, 17, 34). Oğuz Kağan məhz Tanrı iradəsini həyata keçirən vəzifə da­şı­yı­cısı (peyğəmbər-qazi) kimi cahan dövləti qurmağa çalışır və das­tan informasiyasına görə buna nail olur. Deməli, kağanlıq adi bir titul deyil, sakral rütbəni işarələyir. “Kağan rütbəsi” son­rakı mərhələlərdə epik ənənədə Oğuz xandan sonrakı dövrü ifadə edən və bu dövrdə meydana çıxan xan, bəy və s. söz­lüklərin arxetipi olaraq özünü göstərir. Məhz Bayındır və Qazan xan da oğuz invariant modelinin paradiqması kimi eyni funk­siyanın müxtəlif təzahürü olaraq aşkara çıxır. Bayındır xanın mətndə Qazan xana nisbətdə zəif iştirak etməsi oğuz dün­yagörüşünün spesifikliyindən irəli gəlir. Çünki xaqan xal­qa görünmür (97, 261). İkili idarə üsulunun qaydasına uyğun ola­raq xan daha çox dinamik fəaliyyəti ilə seçilir. Lakin Oğuz Ka­ğanın xaqanlıq törəməsi kimi xan titulu DQK-də sistemli for­mada yalnız bu iki şəxsi əhatə edir. Bu da onu göstərir ki, xan titulu iki statusda iştirak edir:

1) Xan – ali idarəçilik institutunun (DQK-də Qalın Oğuzun) başçısı kimi (ictimai-sosial, siyasi status)

2) Xan – şəxsi keyfiyyətlərin göstəricisi olan rütbə kimi (fərdi status)

DQK-də yalnız Bayındır xan birinciyə, Dirsə, Buğac, Bey­rək və s. xanlar isə ikinciyə, Qazan xan isə hər ikisinə aid ola­raq üzə çıxır. Lakin hər iki funksiya Oğuz Kağan pa­ra­diq­ma­sı olduğuna görə bəzən bu anlamlar mətndə anaxron ya­ra­da bilir. Misal üçün, Dirsə xan oğlu Buğac xan (I boy) Ba­yın­dır xanın buğasını yıxmaq şücaəti göstərdikdən sonra ad al­maq şərəfi qazandıqda və ritual icraçısı Dədə Qorqud gəlib ad ri­tualını həyata keçirdikdə Bayındır xan Oğuz məkanının xa­qa­nı ola-ola Bayındır xanın öz məkanında belə (Buğa onun bu­ğasıdır və sarayından çıxır) Buğaca bəylik vermək üçün ona deyil, Dirsə xana müraciət edilməsi (97, 36) xanlıq funk­siyalarının bir-birinə qarışmasıdır, anaxrondur.

III boyda isə hünər göstərən Beyrəyin Qazanın bəyliyini (xan­lığını) birgünlük alması, hər nə istəsə onu etməyə icazəli ol­ması (97, 64) həm funksiya dəyişməsi, həmçinin statusların yer­dəyişməsidir. Bayındır xanın funksiyasının (xanlığının) mətn altında Dirsə xana keçməsi və Qazan xanın funksi­ya­sı­nın (bəyliyinin) Beyrəyə keçməsi yalnız anlamların deyil, sta­tus­ların da funksionallaşması paradiqmatik görüntülərin möv­cud­luğundan irəli gəlir. Yəni bu bir ana variantın müxtəlif şəkil­ləri olduğuna görə bəzən funksiyalar da bir-birinə qarışır. Çün­ki hər nə şəkildə olursa olsun, hansı obraza cəmlənirsə cəm­lənsin, mahiyyətdə Oğuz xanı və Oğuz xan olaraq da oğu­zun özünü (kosmoloji model) səciyyələndirir.

Başqa bir misal: XI boyda Qazan xanın Oğuz mə­ka­nın­dan təcrid edilib sakral məkandan periferik məkana (kafər mə­kanına) götürülməsi və oğlu Uruz böyüyənə qədər burada qal­ması, bu müddətdə birinci dərəcəli xanlıq statusunu faktiki ola­raq itirməsi (DQK zamanının irəliyə-geriyə gedən (təkrar) hə­rəkətsiz və yarıhərəkətli-yarıhərəkətsiz zaman olması belə bu anlamı dəyişdirə bilmir) ikinci dərəcəli xanlıq statusunu sax­laması ilə şərtlənir. Məsələn, kafər məkanında belə ka­fər­lərə qələbə çalması (təkurun övrətini qorxuya salması, qu­yu­dan çıxması, kafər boynuna minib kafərlərin gözü önündə onu hə­lak etməsi və s.) (97, 117) xanlıq şəxsi keyfiyyətlərini ini­kas etdirir. Qazan xan obrazının ritual-mifoloji səviyyəsi elə onun xanlıq statusunda cəmlənir və bu statusdan qopan his­sə­lər Qazan xan obrazını bütünlüklə oğuz epik ənənəsində sə­ciy­yələndirir. Qazan xan obrazının statusu funksionallaşaraq (bəy, xan, xaqan) epik səviyyədə oğuz epik ənənəsində müx­tə­lif anlamları ifadə edirsə də, dərinə endikcə də oğuz mifinin in­variant strukturundan qopan paradiqmalar kimi üzə çıxır. Qa­zan xan obrazının ritual kodeksin rəsmi daşıyıcısı kimi iş­ti­rak etməsi mütləq onun xan statusundan keçir. Çünki ri­tu­al­la­rın təşkili xan, xaqan tərəfindən həyata keçirilir, icraçılığı isə ru­hani funksiyada çıxış edən şəxslər vasitəsilə baş tutur.

Qazan xan obrazı oğuz mifinin və oğuz eposunun pa­ra­diq­ması olaraq öncə Oğuz xanın xaqanlığını əsas statusda öz nə­zərində cəmləyərək bütün titullarıyla birgə (xan, bəy, bəy­lər­bəyi) DQK-də ali idarəçilik qurumunun başçısı kimi gö­rü­nür. Qeyd etdiyimiz kimi xaqanla bərabər hüquqlu şəxs ola­raq rəsmi törənlərin dəyişməz siması kimi əvəzlənməz funk­si­ya­da iştirak edir. Qazan xanın zirvədə qərar tutması, Qalın oğuz elinin faktiki rəhbəri olması onun keyfiyyət­lərinin küt­lə­vi­ləşdirilməsi üçün ənənəvi tərənnüm şablonunu doğurur. La­kin bu şablon kimi görünmür. Çünki öz içərisində Oğuz xa­qa­nı­nın şəxsiyyətinin bütövlüyünü ifadə edən irsi, etnik, milli, di­ni və s. maddi-mənəvi yaşantının anlamlarını daşıyır: “Bir gün Ulaş oğlı, Tülü quşun yavrısı, Bizə miskin umudı, Amit soyının aslanı, Qaracuğın qaplanı, Qonur atın iyəsi, Xan Uruzın ağası, Bayındır xanın göygüsi, Qalın Oğuzın döv­ləti, Qal­mış yigit arxası Salur Qazan yerindən tur­mışdı” (97, 42).

Diqqətlə yanaşdıqda aydın görünür ki, bu sözlüklərdə yek­dil olmayan müxtəlif məlumat anlamı və dünyagörüşü for­ma­sı cəmlənmişdir. Elə bu baxımdan da bu ritual törənə, boy baş­lanğıcında olan mərasim faktoruna yalnız Qazan xanın ti­tul­ları kimi baxmaq özünü doğrultmur. Bu sözlüklərə Qazan xa­nın xanlıq dərəcəsinin ifadəsi olaraq ad tapmağa çalışsaq, şüb­həsiz ki, “xan öyüncü” ifadəsi ritual fəaliyyəti daha çox ay­dınlaşdıra bilər. Buna görə də bu təyinlərin anlamlarını araş­dırmağa çalışaq. Çünki bu təyinlər bütünlüklə Qazan xa­nın xan statusunu proyeksiyalandıra bilər. Eyni zamanda bu söz­lüklər mətndə kod açarı rolunda çıxış edib bütünlüklə oğuz epik ənənəsində Qazan xan obrazının müxtəlif fəaliyyətlərini özün­də cəmləyir. Mətnə hansı bucaqdan baxılırsa baxılsın, xan öyüncləri təyinlərinə gəlib çıxmaq məcburiyyəti meydana çıxır. Elə bu səbəbdən də bu təyinlərin ardıcıl formada araş­dırmaya cəlb olunması ehtiyacı yaranır.