Bakara sûresi

285-) Amener Rasûlü Bi ma ünzile ileyhi min Rabbihi vel mu'minun* küllün amene Billahi ve MelaiketiHİ ve KütübiHİ ve RusuliHİ, la nuferriku beyne ehadin min RusuliHİ, ve kalu semi'na ve eta'na ğufraneke Rabbena ve ileykel masıyr;

* Peygamber, Rabbinden kendisine indirilene imân etti, mü’minler de (imân ettiler). Her biri; Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine imân ettiler ve şöyle dediler: “Onun peygamberlerinden hiçbirini (diğerinden) ayırt etmeyiz.” Şöyle de dediler: “İşittik ve itaat ettik. Ey Rabbimiz! Senden bağışlama dileriz. Sonunda dönüş yalnız sanadır.”

Mirac gecesi Efendimize (s.a.v.) hediye edilen hediyelerden bir tanesi bu Âyettir, gerçekten muhteşem olan ve bizlerdeki ümitsizliği ortadan kaldıran müjdeler içerisinde olan bir Âyet topluluğudur.

Rasül imân etti Rabbinden kendisine inene yani gelen Kur’an’ı Kerîm’e evvela imân ediyor Hz.Peygamber(s.a.v), mü’minler de imân etti;

Bu hakikatlere evvela peygamber imân ediyor, yalnız burada Hz. Peygamberin (s.a.v.) imânı ile mü’minlerin imânı arasında tabi ki fark olacaktır, Hz.Rasûlullah’ın buradaki imânı şuhud mertebesinde olan yakîn imânıdır, mü’minlerin imânı ise bildiğimiz imândır, ikisinde birlik olsun diye imân olarak bahsedilmiştir.

Ve meleklerine imân ettiler, kitaplarına imân ettiler ve peygamberlerine imân ettiler.

Bilindiği gibi imân Allah’a en yaklaştırıcı bir oluşumdur, İseviyyet mertebesinde teslis (üçleme) ile bir çok Roma ilâhlarından üç ilâha indirdiler, ebi, eba ve ruhül kudüs olarak, İslam dini bunu biraz daha ileriye götürdü ve ikiye

429

indirdi, yani ötelerde olan bir Allah’a yaratılmış kulun inanması şekliyle en aza indirdi ve vahdete geçişi en kolaya getirdi. İseviyet mertebesi üçlükten birliğe geçe-medi, Mûseviyyet mertebesi çokluktan, tenzihten tekliğe geçemedi, bunun yolu Muhammediyetten geçti.

İmân anlaşılması en kolay olan şeydir, yani ötelerde olan bir Allah’a imân, sonra O’nunla irtibata geçmekte ikân’dır, yakîn’liktir.

Allah’a imân yani Zat mertebesine imân, meleklere yani melekût mertebesine imân, kitaplara imân yani Allah’ın ilmine imân, Alîm esmâsının zuhuruna imân, rasûllerine imân yani rasûllerin tahakkuk sahası ef’al âlemi olduğundan ef’al âlemine imân.

İlâh-î varlıktan risâlete kadar gelen seyir tenezzül seyri, işte bu tenezzülün getirdiği ilim ile madde âleminden tekrar Ulûhiyyete uruç gerekmekte yani peygamberlerin beşer âlemine getirdiği kitaplarına imân ederek ve bunun içerisindeki ilimleri almak üzere melekût âlemine oradan sıfat ve Zat âlemine geçmeyi gösteriyor buradaki belirtilen hadise, evvelâ buna imân edin, Bu imânla olur, sonra da yakîn ile ikan’la olur.

Not: Bu hususta daha geniş bilgi “Vahy ve Cebrâîl” isimli kitaımızda mevcuttur dileyen orayada bakabilir.

Peygamberler arasında hiç birini ayırmayız;

Yalnız başka bir Âyettede belirtildiği gibi her peygamberin bir mertebesi vardır, bu mertebeleri itibarıyla ayırmayız hepsi Zâtımızın bir mertebesini anlatmaktadırlar, eğitmen olmaları dolayısıyla hepsi eğitmendir.

Mü’minler duyduk ve itaat ettik dediler;

Yani bu oluşumların hakikatlerini biz duyduk ve sonra da itaat ettik dediler.

Ey bizim Rabbimiz bizi Gaffar esmân ile ört, varlıklarımızı, beşeriyetlerimizi ört ki hakikatimiz ortaya çıkmış olsun ve böylece biz Sana dönmüş olalım, Sana

430

ulaşmış olalım yani Sana ulaşmamıza mâni olan beşeriyetimizi ört hakikatimiz ortada kalsın ve böylecede sana ulaşmış olalım.

لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْراً كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ