Биринҹи фәсил

TƏVAZÖKARLIQ

Təvazökarlıq əxlaqi, insani və islami bir vəzifədir. O, özünü tanımağın şirin meyvəsidir.

Özünü Tanrının bəndəsi hesab edən, yararlandığı nemətlərin Onun tərəfindən bəxş edildiyini bilən, hamının özündən yaxşı olduğunu düşünən və camaatı Allahın bəndəsi hesab edən şəxs təvazökarlıq içində qərq olmuşdur.

Öz həyat yoldaşını Allahın bəndəsi hesab edən, övladlarının Haqqa məxsus olduğunu bilən, özünü onların xadimi hesab edən və uşağın onun əlində bir əmanət olduğunu düşünən şəxs onlara qarşı son dərəcə təvazökardır.

Təkəbbürü olmayan qadın öz əsil-nəsəbini, ailəsinin, məqamını, diplomunu ərinin başına vurmur.

Ağıllı övladlar valideynlərinə qarşı son dərəcə təvazökardırlar.

Təvazökarlıq insanı ucaldır. Təvazökarlıq evi səmimiyyət dolu bir yuvaya çevirir, insanlar arasında sevgini artırır, ailəni möhkəmləndirir.

Qürurlu, təkəbbürlü şəxs bilməlidir ki, nə qadın, nə də uşaqlar təkəbbürü qəbul etmir. Qürurlu şəxs onların gözündən düşür.

İmam Həsən Əskəri (ə) buyurur: «Dünyada mömin qardaşlarına qarşı təvazökar olan şəxs Allah yanında düz danışan və Əlinin (ə) həqiqi şiələrindəndir».¹

İmam Sadiq (ə) atalarından rəvayət edir: «Ümumi və ya ailə məclislərində boş yerdə əyləşmək, görüşdüyün şəxslə salamlaşmaq, haqq insanla olsa belə, mübahisəni tərk etmək və təriflənməyi xoşlamamaq təvazökarlıq əlamətlərindəndir».²

Əli (ə) dünyasını dəyişərkən buyurdu: «Təvazökar ol. Həqiqətən, bu, ən böyük ibadətlərdəndir».³