BiSMİllahir-rəhmanir-rəHİM



Yüklə 1,27 Mb.
səhifə1/9
tarix24.07.2018
ölçüsü1,27 Mb.
#57459
  1   2   3   4   5   6   7   8   9

(Poema)

Poemada İslamın zühurundan Mühəmməd peyğəmbərin vəfatına qədər olan dövrdə baş vermiş bütün mühüm hadisələr dəqiqliyi ilə əhatə olunmuşdur.

BİSMİLLAHİR–RƏHMANİR–RƏHİM

1974–ci ildə D. Bunyadzadə ad. Azərbaycan Xalq Təsərrüfatı İnstitutunu bitirib İqtisadçı–Mühasib ixtisasını almışam və uzun müddət bu sahədə çalışmışam.

Gənclik illərindən poeziyaya maraq göstərirəm. 1985–ci ildən dövri mətbuat səhifələrində müxtəlif səpkidə şerlərlə çıxış etmişəm.

1995–ci ildə Məkkə ziyarətindən qayıdandan sonra (Allah arzusunda olanlara qismət eləsin) Həzrəti Mühəmməd(s) həyatından bəhs edən “Allahın Elçisi” adlı poemamı yazıb bir ildən sonra “Gənclik” nəşriyatında kitab halında çap etdirmişəm.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüyəm.

01.07.99. tarixdə İran İslam Respublikasının Azərbaycandakı Mədəniyyət Mərkəzinin rəhbərliyi tərəfindən Azərbaycan Elmlər Akademiyasının binasında Həzrəti Mühəmməd Peyğəmbər(s) mövlud günü şərəfinə keçirilən məclisdə “Məcməüş-şüəra” ədəbi məclisinin üzvləri sırasında çıxış edərək “Allahın Elçisi” poemasından “Həzrəti Mühəmmədin dünyaya gəlməsi və uşaqlıq illəri” hissəsini oxudum.

Yığıncaqdan sonra İ.İ.R-nın Mədəniyyət Mərkəzi idarəsinin rəhbərliyindən Əkbər Kurəvi adında bir şəxs mənə yaxınlaşaraq şeri bəyəndiyini və kitabla maraqlandığını bildirdi. Mən ona poemanın əsas məğzini izah etdikdə o məni İ.İ.R-nın Mədəniyyət Mərkəzinə gəlməyimi xahiş etdi. Bir neçə gündən sonra Mərkəzin sədri Höccətül-İslam Hacı Seyid əliəkbər Ocaq Nəjad ilə görüşdüm. O bu haqda məlumatlı olduğundan və kitabla əlaqədar ətraflı söhbətimizdən sonra mənə məsləhət bildi ki kitabı Höccətül–İslam vəl–müslümün Hacı Şeyx əhməd Xudayiyə oxuyum əgər o bəyənib rəy verərsə kitabını İranda nəşr etdirəcəyəm.

Onun təklifinə əsasən kitabı bir neçə gün hissə–hissə Ağayi–Xudayiyə oxudum onun verdiyi bəzi məsləhətlərini nəzərə alaraq “Qədir–Xum” və “Mübahilə Cərəyanı” başlıqları ilə başlayan hissələri poemaya əlavə edərək düzəlişlər apardım. Sonradan öyrəndim ki Ağayi–Xudayi İranın Tehran əhvaz İsfahan şəhərlərinin Universitetlərində on beş ildən artıq İslam–tarixindən o cümlədən Mühəmməd Peyğəmbər(s) həyatından dərs demişdir.

Özümü xoşbəxt sayıram ki belə bir şəxsiyyətlə on iki gün üz–üzə oturub “Allahın Elçisi” poemasını oxuyaraq ondan dəyərli məsləhətlər almışam.

“Allahın Elçisi” kitabımın birinci nəşrinə ön söz əvəzi yazmış hörmətli professor Hacı Vasim Məmmədəliyevə ikinci nəşrinə kömək etmiş Hacı Seyyid əliəkbər Ocaq Nəjad və Hacı Şeyx əhməd Xudayiyə öz təşəkkürümü bildirirəm. Allah İslamın inkişafına kömək edən bu xeyirxah insanların hər üçünü öz himayəsində həmişə səlamət saxlasın. Oxuculara isə can sağlığı kitabı oxumağa səbr və oxuyan gözlərinə nur əta eləsin.

Amin! Ya Rəbbil Aləmin!

Müəllif


BİSMİLLAHİR-RƏHMANİR-RƏHİM

Şer hər bir dilin ədəbiyyatının çiçəklənmə (dövrü) zirvəsi olmaqla yanaşı hər bir millətin ədəbiyyatının adət–ənənələrinin və milli–mənəvi dəyərlərinin ən gözəl qoruyucusudur. Şer millətlərin mədəniyyətinin və adət–ənənələrinin məhv olub getməməsi və bu mədəniyyətin müasir dövrümüzədək qorunub saxlanılmasında böyük rol oynamışdır. Buna əsaslanıb demək olar ki belə bir böyük məsuliyyəti öz üzərinə götürmüş şairlər Allah tərəfindən onlara bəxş olunmuş bu fitri istedad vasitəsilə xalqın adət–ənənələrini dini əqidəsini milli və mənəvi dəyərlərini öz şerlərində əks etdirərək bunları zəfər və əbədiyyat rəmzi olan (möhkəm) yenilməz şer qalasında qoruyub saxlamaqla öz millətlərinə ən böyük xidmət göstərmişlər. Biz bunun canlı şahidiyik ki qədim dövrlərdən bəri müəyyən qafiyə çərçivəsində formalaşan hər bir şer əbədi olaraq tarixin səhifəsində dərin izlər buraxmışdır.

Qiymətli qəsidələr ədəbi–nöqteyi nəzərdən fəsahətli və bəlağətli sayılan şerlər həmişə xalq tərəfindən sevilmişdir. (Səmimiyyətlə qarşılanmışdır.) Hətta böyük din xadimləri və yüksək məqama sahib olan ilahi şəxsiyyətlər öz dövrlərinin yadda qalan ən mühüm və əlamətdar hadisələrini məşhur şairlər tərəfindən (qələmə alınmasını) nəzmə çəkilməsinə əmr vermişlər.

Əziz İslam Peyğəmbəri əmirəlmöminin Həzrət əli(ə)–ın imamətini müsəlmanlara və hacılara elan edən zaman İslamın görkəmli şairi Həssa ibn Sabibdən xahiş edir ki bu hadisəni nəzmə çəksin.

Şiənin Debəl Kümeys və s. kimi ürəyiyanar şairləri öz şerləri ilə şəhidlər sərvəri İmam Hüseyn(ə)ın qiyamına ən böyük xidmət göstərərək bu əzəmətli tarixi və dini hadisəni çərxi–fələyin xoşagəlməz hadisələrindən pisliklərindən və təhriflərindən qorumağa nail oldular.

Pak olan əhli–beyt bu şairlərin əvəzsiz xidmətləri müqabilində onları həvəsləndirmək üçün onlara təşəkkür edir bu şairlərə hörmət və rəğbət bəsləyirdilər.

Şer millətlərin ədəbiyyatının şah əsərləridir və şer millətlərin tarixində əsas yer tutur. Milli və mənəvi dəyərlərin təbliğ olunmasında şerin böyük rolu vardır. Aylar–illər ötdükcə fələyin ən mühüm və əlamətdar hadisələri belə unudulur. Lakin bu aylar və illər görkəmli şairlərin şerlərində öz əksini taparaq əbədiləşir. Bu şerlər millətlərin qaranlıq tarixinə işıq saçaraq keçmişi gələcəklə birləşdirir.

Azərbaycan respublikasında zəmanəmizin bu ağır məsuliyyətini öz üzərinə götürmüş şairlərdən biri də Hacı Yusif bəydir. Bu müsəlman və dindar şair bütün zəhmətlərə qatlaşaraq əziz İslam Peyğəmbəri Xatəmül–ənbiya Həzrət Mühəmməd(s)–ın həyatını nəzmə (şerə) çəkmişdir. O uzun illərin töhfəsi olan səlis şerləri ilə Həzrət Mühəmməd(s)–ın həyatını şərh edərək nəcib Azərbaycan xalqına misilsiz bir hədiyyə bəxş etmişdir. Müsəlman Azərbaycan xalqının nəzərinə çatdırmaq istəyirəm ki Hacı Yusif Qulammirzə oğlu “Allahın Elçisi” poemasını yenidən mütaliə etmiş və tam diqqətlə nəzərdən keçirdikdən sonra ikinci dəfə onu çapa hazırlamışdır. Bu kitab mötəbər İslam tarixi ilə təmamilə uyğundur. Bu kitabın ikinci çapında heç bir səhvə yol verilməmişdir.

(Uca) Allah–təalanın dərgahından bu gözəl şairə uğur və nailiyyətlər arzulayıram. Ümid edirəm ki böyük və nəcib Azərbaycan xalqı bu cür əsərlərin qədrini biləcəkdir.

Höccətül - İslam vəlmüslümün

Hacı Şeyx əhməd Xudayi

25 Dekabr 1999

Son dövrlərdə ölkəmizdə uzun illər ərzində yasaq edildikdən sonra açıq təbliğ edilə bilən islam dini onun ehkam və ayinləri haqqında müxtəlif elmi məqalə və kitablarla yanaşı bədii əsərlər də meydana çıxmağa başlamışdır. Qeyd etmək lazımdır ki bu əsərlər bəzən bədii cəhətdən kamil olsa da mövzunu əhatə etmək cəhətdən naqis görünür.

Bu baxımdan Hacı Yusif Qulammirzə oğlunun “Allahın elçisi”poeması diqqəti cəlb edir. Belə ki poema islamın zühurundan peyğəmbərin vəfatına qədər olan dövrdə baş vermiş bütün mühüm hadisələri dəqiqliyi ilə əhatə etdiyindən bir növ dinimizin qısa mənzum tarixi kimi təsəvvür edilə bilər. “Allahın elçisi” poemasında müəllif yalnız tarixi faktları sadalamaq və ya təsvir etməklə kifayətlənməmiş islam dininin əsas ehkam və ayinlərini aşkarlamağa çalışmış demək olar ki öz məqsədinə nail olmuşdur. əsərdə peyğəmbərin müqəddəs pak obrazı çox səmimi bir şəkildə qələmə alındığından gözəl təsir bağışlayır.

Yuxarıdakıları nəzərə alaraq “Allahın elçisi” poemasının çap olunmasını məsləhət bilirik.

V. M. MƏMMƏDƏLİYEV

M. ə. Rəsulzadə adına BDU–nun ilahiyyat fakultəsinin dekanı ərəb filologiyası kafedrasının müdiri professor

E. Z. ƏZİZOV Şərqşünaslıq fakültəsinin dekanı dosent

ALLAHIN ELÇİSİ

(POEMA)


Yazım “Bismillahir–Rəhmanir–Rəhim!”

Belə də öyrədir Qurani–kərim.

Allahın ismilə başlanan hər iş

Həmişə ən yaxşı nəticə vermiş.

Çoxları edibdir bunu imtahan

İşləri uğurlu olmuş hər zaman.

Mən də adın ilə başladım bunu

Ya Rəbbim xəcalət etmə qulunu.

Sənin dərgahına baş qoyan zaman

Ey tanrım məni də qovma qapından.

Bilik qapıların üzümə aç sən

Bəndən bəhrələnsin səxavətindən.

Sənə yalvarmıram dövlət ver mənə

Sənə yalvarıram hikmət ver mənə.

Elm bir dəryadır biliyim zərrə

Sənə şükr edirəm gündə min kərə

Bəxş etdin sən mənim ağlımı sağlam

Yazıb yaratmağa vermisən ilham.

Odur ki fikrimi yığdım bir yerə

Adınla çıxmışam uzaq səfərə.

Ən nazik iynənin dəliyi qədər

Yoluma nur salsan mənə bəs edər.

Qurani–kərimdən öyrənmişəm mən

“Bütün hikmətlərin sahibi sənsən”.

Sənsən məxluqata bilik öyrədən

Bütün elmlərdən xəbərdar edən.

Savadsız yetimə “Oxu” öyrətdin

Xatəmül–ənbiya Peyğəmbər etdin.

O da dərgahına gətirdi pənah

Hər şeyi Görənsən Bilənsən Allah!

Müstəqim yolunun yolçusuyam mən

Çətinə düşəndə tut qələmimdən.

Bu yolda büdrəyib yıxılsam yerə

Tut mənim əlimdən qaldır göylərə.

Sənsən bu dünyada yol göstərənim

Heç kimdən köməyim yoxumdur mənim.

Düşünüb fikr etdim mən zaman–zaman.

Bir bağça yaradım olsun gülüstan.

Əlimə bel alıb yapışdım işdən

Yararsız çör–çöpdən təmizləyərkən

Bir yaz səhərində təmiz boş yerə

Bir boyda səhmanlı düz cərgələrə

Mühəmməd adına toxum səpmişəm.

Gözümdən su verib zəhmət çəkmişəm.

Çıxan şitillərə nurundan çilə

Məhsulun həm dadlı həm şirin elə.

Süfrəyə düzdüyüm nemətdən hər kəs

O ki var götürsün vermədən əvəz.

“Fatir” surəsində buyurduğun tək

“Allah diləyənə hər şey verəcək.

İstəsə insana yüksək elm verər

Misilsiz gözəllik sahibi edər.

Əta eylədiyi nemətə heç kəs

Durub maneçilik eyliyə bilməz.

Allah bəndəsindən pak söz eşidər

Saleh əməlin də tez qəbul edər”.

Madam ki Quranın buyurur belə

Qarşında diz çöküb gəlmişəm dilə.

Sənin dərgahına üz tutmuşam mən

Yazdığım heç nədir kömək etməsən.

Səndən diləyirəm elm mərifət

Bu misgin bəndənə göstər mərhəmət.

Sənsən kainatı idarə edən

Yaratdıqlarına ruzi göndərən.

Səndən artıq ruzi istəmirəm mən

Naşükür deyiləm, bəsdir nə versən.

Öləcəyim gün də sənə bəllidir

Onu səndən başqa bilən yox xeyir.

Sənə yalvarıram mən dönə–dönə

Ömür istəmirəm möhlət ver mənə.

Belə çox hadisə olmuş həyatda

Doğulan bir saat yaşamır hətta

Ana əziyyətlə doğur övladın

Torpağa tapşırır qoymadan adın.

Sən bilən yaxşıdır dünyada heç kəs

Sənin işlərinə qarışa bilməz.

Kamillik yaşına çatmışam daha

Səni and verirəm Rəsulüllaha!

Qəlbimə qüvvət ver gözümə işıq

Yazdığım misraya gətir yaraşıq.

Fikrimə aydınlıq şerimə ver can

Xəcalət çəkməyim oxuculardan.

Nə qədər maraqlı olsa yaşamaq

Arzuya çatmaq da şirindir ancaq.

Möhlət ver kitabı çatdırım sona

“Allahın elçisi” ad verim ona.

Sən hikmət sahibi ey Pərvərdigar!

Biz hələ bilməyən çox sirlərin var.

Bir qətrə nütfədən yaratdın bizi

Açdın bağlı olan gözlərimizi.

Ağıl verdin bizə qiymətdə gövhər

Dil verdin deməyə “Allahu–əkbər”.

Səni tanımaqçın bəndələrinə

Peyğəmbər göndərdin yer üzərinə.

Müxtəlif olubdur peyğəmbərlərin

Kəramət sahibi etdin hər birin.

Musa Tur dağına çıxaraq bəzən

Sənlə danışardı durduğu yerdən.

Gələcək günlərdən xəbər verərdi

Əsasın döndərib ilan edərdi.

Bir anlıq qoynuna əlin salardı

Çıxartdıqda parlaq nur qaldırardı.

Ona bəxş etmişdin rəhm mərhəmət

Süleymana isə hikmət əzəmət.

İsa düzgünlükdə çıxarmışdı ad

Ona da vermişdin çoxlu istedad.

Ölüyə üfürüb verərdi nəfəs

Gözlərin açardı kor olsa hər kəs.

Nə qədər möcüzə göstərdi onlar

Düz yola gəlmədi kafir olanlar.

Allahı göydə yox yerdə gəzirlər

Bütə “allah” deyib əzizləyirlər.

Bu qədər nəbilər gəlib getdilər

Onların öyüdü vermədi səmər.

Mühəmməd onlardan ən sonuncudur

Onun möcüzəsi – Quranı durur.

Kömək et ya Rəbbim söhbət açım mən

Sənin bu sonuncu Peyğəmbərindən.

Belə söyləyirlər tarix yazanlar

Yüz iyirmi dörd min peyğəmbərin var.

Birinci Peyğəmbər–Həzrəti Adəm.

Sonuncu–Həzrəti Rəsuli–əkrəm.

Bir adı Mustafa bir adı əhməd

Həbibullah adın aldı Mühəmməd.

Çünki o veribdir islama həyat

Həzrətin gül camalına salavat.

Qədim zamanlardan Məkkə şəhəri

Olmuş ərəblərin müqəddəs yeri.

Kəbəyi–mükərrəm orada idi

İbadət evitək əzizlənirdi.

Həzrəti İbrahim mübarək olan

Evi İsmaillə tikir bir zaman

Binanın inşası çatanda sona

Beytullah adını verdilər ona.

Həcc məqsədiylə gələn ərəblər

Tovhid əsasında ziyarət edər.

O zamanlar Kəbə tər–təmiz idi

İçində heç bir büt görünməz idi.

Axıb ziyarətə gələn zəvvarlar

Kəbəyə ürəkdən bağlı olarlar.

Kəbədə səcdəyə gəlib baş qoyar

Tək olan Allaha inanardılar.

Ərəblər haqq dindən sonra döndülər

Bütə qurban verəntək göründülər.

Tanrının varlığın tam unutdular

Küfrün ədalətsiz yolun tutdular.

Kəbə bütpərəstlik mərkəzi oldu

Onun qüdsiyyətin azaltmadı bu.

Yaxından uzaqdan yenə gələnlər

Kəbəni ziyarət, həm təvaf edər.

Yardım istəyərlər daş taxta bütdən.

Qəlbləri qaranlıq içində ikən

Ruhsuz bütə “allah” deyib ad qoyar

Cəhalət dövründə yaşayardılar.

Nə qanun var idi nə də ədalət

Baş alıb gedirdi qorxunc zəlalət.

Qanlar tökülürdü səbəbsiz yerə

Ərəblər bölünmüş qəbilələrə.

Sərvətin övladın çoxluğu ilə

Durub öyünərdi hər bir qəbilə.

Tayfa davaları hey davam edir

Qumar içki zina müntəzəm gedir.

Onlarda yox idi əsla mərhəmət

Qan güdmə var idi bir də ədavət.

Qardaş qardaşını vurub öldürür

Əlində olanı götürüb sürür.

Haqlarından məhrum qadınlar aşkar

Bazarda mal kimi satılardılar.

Sevgi məhəbbətdən sevincdən uzaq

Bir şəhvət əşyası sayılır ancaq.

Kişi istədikdə talaq pozulmuş

Qadın sahibinin əsiri olmuş.

Qızı doğulanda hər ərəb ata

Zülm edərdi incə bu məxluqata.

Hər qız doğulanda olardı təkrar

Diri–diri qəbrə basdırardılar.

Cahiliyyət dövrü edirdi davam

Bütün dünya zülmət içində müdam.

Misirdə Bizansda Yəmən İranda

Çində Hindistanda Həbəşistanda

Dini münaqişə gəzib dolanır

Hər yerdə ölkələr od tutub yanır.

Qurtarmaq bilməyir müharibələr

İnsanlar qırılır desək müxtəsər

Cahan çox qarışıq bir halda idi

Sonuncu Peyğəmbər gözlənilirdi.

Ona möhtac idi bütün ümüdlər

Gəlişin səbirsiz gözləyirdilər.

Tövrat da İncil də müjdələyirdi

Neçə əsr əvvəl xəbər verirdi

Müqəddəs Məkkədə anadan olan

Peyğəmbər gələcək–Axirəzzəman.

Mühəmməd əbdullah oğlu gələcək

Kəbəni bütlərdən təmizləyəcək.

Xilaskar Mühəmməd əleyhissəlam

Gələcək dilində Allahdan kəlam.

Məkkə dini mərkəz olduğu kimi

Ticarət mərkəzi olmuş həm də ki

Ticarətə gedib–gəlir karvanlar

Həcc vaxtı orada qurulur bazar.

Ancaq ərəbləri ora cəlb edən

Uzaq ölkələrdən çəkib gətirən

Kəbənin müqəddəs olması idi.

Bütün ərəbistan axır sel kimi.

“Həm ziyarət edir həm də ticarət”

Məkkənin bu qaynar vaxtı nəhayət

Həbəşlər Yəməni aldılar ələ

Bir məhşur hadisə baş verdi belə.

Əbrəhə Yəmənin valisi olur

Sənada bir kilsə tikib qurdurur

Oraya xərc çəkib vurdu bər–bəzək

Ziyarətgah adın ora verərək

Bu fikirdə idi o ərəblərin

Kəbədən Sənaya üzün çevirsin.

Kəbəni ziyarət edən ərəblər

Sənanı məbədtək imtina edər.

Bundan qəzəblənib coşan əbrəhə

Başqa çarəyə baş vurdu bu dəfə

Kəbəni dağıtsın deyə büsbütün

Məkkəyə qoşunun gətirdi bir gün.

Məkkə ətrafında qurdurur çadır

Xalqın mal–qarasın sürüb aparır.

Soyulmuş malların içərsində

Əbdül Müttəlibin yüz dəvəsin də

Sürüb əbrəhəyə gətirmişdilər.

Əbdül Müttəlib də tutanda xəbər

Gəlmiş əbrəhənin ordugahına.

Əbrəhə mətləbi biləndə ona:

–Mən elə zənn etdim ki Kəbəni sən

Uçurmayım deyə xahiş edərsən.

Sənsə əl çəkmirsən dəvələrindən.

Əbdül Müttəlibsə cavab verdi:– “Mən

Öz dəvələrimin bir sahibi tək

Borcumdur malımı gəlib istəmək.

Yəqin Kəbənin də öz sahibi var

Lazım gəlsə onu özü qoruyar.”

Onun dəvələrin dərhal verdirir

Məkkəyə də “Hücum” əmrini verir

Qabağa buraxdı böyük bir fili

Həmin il tarixdə qaldı “Fil ili”.

Məkkəlilər bundan tutanda xəbər

Hər yerdən yığılıb gəldi ərəblər.

Döyüşdə irəli gedəndə düşmən

Möcüzə baş verdi haqq tərəfindən.

Əbabil adlanan dağdakı quşlar

Qoşunun başına yağdırdı daşlar.

Asi olduğuçün Pərvərdigara

Kimə daş dəyirdi basırdı yara.

Həbəş əsgərləri qorxub üzülür

Əksəri yıxılıb yerində ölür.

Ölməyənlər canın zorla qurtardı

Çünki bunu edən bir qüvvə vardı.

Ordunun üstünə quşları saldı

Kəbəyi–müəzzəm salamat qaldı.

Əbrəhə pərişan Yəmənə döndü

Az müddət keçməmiş həyatı söndü.

Qısaca bu haqda buyurur Quran

“əhsabi–filə” nə etdi Yaradan.

Həmin hadisədən az vaxt keçirdi

Mühəmməd dünyaya təşrif gətirdi.

Mühəmməd dünyaya gəlməmiş hələ

Tarixi kitablar köstərir belə

Onun mövludundan iki ay qabaq

Atası əbdullah hazırlaşaraq

Ticarətlə bağlı gedir səfərə

Şam adında məşhur qədim şəhərə.

Yükünü tutaraq qayıdan zaman

Yəsrib şəhərində köçür dünyadan.

əbdullah gördü əziz körpəsin

Nə də oğlu duydu ata nəfəsin.

Onun mövlud günü sübh vaxta düşdü

Sanki bir anlığa aləm dəyişdi.

Cahan birdən–birə nura bələndi

Bütlər parçalanıb yerə ələndi

Küfrün yer üzündə laxladı adı

Kəsranın eyvanı çat–çat çatladı.

Söndü ibadətgah olan ocaqlar

Sava gölü batdı məhv oldu nə var.

Ağıllı kahinlər xəbər verdilər:

– Haşimi nəslindən gəldi Peyğəmbər.

Allahın hökmünə boyun əyəcək

“La–ilahə–İlləllah” o deyəcək.

Münəccimlərdən də deyənlər oldu:

“Bu gecə əhmədin ulduzu doğdu”.

Bilmirəm o günü vəsf edim necə

Tarix görməmişdi belə bir gecə.

Buludlar çəkilib açdı göyləri

Ay da öz nuruyla bəzədi yeri.

O gecə islamın parladı taxtı

Məkkənin qütbündən ulduzlar axdı.

Əbdül Müttəlib də nəvəsi üçün

Ziyafət elədi düz yeddinci gün.

Qohumlar–yaxınlar sordular: – Nədən

Mühəmməd ismini verdin ona sən?

Bu adı nəslində yoxdur daşıyan:

– Röyada bunları gördüm bir zaman.

Belimdən bir böyük ağac göyərdi

Budaqları qərbə şərqə dəyirdi.

Bütün ölkələrə kölgəsi düşür

Get–gedə bu ağac daha böyüyür.

Hər yerdən axışıb insanlar gəlir

Ağaca sitayiş səcdə edilir.

Ayılıb özümü alanda ələ

Yuxumu yozanlar söylədi belə:

– Rəbbinə həmd–səna eyləsən əgər

Nəslindən dünyaya bir uşaq gələr

Allahın ən yaxın bəndəsi olar

Onun ətrafına hamı yığılar.

Odur ki adını qoydum Mühəmməd

Bu ad “bəyənilmiş” deməkdir əlbət.

Özüm görməsəm də edirəm güman

Bu əziz nəvəmi gələcək zaman

Göydə Haqq yerdə xalq çox sevəcəkdir

Onunla çoxları fəxr edəcəkdir.

Məkkə şəhərində bir qayda vardı

Çox zaman havası ağır olardı.

Körpə uşaqları şəhərdən kənar

Səfalı yerlərdə saxlayardılar.

Ərəb adətincə Mühəmməd üçün

Süd anası tapdı babası bir gün.

Həlimə adında qadına verdi

O da obasına aldı gətirdi.

Mühəmməd onlara gələndən bəri

Kasıb ailənin güldü üzləri

O evə qədəmin qoyandan Həzrət

Özüylə gətirdi xeyir bərəkət.

Uşaq da meylini saldı qadına

“Mənim anacığım” deyərdi ona.

Mühəmməd beş yaşda olduğu zaman

Yaşıdları ilə oynadığından

Badiyədən kənar çıxırlar düzə

Qəfildən baş verdi belə möcüzə.

Cəbrail yanında bir neçə mələk

Həmin uşaqlara yaxın gələrək

Birincisi sordu: – Gör o hansıdır?

İkinci göstərib dedi:– Bax odur!

Cəbrail ahəstə: – Gətirin dedi.

Tarixdə olmayan hadisə idi.

Uşaqlardan kənar etsinlər deyə

Tədricən aldılar onu dövrəyə.

Cəbrail işarə verdiyi zaman

Mələklərin biri hiss olunmadan

Allahın əmriylə qəlbinə girir

Köksünü açaraq genişləndirir.

Kindən vəsvəsədən qəlbini yuyur

Elm hikmət iman nuru doldurur

Sonra kürəyinin tən ortasından

Möhür irilikdə vurdular nişan.

Onun süd qardaşı bunu görərək

Bir baş evə qaçdı divanələrtək.

Ata–anasına çatdırdı xəbər

Onlar da bu işdən heyrətləndilər.

Eşitdiklərindən qorxuya düşən

Həlimə həyəcan içində ikən.

Onda görünəndə qeyri–adi hal

Uşağı Məkkəyə gətirdi dərhal.

Baba nəvəsini alıb sevindi.

Həlimə bəxşişlə evinə döndü.

Həzrət altı yaşa çatdığı zaman

Anası Aminə köçdü dünyadan

İki il babası saxladı onu

Bilmədi yetimlik nə olduğunu.

Babasının ömrü çatmışdı sona

Vəsiyyət eylədi oğlanlarına:

– Mən daha gedirəm bu nəvəmi siz

İncidib qəlbini üzməyəsiniz.

Abbasın külfəti böyükdür –dedi

Əbu Ləhəbəsə belə söylədi:

– Zənginsən ancaq çox daş ürəklisən

Bunu hiss edirəm hərəkətindən.

Bu yetimi sənə etsəm etibar

Səndə nə məhəbbət nə mərhəmət var.

Zalımsan qorxuram məndən sonra sən

Uşağın qəlbini qıra bilərsən.

Kobud hərəkətin könlünə dəyər

Nadan rəftarından bezib inciyər.

Bu müdrik qocanın sözləri haqmış

Sanki ilahidən qəlbinə axmış

Əbu Ləhəb ilə həm əbu Cəhl

Ömrü boyu ona düşmən oldu bil.

O necə də bilmiş keçəcək zaman

Nəvəsinə nazil olanda Quran

“əbu–Ləhəb” adlı surə enəcək

Onun ayələri belə deyəcək:

“əlləri qurusun əbu Ləhəbin.

Qurudu da” onun əlləri lakin

“Alovlu atəşə o girəcəkdir

Var–dövləti fayda verməyəcəkdir

Cəhənnəm odunda yandığı zaman

Övrəti olacaq odun daşıyan”.

Babası uşağı vermədi ona

Üzünü çevirdi başqa oğluna.

Əbu Talib dedi: – And olsun sənə

Göz üstə saxlaram onu ver mənə.

Mənim az olsa da varım sərvətim

Qardaşım oğluna var məhəbbətim.

Atası oğlundan razılıq etdi

Uşaq əmisinin evinə getdi.

Əbu Talib ona oldu mehriban

Ayırmadı onu övladlarından.

On iki yaşında olanda uşaq

Əsla xoşlamazdı oyun oyuncaq.

Şərəfli işlərə həvəsi vardı

Bir işi görəndə çox zövq alardı.

Əmisinə kömək məqsədi ilə

Qoyun otarmağa gedərdi çölə.

Bir dəfə əmisi səfərə getdi

Onu da özünə yardımçı etdi.

Gəlmişdilər Busra adlı şəhərə

Gördülər burada başqa mənzərə.

Bahira adında bir rahib keşiş

Mühəmmədi görüb belə söyləmiş:

– “Lat və Üzza” haqqı bir sualım var

Cavabını düzgün de mənə aşkar.

Uşaq dedi: – Bütə mən and içmirəm

Bütpərəstliyə də nifrət edirəm.

Buheyra Allaha and verdi ona

Sual cavabını çatdırdı sona.

Dedi: – Kitablarda var belə xəbər

Gələcək axirəzzəman Peyğəmbər.

Kürəyində gərək nişanən də var

Mübarək kürəyin açıb baxdılar

Rahib görən kimi baş əydi ona

Allahın sevimli son Rəsuluna.

Əmisinə dedi: – Şama getmə sən

Getsən bu uşağı itirəcəksən.

Şamda yəhudilər duyuq düşərlər

Çünki onlarda da var belə xəbər.

Gəlibdir islamın son Peyğəmbəri

Xətaya düşərsən qayıdın geri

Əbu Talib elə o gün o axşam

Alış–verişini eylədi tamam.

İnandı rahibin buyurduğuna

Qorxudan etiraz etmədi ona.

Gördü ki ağıllı məsləhət verir

Karvanı Məkkəyə tərəf döndərir.

On yeddi yaşında ikinci kərə

Əmisi Abbasla getmiş səfərə.

O zaman Yəməni səyahət etmiş


Yüklə 1,27 Mb.

Dostları ilə paylaş:
  1   2   3   4   5   6   7   8   9




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin