Altıncısı, «istizaf» (zəif sayma) barəsində deyilənlər də, qəbul oluna bilməz. Niyə? Ona görə ki, birinicisi, Quran özünün digər ayələrində, açıq şəkildə tarixin sonunu – yeri gəlmişkən tarixin təkamülünü də aydınlaşdırır – fərqli şəkildə bəyan edib və həmin ayələr, bu ayənin müddəalarını – müddəalarının yuxarıda iddia olunanlar olduğunu qəbul etsək – aydınlaşdırıb təfsir edir və onu şərti hala salır. İkicisi, yayılmış və formalaşmış fikrin əksinə olaraq, istizaf ayəsi heç bir ümumi prinsipi açıqlamamışdır ki, lazım olduqda bu mövzuda olan sair ayələrlə müqayisə olunsun və ya izah edilsin. Bu ayə, özündən əvvəlki və özündən sonrakı ayələrlə bağlıdır. Həmin iki ayəyə əsasən, aydın olur ki, bu ayə iddia olunduğunun əksinə olaraq, heç bir ümumi prinsipi bəyan etmir. Deməli, bizim bu ayə barəsindəki bəhsimiz iki yerə ayrılır: Birinci hissədə belə fərz olunur ki, bu ayəni özündən əvvəlki və sonrakı ayədən ayırıb, ondan bir tarixi ümumi prinsip kimi istifadə edirik. Eyni zamanda onu bu ayədən çıxan prinsiplə zidd formada söyləyən ayələrlə müqayisə edirik ki, görək bunların sintezindən nə alınacaq. İkinci hissədə isə, bəhs bu ayənin iddia olunduğu kimi, heç bir tarixi ümumi prinsip bəyan etmək iqtidarında deyil.
