Dərs vəsaiti kimi tövsiyyə edilib. 3-cü nəşr Moskva: Akademik Layihə

İşsizlik — XX əsrdə bütün sənaye inqilablarını müşaiət edən digər bir problemdir. İşsizlik yalnız ictimai münasibətlərə gender bərabərsizliyini gətirmir, həm də cəmiyyət strukturunda identiklik amilidir. Sosial iş bununla əlaqədar olaraq ictimai münasibətlərin sistemində təcrübənin antidiskriminasiya edicisi rolunda çıxış edir.

Qloballaşma. İcma inkişafının bu mərhələsi problemlərin tam kompleksinə malikdir və sosial işin əsas məsələsidir. Bir tərəfdən, sosial işin beynəlxalq məktəblərinin inteqrasiyası ümumi prinsiplərə və sosial işin ümumi anlayışına gətirib çıxardı. Peşəkar fəaliyyət vasitəsilə dünyanın çox ölkələrində həyata keçirilən insan və ümumbəşəri dəyərlər problemləri, azadlıq, zor işlətməkdən imtina, insan hüquqları və başqaları diqqət mərkəzindədir. Digər tərəfdən, sosial işin beynəlxalq inteqrasiyası cəmiyyətlərin inkişafının ziddiyyətləriylə və inkişafın müxtəlif tarixi mərhələlərində olan dövlət tədbirləriilə qarşılaşır. Qloballaşma özündə təkcə birləşmə tendensiyalarını deyil, həm də nivelirləmənin elementlərini müxtəlif sosiokultural regionlarda cəmləşdirir.

Beləliklə, sosial iş əmək kapitalının saxlanılması üzrə məsələlərdən intellektual identikliyin saxlanılması məsələlərinə təkamül edir. Peşəkar fəaliyyətin qloballaşması şəraitində iqtisadi və ictimai təhlükəsizlik üçün milli identikliyin saxlanılmasıında sosial işin rolu artır. Bu şəraitdə Rusiyada sosial iş inkişafın sərbəst tendensiyalarına malikdir, həmçinin o sosial işin elə modelləriylə müəyyən edilmişdir ki, orada 1990-cı illərdə sosial dövlətin oriyentirləri formalaşdırılırdığı zaman sosial müdafiənin yerli paradiqmasının yaradılması prosesi gedirdi.

3. Bilik sahəsinin institutlaşması

Bilik sahəsinin təsis edilməsi hər ölkədə müxtəlif yollarla gedə bilər, ancaq ümumi tendensiyaları qeyd etmək olar. Əvvəlcə formalaşma mərhələsində, nə vaxt ki, nəzəri qurmaların baza konseptləri formalaşdırılır və predmet dilinin formalaşması baş verir, bilik sahəsi fənlərarası istiqamətdə institutlaşır. O, empirik təcrübə əsasında formalaşdırılan təsəvvürlərlə bağlı biliklərin müxtəlif məcmusunu özünə daxil edən təsəvvürlərin hansısa sintezi kimi çıxış edir. Bu mərhələdə müəyyən edici amil predmet dilinin daşıyıcısı, onun bacarıq (bacarıqsızlığı) izah etmək, yaranmış yeni reallıqlara nəzəri yanaşmaları ekstrapolyasiya etməkdir. İnstitutlaşmanın növbəti mərhələsi məktəblərin mövcudluğuyla bağlıdır, alimlər qrupu tərəfindən vahid elmi dəyərlərlə bölünən nəzəri təcrübə prosesində yığılmış biliklər əsasında yaranmış paradiqmatik təsəvvürlər və ənənəvi yanaşmalar birləşdirilmişdir. Bu dövr paradiqmatik yanaşmaların prioritetləri haqqında müzakirələrlərlə səciyyələnir.