Ekolojik tarimda iÇ pazarin geliŞİMİ

Sosyo Ekonomik Yapı

Araştırma alanında 3 tane önemli yerleşim merkezi bulunmaktadır. Bu yerleşim merkezleri Kahramanmaraş, Pazarcık ve Türkoğlu olarak sıralanabilir. Kahramanmaraş kent nüfusu 1950’den sonra hızlanan bir nüfus artışı ile 1990’da 228.000 olmuştur. Türkiye’deki il merkezlerinin nüfus büyüklüğüne göre sıralaması yapıldığında Kahramanmaraş 18. sırada yer almaktadır.

Coğrafi konumu ve topoğrafyası nedeniyle havzanın en önemli yerleşim birimi olan Kahramanmaraş ilinin ekonomisi tarıma dayalıdır. Pamuk başta olmak üzere, biber, çeltik, bakliyat çeşitleri, hububat, meyveler, üzüm, zeytin ve son zamanlarda ekimi hızla fazlalaşan endüstri bitkisi şeker pancarı ilk sırayı alan ürünlerdir.

1975’ten sonra Kahramanmaraş ilinde sanayileşme daha hızlı bir seyir takip etmektedir. Başlamış daha evvelki tesislere ek olarak pamuklu dokuma sanayi, iplik fabrikaları, un fabrikaları, rafine zeytin yağı ve ayçiçek fabrikaları ile bulgur fabrikaları sektör içinde yerini alır. Türkiye’de üretilen ipliğin % 25’i Kahramanmaraş’ta üretilmektedir. İlde 43 adet iplik ve elyaf fabrikalarında günlük 600 ton üretim yapılmaktadır. Çalışma alanında faaliyette olan 107 dokuma ve örme, 7 boya ve kasar fabrikası ile 150 konfeksiyon atölyesi bulunmaktadır.

Tarihi ve arkeolojik yönden araştırma alanı en eski çağlardan bu yana yerleşim merkezi konumundadır. Kahramanmaraş ilinde ve çevresinde yapılan kazılarda ele geçen buluntular yörede insan yerleşiminin üst paleolitik çağda başladığını, Neolitik ve İlk Tunç çağlarında (İ.Ö 2000-1500 ) Suriye ve Mezopotamya’yı Kapadokya ile Anadolu’nun başka kesimlerine bağlayan kervan yollarının kavşağında olduğunu ortaya koymaktadır. Süleymanlı nahiyesinde 5 adet Bizans Kilisesi bulunmaktadır. Kahramanmaraş merkezde 1995 yılı içerisinde sit tescili onaylanan çarşılarla birlikte, koruma altına alınan yapıların sayısı 382'ye çıkmıştır. Bu yapılardan bazıları; Bedesten, Kapalıçarşı, Taşhan, Belediye çarşısı ve Beyazıtlı vakfiyesidir (Özdemir, 1996)