“İktidar savaşımında, proletaryanın, örgütten başka bir silahı yoktur." Bu temel ve özlü tanım, proletaryanın ör gütü yoksa, hiçbir şeyi yoktur anlamına gelir.
Proletarya, nesnel tarihsel konumuyla çağdaş toplumun bu tek devrimci ve öncü sınıfının tarihsel amaçlarına başarıy la yürüyebilmesi ve bu amacın gerçekleşebilmesinin ilk ve asgari adımı bugünkü toplum içinde bağımsız bir siyasal sınıf konumu kazanabilmesidir. Bağımsız sınıf konumuna ulaşan bir kimlik kazanamamış sınıf, ücretli kölelik zincirle rine esir edilmiş kendi halinde bir yığındır. Proletarya ya devrimcidir ya da politik toplumsal kuvvet bakımından bir hiçtir. Proletaryanın bağımsız sınıf konumu kazanması ise, öncelikle ve özellikle “sosyalizmle sınıf hareketinin örgüt lü birliği”nin cisimleşmiş hali olan öncü örgütü; devrimci sınıf partisinin varlığını gerektirir. Bu anlamda bugün parti, bağımsız sınıf hareketi yaratmanın aracıdır. Sınıflar, genel bir kural olarak, öncelikle kendi sınıf partileri şahsında siyaset sahnesine çıkarlar. Ve bu partilerin kendi sınıfıyla bütün leşmeleri, mensubu bulundukları sınıfın hareketinin orga nik bir parçası haline gelmeleri bir süreç sorunudur.
