Gəncə Şəhər Mədəniyyət və Turizm İdarəsi

I Oxucu:

Çoxdandı ayrı düşdüm

Üç boyalı bayraqdan.

A dostlar, mən yoruldun

Gizlincə ağlamaqdan.

Aparıcı:

1912 ci ildə azəri türkləri arasından toplanan “Qafqaz könüllüləri” tərkibində

İstanbulun azad olunmasında iştirak etməsi ona səbəb olur ki, türk azadlığı miqya- sında istiqlal mövzusu onun poeziyasında yeni vüsətli leytmotivə çevrilir.
Aparıcı:

Əhməd Cavad sonralar bütün Türkiyədə az qala milli himn qədər sevilən və oxunan əsəri “Çırpınırdı Qara dənəz” əsəridir.

II Oxucu:

Çırpınırdı Qara dəniz

Baxıb Türkün bayrağına!

“Ah”.. Deyərdim heç ölməzdim,

Düşə bilsəm ayağına!
Ayrı düşmüş dost elindən,

İllər var ki, çarpar sinən!..

Vəfalıdır gəldi, gedən,

Yol ver Türkün bayrağına!..

Aparıcı:

Ə.Cavad öz dövrünün oğlu idi. O, gənc yaşlarından həyat-fəaliyyətini Azərbaycanda cərəyan edən siyasi-ictimai hadisələrə bağlamışdır. Əhməd Cavadın əsas faciəsi onda idi ki, o,dövründə azad, sərbəst, müstəqil yaşamaq, yaratmaq istəyirdi. Ancaq ürəyindən gələnləri, gözləri ilə gördüklərini, ruhən özünə yaxıən olanları öz şerlərinə mövzu seçirdi.

Tədbirin bu yerində musuqiyə yer verək : Şairin sözlərinə yazılmış “Qurban olduğum” mahnısını dinləyək.

Aparıcı:

Çıxış üçün sözü GDPU nin ədəbiyyat kafedrasının müəllimi Leyla xanıma (ad şərti olaraq verilib) veririk:

“Sən ağlama” şerindənbir parça:
I Oxucu:

Mən deyən yox fələk deyən oldusa,

Əsdi yellər gül yanağın soldusa;

Dərd əlindən ala gözlər doldusa,

Sən ağlama, mən ağlayım, gözəlim !
Bir qul idim gecə-gündüz sizlərə,

Yazıq, məni güldürmədin bir kərə...

Baxıb indi əlindəki izlərə,

Sən ağlama, mən ağlayım gözəlim!

Aparıcı:
Əhməd Cavad ədəbiyyatımız tarixində böyük milli şair, ayrıca tərcüməçilik məktəbi olan bir sənətkar, mədəniyyətimiz tarixində görkənli və ictimai xadim, jurnalist, tanınmış pedaqoq, iptidai, orta və ali məktəb müəllimi, mədəniyyət və maarif qurucusu kimi şöhrət qazanmışdır. Ə. Cavad ədəbiyyatımızın tədqiqatçısı və təbliğatçısı olmuşdur.

“Qurban olduğum” mahnısını dinləyək.

Aparıcı:

1920-1930-cu illərdə yazdığı bir sıra əsərlərində Ə. Cavad bir lirik öz əsas mövzularına, yazı tərzinə sadiq qalaraq məhəbbəti, gözəlliyi, Azərbaycan təbiətini

tərənnüm edir, hicran yanğısından, nakam sevgidən, arzu və istəklərinin mühitin sərt dalğalarına dəyib parçalanmasından acı-acı şikayətlənir.

II Oxucu

Mən doğrusu, daim gülmək istərəm,

Nə öldürmək nə də ölmək istərəm.

Artıq yetər yer üzündə axan qan,

Yetər artıq bu göz yaşı, bu hicran!
Mən istərəm yaşıllıqlar solmasın,

Sevdaların sonu hicran olmasın,

Qurumasın gözəl üzdə tərdanə

Nə ağlasın bülbül, nə də pərvanə...