Gerçek Sünnet Ehlİ Şİa'dir

Peygamber'e Salâvatın Tahrifi

Ehlisünnet ve'l-Cemaat, hangi konuda olursa olsun Ehlibeyt'in faziletlerini ortaya koyan tüm hadis ve rivayetleri tahrifsiz bırakmamıştır. Onlar tarafından Peygamber Ehlibeyt'ine (a.s) yapılan haksızlıklardan biri de hiç kuşkusuz, Resul-i Ekrem (s.a.a) döneminde okunan salâvatın değiştirilmesi olmuştur.

«Buharî, Müslim ve diğer Ehlisünnet hadisçileri rivayet ederler ki: Sahabeler, "Şüphe yok ki Allah ve melekleri, Peygamber'e salâvat getirir; ey inanlar, siz de ona salâvat getirin, tam bir teslimiyetle selam verin."^234[234] ayeti nazil olduğunda Peygamber'in yanına gelerek, "Sana nasıl salat ve selam etmemiz gerektiğini bilmiyoruz, bunu bize göster" dediler. Bunun üzerine Peygamberimiz şöyle buyurdu: "Allahumme salli alâ Muhammed ve alâ âl-i Muhammed, kemâ salleyte alâ İbrahim ve alâ âl-i İbrahim, inneke hamîdun mecîd."»^235[235]

Bazıları bu rivayete şöyle ilavede bulunmuştur. Peygamberimiz "Bana eksik salâvat getirmeyin" buyurmuş, "Ey Peygamber, eksik salâvat nedir?" diye sorulunca da "Allahumme salli alâ Muhammed, deyip susmanızdır; Allah kâmildir ve kâmil olmayan bir şeyi kabul etmez" diye cevap vermiştir.

İşte bu nedenledir ki İmam Şafiî, açıkça şöyle söylemiştir: "Kim Ehlibeyt'e salâvat getirmezse namazı batıldır."

Dar-ı Kutnî, senetleriyle Ebu Mesud Ensarî'den naklen Peygamberimizin şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Kim namaz kılar da içinde bana ve Ehlibeyt'ime salâvat getirmezse namazı kabul olmaz."^236[236]

İbn-i Hacer de es-Savaiku'l-Muhrika'da şöyle yazar: "Deylemî kendi senediyle Peygamber'den şöyle nakletmiştir: Muhammed (s.a.a) ve Ehlibeyt'ine (a.s) salavat getirmedikçe hiçbir dua gökyüzüne yükselmez."^237[237]

Taberanî, el-Mucemu'l-Evsat adlı eserinde İmam Ali'den (a.s) şöyle rivayet etmiştir: "Muhammed ve Âl-i Muhammed'e salavat getirilmedikçe okunan dualar durdurulur."^238[238]

Ehlisünnet ve'l-Cemaat'in sahih kitaplarında yazılı olan bu gerçekleri gördükten, Peygamberimize nasıl selam verilmesi gerektiğini ve salâvat getirilmediği takdirde namazın kabul olmadığını öğrendikten sonra artık Allah aşkına siz söyleyin: Sadece bu gerçek bile Muhammed ve Âl-i Muhammed'in üstünlüğüne yetmez mi? Sadece bu salavat meselesi bile onların insanlar için Allah'a yakınlaşma vesileleri olduklarını göstermez mi?

Ne var ki Ehlisünnet ve'l-Cemaat bu özelliğin sadece onlara has olduğunu çekemedi. Bu işin önemini ve başlarına açacağı belayı sezinlemişti. Zira gerek ilk üç halife, gerekse tüm sahabeler, haklarında ne kadar hadis ve rivayet uydurulursa uydurulsun hiçbirinin faziletinin Ehlibeyt'ten öteye geçemeyeceğini çok iyi biliyordu. Çünkü onların da namazlarının kabul olabilmesi için Peygamber'den sonra Ali b. Ebu Talib'e (a.s) salâvat getirmeleri gerekiyordu. Zira Ali b. Ebu Talib, hiç kuşkusuz Âl-i Muhammed'in efendisi ve baş tacıydı. Dolayısıyla bu fazileti tahrif etmek için bir takım entrikalara başvurdular. Bu amaçla hadise bir şeyler ilave ettiler. Böylece öncülerinin sahabeler arasındaki konumunu korumaya çalıştılar. Daha İslam tarihinin ilk dönemlerinde salâvatı eksik bıraktılar. Üstelik öyle bir salâvat icat ettiler ki içinde ne Muhammed, ne Peygamber, ne de Resulullah var. Sadece "Sallallahu aleyhi ve sellem" diyorlar ve Âl-i Muhammed'e (s.a.a) hiç değinmiyorlar.

Onlardan biriyle konuşur da Muhammed'e (s.a.a) salâvat getirmesini isterseniz, "Sallallahu aleyhi ve sellem" diyecek ve Âl-i Muhammed'e hiç değinmeyecektir. Hatta bazen onu bile öyle hızlı ve karışık diyorlar ki dinleyici, "salli ve sellem"den başka bir şey duyamıyor. Ama siz bir Arap veya Fars Şiî'den bunu isterseniz gayet anlaşılır bir şekilde size şöyle söyleyecektir: "Allahumme salli alâ Muhammed ve âl-i Muhammed."

Ehlisünnet ve'l-Cemaat'e ait kitaplarda Peygamberimizin (s.a.a) şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir: "Allahumme salli alâ Muhammed ve âl-i Muhammed, deyin. Bunu şimdiki zaman ve gelecek zaman kiplerinde Allah'a dua niteliğinde söyleyin." Ama her şeye rağmen "Sallallahu aleyhi ve sellem" diyorlar. Yani geçmiş zaman kipini kullanıyor, bir dua cümlesi şeklinde değil de bir haber cümlesi şeklinde söylüyor ve "Âl"den yana bir zikir kullanmıyorlar.

Ehlisünnet ve'l-Cemaat'in öncülerinden Muaviye b. Ebusüfyan, Hz. Muhammed'in (s.a.a) adını ezandan kaldırabilmek için uğraşırken^239[239] onun takipçilerinin de Resul-i Ekrem'e (s.a.a) getirilen salâvatın kısaltılması ve değiştirilmesi için uğraşmış olmaları pek şaşırtıcı olmasa gerek. Eğer ellerinden gelseydi salâvatın tamamını kaldırırlardı ama bu iş asla gerçekleştirilemedi, gerçekleştirilemez de.

Bugün tüm konuşmacılar, özellikle de Vahabiler işte bu tahrif edilen salâvatı kullanıyor ve onu eksik olarak söylüyorlar. Buna bir ilave yapmak istediklerinde de "Ve alâ ashabihi ecmain" (bütün ashabına) veya "Ve alâ ashâbihi't-tayyibine't-tahirîn" (tertemiz ashabına) cümlelerini ilave ediyorlar. Böylece Ehlibeyt (a.s) hakkında nazil olan Tathir Ayeti'nin hem Ehlibeyt hem de ashap hakkında nazil olduğunu veya ikisinin derecesinin de aynı olduğunu ima etmeye çalışıyorlar.

Onlar bu tahrif ve hileyi, Ehlibeyt düşmanı olan ilk büyük fakihleri Abdullah b. Ömer'den miras almışlardır. Nitekim Malik, Muvatta adlı eserinde rivayet eder ki: "Abdullah b. Ömer, Resul-i Ekrem'in (s.a.a) mezarının başında durur, Peygamber'e, Ebubekir'e ve Ömer'e salâvat getirirdi."^240[240]

Saygıdeğer okuyucu! Eğer işin gerçeğini düşünecek olursanız, ilave edilen bu kısmın, yani sahabeye salâvat getirmenin ne Kurân'da ne de sünnette olmadığını görürsünüz. Oysa Kurân, sadece Muhammed ve Âl-i Muhammed'e (s.a.a) salavat getirmeyi emretmiştir. Üstelik bu emir, herkesten önce sahabeye nazil olmuştur. Çünkü onlar herkesten önce Kurân'ın emirlerini icra etmekle mükellef idiler.

Siz bu ilaveyi Ehlisünnet ve'l-Cemaat'ten başka bir grupta bulamazsınız. Nice bidatler var ki bunlar dine mal edildi ve ona "sünnet" adı verildi. Bunu yaparken de amaçları birilerinin faziletlerini dikkate almamak veya bir hakikatin üstünü örtmek oldu.

"Ağızlarıyla Allah'ın nurunu söndürmek istiyorlar. Oysa kâfirler hoşlanmasa da Allah nurunu tamamlayacaktır."^241[241]