GöNÜlden esiNTİler bir hiKÂye biRÇok yorum (5) doğdular, yaşadilar, ÖLDÜRDÜler

*************

NOT: Yukarıda ikinci sahifede,

“Gelişmeyi, her konuyu kendi içindeki kemâlâtı bakımından

dört konu başlığı olarak incelemek istedik.” ifadesini kullanmıştık.

Bununla kastettiğimiz şudur ki, her konu başlığı kendi içinde (DOĞDULAR) - (YAŞADILAR) - (ÖLDÜRDÜLER) - (ÖLDÜLER) hakîkatlerinde nasıl kemâlât buluyorlarsa, aynı şekilde birbirlerini takip eden konu başlıkları itibâriyle de safhalar olarak (DOĞDULAR) - (YAŞADILAR) - (ÖLDÜRDÜLER) - (ÖLDÜLER) hakîkatlerinde kemâlât bulurlar.

*************

Bu arada (BİR HİKÂYE BİRÇOK YORUM) adlı lutufta aşağıdaki paragraf alınan beyan üzere not geçilmiştir. Allah râzı olsun. Âmîn.

*****

“Bu seneki hikâyenin birinin kişilerin kendi hayat hikâyelerinden bir bölüm,” olması istenmektedir. Bu husûsta kim nasıl bir yazı yazarsa yazabilir. Yani, bugüne kadar yaşadığınız hayatın küçük bir bölümünü bir hatıra olarak yazabilirsiniz. Veya dikkatinizi çeken bir söz de . Ayrıca kimse için bir mecburiyet yoktur; isteyen soruların birisini cevaplar, isteyen ikisini , isteyen de hiçbirini cevaplamaz, kendi bileceği iştir. Diğer tefekkür çalışmalarında olduğu gibi yine kişiler gizli kalacaktır.

*************

İbn Ataullah el İskenderî, “Allah’a yemin ederim ki, senin asıl ömrün, doğduğun günden beri olan süre değil; bilâkis Allah’ı tanıyıp bildiğin günden beri geçen süredir,” buyuruyor.

“Kişilerin kendi hayat hikâyeleri” ifâdesi, manevî yolda “himmet şeyhim” deyip de, şeyhin “hizmet evlat” demesi üzerine derviş olarak seyrullahta, kemâlât merhalelerindendir.

Beşerîyetle alakalı olup, tevbe ile manevîyata vesile olmuştur.

Varmış olduğu yer ise, (DOĞDULAR, YAŞADILAR, ÖLDÜR-DÜLER, ÖLDÜLER) yazısı vesilesi ile (Kelime-i Tevhîd ve Kelime-i Risâlet) zevkine varmaktır ki, Allah’ın kendinden kendine, kendi olduğu müşâhedesidir.

Böylece kişi, beşerî benlik idrâkı ile (nefsî - izâfî – İlâhî) benlik irfân olunmasının müşâhedesinde ifnâ olduğundan anlatılacak her şey aslında Vücûd-u Muhammedî zikridir. Ancak onun kendi irfân olunma arzusunun müşâhedesinden başka bir şey değildir.

Burada hâlâ “benim hayatım” demek, (Kelime-i Tevhîd ve Kelime-i Risâlet) tesbihatına, zikriyatına, tefekkürünü edip de yaşama geçirme hâline uygun düşmez.

Edeben denebilir ki,