Handelingen der apostelen
Yüklə 0,73 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- VOORBERICHT
- INHOUD
- EERSTE LEERREDE
HANDELINGEN DER APOSTELENHANDELINGEN DER APOSTELEN VIJF EN TWINTIG LEERREDENEN Uitgesproken in 1873 door
te Elberfeld UIT HET HOOGDUITS UITGAVE IN SAMENWERKING MET VERENIGING TOT UITGAVE VAN GEREFORMEERDE GESCHRIFTEN
Eerste uitgave 1896 Volgende uitgave UITGEVER T. WEVER, FRANEKER STICHTING DE GIHONBRON Voltaweg 18 MIDDELBURG 2010
De 25 Leerredenen van Dr. H.F. KOHLBRUGGE, waarvan in de volgende bladen de lezer een Nederlandse vertaling wordt aangeboden, werden onder de voordracht door Ds. Künzli opgeschreven, en vertonen, doordat zij eerst op die wijze op het papier werden gebracht, hier en daar enige oneffenheden in de vorm, wat men bij de beoordeling in aanmerking gelieve te nemen. Dit gebrek wordt intussen door de inhoud en door de eigenaardige voorstellingswijze van Dr. Kohlbrugge ruimschoots vergoed. Wat de inhoud aangaat, zo zullen allen, die het Woord van God liefhebben, deze uitleggingen, waaruit ons de Geest van de genade en van het gebed tegenwaait, zeker met blijdschap ontvangen. Wie een waarachtig gevoel van verlorenheid en een hartelijk verlangen naar verzoening en vrede met God, naar een on bedrieglijke troost voor tijd en eeuwigheid heeft, die zal in deze Leerredenen een schat van onderwijzing en vertroosting vinden. Niet alleen wordt ons hier de leer van de Heilige Schrift ontvouwd, waarbij de tegenstelling tussen het doen van God en het doen van de mensen steeds duidelijk uitkomt, maar ook vinden wij hier tal van fijne opmerkingen en inderdaad verrassende blikken in de verborgenheden van het Goddelijk Woord, zodat deze Leerredenen ook hem zullen aantrekken, die ze als exegeet wil gebruiken. Wat de voorstellingswijze of de inkleding betreft, zo merken wij op, dat deze Leerredenen een frisheid ademen, die weldadig aandoet. Een 70-jarige grijsaard was Dr. Kohlbrugge, toen hij ze hield, maar de kracht van zijn door God gesterkte geest was niet verflauwd, noch de wijsheid en het vuur van zijn lippen verminderd, veeleer treedt hij hier met de frisheid en het vuur van de jeugd voor ons op. Daarbij zijn de Leer redenen bij uitstek praktisch, en zó levendig schilderend, zó warm van toon, en tegelijk zó nuchter, zó eenvoudig en ongekunsteld, dat het ook in dit opzicht een genot is ze door te lezen. Mogen zij velen in de Gemeente ten zegen zijn.
EERSTE LEERREDEOver Handelingen der Apostelen, Hoofdstuk 21. Voorzang: Lied 34: 2-52 Gij hoogste Gave en Gever tevens! Gij zijt de Trooster aller smart, De balsem van het verbrijzeld hart ! Gij, Zon der liefde en Bron des levens! O dat Uw licht ‘t verstand bestraal’, Uw gloed in ‘t hart de liefde werke, Uw kracht des vleesches zwakheid sterke, Uw vreê in het vrezend harte daal’. Gij zijt, met zevenvoud’ge gaven, De Vinger aan Gods rechterhand! Gij brengt Gods Woord van strand tot strand! Gij roept de doden uit de graven! Drijf onze vijand voor U heen! Wees ons een Leidsman ter victorie! En doe ons met de kroon der glorie Het land des vredes binnentreên! Mijn Geliefden! Gij hebt hedenmorgen bij de viering van het Heilig Avondmaal het 2e Hoofdstuk van de Hande lingen der Apostelen gehoord. Wij zullen dit Hoofdstuk nog eens opslaan.
Op de vijftigste dag nu kwam de Heilige Geest naar de toezegging van Jezus Christus op de jongeren, vervulde hen met moed en onversaagdheid, met de gaven, die zij nodig hadden voor de jeugdige Gemeenten, zodat zij toegerust werden met alle mogelijke taalkennis, om het Evangelie onder de volken te brengen. Nu verplaatsen wij ons met onze gedachten naar Jeruzalem, en denken wij aan de honderden en duizenden, die in de stad feestvieren. Zij brengen daar de offers naar de Wet van Mozes, zijn dus zeer godsdienstig of, zoals Lukas zegt: Godvruchtig. Uit alle landen van de aardbodem waren zij naar Jeruzalem samengestroomd, in karavanen of met schepen, uit de afgelegenste landen, Joden en Jodengenoten. Want de Joden hadden zich over de hele aarde verspreid, en hadden overal hun synagogen. Het was een ware feesttijd voor het Joodse volk. Nu moet u echter in uw gedachten een zeven weken of vijftig dagen teruggaan. Toen heeft het hele volk Jezus verworpen, het had Hem gekruisigd, nadat het Hem eerst de Heidenen had overgeleverd. Van de opstanding van de Heere Jezus, ja, daarvan hadden zij wel iets gehoord, maar dat waren zij weer vergeten. Aan de Heilige Geest dacht nauwelijks deze of gene van de feestgenoten; daaren tegen zaten allen gevangen in hun eigen godsdienst, in het werkverbond, om naar hun gewoonte feest te vieren. Gaat het niet nog heden zo? Hele steden en dorpen zijn in deze dagen op de been, alle spoortreinen zijn vol, maar vraagt ook iemand naar de Heilige Geest? God intussen denkt niet, zoals wij mensen denken. Hij verdoemt niet, zoals wij mensen gewoon zijn onze naaste te verdoemen. Maar de hoge God ontfermt Zich, over wie Hij Zich ontfermt, en is genadig, wie Hij genadig is. Hij laat Zich niet weerhouden door ongerechtigheid van de mensen, door zonde, haat en vijandschap, maar Hij is Degene, Die de harten verovert, vooreerst door overtuiging van zonde, dan door het geweld van Zijn liefde, door het bloed van Jezus Christus. Maar nogmaals: de stad is vol van feestvierende mensen, en daarnevens zijn er ook enigen, die gehoord hebben, wat de Heere Jezus tot Zijn jongeren gezegd had, dat zij namelijk in Jeruzalem bij elkaar blijven, en de belofte van de Vader verwachten zouden. Deze zijn dan ook bij elkaar gebleven, zonder te weten, hoe dat geschieden of toegaan zou. De één heeft de ander gesterkt, en opnieuw heeft de één de ander wankelmoedig gemaakt. Want de één was vaster in het geloof aan het Woord van de Heere, terwijl het bij de ander er niet zo recht in wilde. Onder de feesthoudende menigte waren velen, die, nadat zij het feest meegevierd hadden, verder aan niets dach ten, dan om weer huiswaarts te keren, te eten, te drinken, te slapen en dan eindelijk te sterven, te sterven zonder andere hoop, dan de hoop op hun werken, om met deze de hemel te verdienen. Het ontbrak ook niet aan zodanigen uit de school van de Sadduceeën, die voor iets bespottelijks hielden, wat de hoop van de kleine kudde Christus, van deze honderd en twintig jongeren, was, en de Farizeeën hebben niet anders gedacht dan: Het kleine hoopje daar zal spoedig vanzelf uitsterven, en dan is het rijk zonder stoornis van ons. Zo zijn dus de lieve jongeren, met de vrouwen, waaronder Maria, de moeder van de Heere, en van de broeders van de Heere ergens in de tempel bijeen. Zij waren die dag al vroeg op, en vol verwachting, Daar, ongeveer tegen negen uur in de voormiddag, doet zich opeens een geweldige storm wind horen, wellicht vergezeld van een aardbeving. Tege lijkertijd worden de samenvergaderden plotseling met een lie felijke stemming vervuld. Alles is rust, hemelse rust. De zonde is weg, het leed, de tranen zijn weg, de wereld be staat voor hen niet meer, alles weg Zij werden daarvan geheel en al vervuld. Dat ging in de harten in als een murmelende beek, en gelijk een stroom, die van berg en rots neerstort. Het was, alsof de hele aarde omgekeerd werd, alsof de zee begon te zieden en te woeden, en bij dat alles was toch stilte en vrede in het hart en een zacht suizen. De Geest is daar, de Heilige! Hij komt in het geluid van een geweldige wind, en op een iegelijk van de honderdentwintigen zetten zich verdeelde tongetjes of vlammetjes, ten teken, dat zij van nu aan zouden toegerust zijn, om met nieuwe tongen te spreken van de grote werken van God. Deze tongetjes hadden geheel het aanzien van vuur, van vuurvlammen, om aan te duiden: daar is vuur, het vuur, dat Mozes in de braambos zag branden, zonder dat echter de braam bos verteerd werd. De stormwind werd door geheel Je ruzalem gehoord. De mensen wisten niet, wat het was. Zij hadden wel al menige storm beleefd, maar dit waaien was heel eigenaardig, zodat zij schrikten en zich ontzetten. Massa’s verzamelen zich voor het huis, waar de honderdtwin tigen zich bevonden, en van de grote werken van God spraken; zij luisterden en luisterden, en de één zeide tot de ander: “Die spreken Latijn”, en: “Ik hoor hen in de Arabische taal spre ken!” En zo hoorde een iegelijk hen in zijn eigen taal. Er waren daar Parthers, Meders, Elamieten, Cappadociërs, er waren er uit alle toenmaals bekende landen van de aarde. Zij staan en verbazen zich, en luisteren; een iegelijk hoort de Apostelen in zijn eigen taal spreken. God geeft het deze ongeleerde Galileërs op eenmaal, dat zij in wellicht honderd en twintig talen predikten. Wij hebben van deze gebeurtenis een voorspel, waar Mozes tot de Heere zei, dat hij het volk niet langer alleen kon dragen, en de Heere de zeventig oudsten voor Zich deed komen, en van de Geest, Die op Mozes was, afzonderde, en op hen legde, zodat zij, allen begonnen te profeteren (Numeri 11). Terwijl de jongeren nu zo in vreemde talen spraken, handelden zij van datgene, wat een arm mens zo nodig heeft, opdat zijn afgoden hem uit de handen geslagen worden, en hij vrede met God vindt. Zij spraken een taal, die de arme mensen verstaan konden: “Denkt toch niet zo gering van God, zoals u doet! Zijn liefde gaat alles te boven! Genade te hebben ge vonden in de ogen van God, maakt voor de eeuwigheid gelukkig! Alleen aan Gods hand gaat men zeker door dit leven, en gaat men ook zeker en met goede hoop op het eeuwige leven in de dood! God is niet zoals u! U wilt naar de hel, God echter bereidt u de hemel! Hij spreekt: Komt, komt! neemt aan, wat Ik u zeg, dan bent u voor eeuwig gelukkig!” Deze God houdt woord en trouw; wat Hij toezegt, dat komt, u kunt daarop rekenen. Hij vervult het op Zijn tijd. Hij heeft zijn lieve Zoon overgegeven, en met Zijn Zoon zal Hij u alle dingen schenken. Hebt goede moed, u heilbegerigen! Zo zondig, zo goddeloos, zo afschuwelijk als u bent, komt, komt! God wil u ge nadig zijn en uw zonden in eeuwigheid niet gedenken, Zijn hart klopt voor u, om u de kus van de vrede te geven en alles, alles te vergeven!” Dat waren de grote werken van God, die hier in wellicht honderd en twintig talen verkon digd werden. Terwijl nu echter velen aandachtig luisteren naar het geen gepredikt wordt, ontstaat aan een andere zijde een hels hoongelach, nu een deel van het volk begint te spotten: Zij zijn vol zoete wijn! Daar hebben wij de goddeloze geestigheid van deze wereld, om het hoogste, het heerlijkste en verhevenste voor het vlees belachelijk te maken, opdat het veracht worde. Welk een Godslastering, en bovendien een tastbare onwaarheid. Want van ‘s morgens vroeg dronk geen Semiet ooit wijn. Maar aanmerkt nu de zachtmoedigheid en de liefde en het geduld van God. Als Petrus zijn stem verheft, komt geen banvloek van boven over deze spotters, maar zij worden kalm en met goede gronden weerlegd. De Apostel zegt tot hen: Dit is het, wat gesproken is door de Profeet Joël, en zo door de Heere: En het zal zijn in de laatste dagen, dat is, in de dagen van Christus, (zegt God), Ik zal uitstorten van mijn Geest op, al wat heilig is? op alle uitverkorenen? op Mijn bijzonder volk? Nee, in de laatste dagen, zegt God, zal Ik uitstorten van mijn Geest op alle vlees. Dat is het tegendeel van Geest, zó zeer het tegendeel, dat het ontwijfelbaar zeker is, wat wij in het lied zingen: Uit het vlees komt geen Geest3! Van vlees als van vlees komt en wordt niets. Daarvan geldt immer: het is verdord en zijn bloem is afgevallen. Van vlees verwacht God de Heere niets en heeft Hij nooit iets verwacht, ook neemt Hij niets van het vlees aan. Maar wat doet Hij? Zal de aarde iets voortbrengen, wanneer zij niet geploegd en geëgd wordt? wanneer niet het zaad er in valt, noch de regen komt, die haar vruchtbaar maakt? Of moet de aarde slechts doornen en distelen voortbrengen? Moet er niets groeien? God de Heere doet zijn regen ko men, en daar Hij aan Zijn schepsel graag vrucht, dat is leven, ziet, stort Hij uit van zijn Heilige Geest, gelijk het bij de Profeet luidt: “Ik zal water gieten op de dorstigen” (Jesaja 44: 3). Niet van droppelen is er sprake, maar hier is een gave uit koninklijke hand, zoals God milddadig is. Hij stort uit. En het zal zijn in de laatste dagen, (zegt God), Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees. En uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouden zullen dromen dromen. En ook op Mijn dienst knechten en op Mijn dienstmaagden zal Ik in die dagen van Mijn Geest uitstorten, en zij zullen profeteren. Dat predikt dus Petrus het hele volk: zo staat het geschreven in Gods Woord, dat is Zijn toe zegging, en dat is heden in vervulling getreden. Nadat hij nu aangetoond heeft, hoe God Zijn hart als het ware uitgiet over alle vlees, spreekt hij van de gerichten, die aanstaande zijn, opdat men tot inkeer kome en zich bekere. En deze gerichten zijn na het Pinksterfeest werkelijk gekomen. Van deze gerichten spreekt hij, opdat het volk zich tot God wende. Want waarom zal men een mens in de duisternis laten zit ten? Moet hij in het vuur omkomen? Zo moet dan aan het volk ontdekt worden, te allen tijde ontdekt wor den: zijn zonde. Welke zonde? Wel, allereerst de zonden tegen de vier geboden van de eerste tafel en de zonden tegen de zes geboden van de tweede tafel. Maar hier geldt het de hoofdzonde. En welke is deze hoofdzonde? Dat belijden wij met het lied: Ik, ik en mijne zonden, Waarin ‘k de dood gevonden, Die hechten U hier vast; De doodsteek laat G’ U geven, Om mij een eeuwig leven Te scheppen, vrij van elke last! Ik ben het, ik had moeten In eeuw’ge vlammen boeten, Wat hier Uw dood betaalt; Die felle geselslagen, Wat G’uit woudt staan en dragen, Waar’ billijk, Heer’, op mij verhaald. Het volk wordt overtuigd, dat zij Koningsmoorders zijn geweest. Het volk heeft zijn Heiland en Weldoener ge dood. God heeft het wel geweten, dat, wanneer Hij Zijn Zoon op aarde zou zenden, alle vlees Hem zou doden. De Heere Jezus heeft dat ook wel geweten, en heeft Zich laten doden, opdat ieder mens hiervan overtuigd worde: met al uw vroomheid brengt u het zo ver, dat u uw Koning, uw God en Heiland, Die met uw zaligheid tot u komt, kruisigt, Hem onteert en doodt. Maar terwijl u Hem doodt, komt God en maakt Hem weer levend, en houdt Hem u opnieuw voor, en geeft Zijn Geest, om deze zonde te erkennen en Jezus in geloof te omvatten. En nu vraagt God u: “Wie is nu rechtvaardig? Ik of u? U hebt Mijn Kind, Jezus, gedood, en Ik breng Hem weer uit het graf te voorschijn! Welaan, beken dat toch! Zie Mij eens aan en keer Mij niet zo hard nekkig de rug toe! Wend u tot Mij, dan zult u gewassen zijn van al uw zonden in het bloed Jezus Christus!” zo predikt dus het Evangelie: Gods gerechtigheid is overvloediger dan onze ongerechtigheid! De Heilige Geest komt over het volk! Wonderbare dag! Een dag, die dikwijls teruggekeerd is in de kerkgeschiedenis en de geschiedenis van de harten van enkelen. Men is dood, en op eenmaal herschapen en levend gemaakt! blind, en ziende! een steen, en het stenen hart is weg en een vlesen hart is daar! men is hardnekkig en weigert, zich te buigen onder het Woord, en men wandelt ootmoedig onder de heerschappij van het Woord en buigt zich in stof en as voor de Majesteit, voor de genade en liefde van de Vader van onze Heere Jezus Christus. Deze prediking had haar vrucht. Het getal dergenen, die gelovig werden, bedroeg drie duizend zielen. Dus een aantal van duizend voor God de Vader, voor God de Zoon, voor God de Heilige Geest. Zij waren volhardende in de leer van de Apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden. Tot deze drie duizend eerstelingen werden in het vervolg nog meer toegedaan, en het gaat voort tot op de huidige dag. Het is heden zes en veertig jaren geleden, dat ik voor de laatste maal in de Lutherse kerk te Amsterdam van de vrije genade van God in Christus Jezus getuigde, en daarna uit gestoten en verworpen werd. Ik kan met blijmoedigheid aan dit verwerpen terugdenken. Het Woord is waar gebleven, en de blijmoedigheid is ook gebleven, om vijf en twintig jaren en langer een medewerker aan uw blijdschap te zijn. Amen. Nazang: Psalm 72: 3 Zij zullen U eerbiedig vrezen, Zolang er zon of maan Bij ‘t nageslacht ten licht zal wezen, En op- en ondergaan. Hij zal gelijk zijn aan de regen, Die daalt op ‘t late gras; Aan droppels, die met milde zegen Besproeien ‘t veldgewas. Yüklə 0,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|