Bakır şelatörü D-penisilamin: bakıra bağlanır ve oluşan kompleks idrarla atılır.
Nörolojik tablolu hastaların başlangıç tedavisinde % 10-50 sıklıkta nörolojik olarak tabloyu daha kötü yapma riski vardır. Bu hastaların yarısında kalıcı kötüleşme gelişmektedir. Tedavi edilen hastalarda ilk 2 hafta içinde görülme sıklığı artan duyarlılık reaksiyonları görülür. Hastalarda deri döküntüleri, ateş ve lenfadenopati gelişir. Birlikte eosinofili, lökopeni, trombositopeni ve agranülositoz gelişebilir. Ürtiker görülebilir, elastik ve kutanöz lif hasarına neden olabilir. Cilt altı kanamalar deride kahverengi bir görünüme yol açabilir. Ayrıca nefrotik sendrom, goodpastüre sendromu, lupus ve myasteni gravis benzeri sendrom, polimiyozit, retinada kanama, trombositopeni, IgA yetmezliği, metalik tat alma gelişebilir.
Penisilinamin hayvanlarda teratojeniktir. Tedaviye 250-500 mg/g ile başlanabilir. Dört ila yedi günde bir 250 mg doz arttırılarak maksimum 1000-1500 mg/g’e çıkılır. 2-4 ‘e bölünmüş dozlar önerilmektedir. Çocuklarda 20mg/kg/g, 2 veya 3 bölünmüş dozda önerlir. Yemeklerden 1 saat önce veya 2 saat sonra alınması önerilir, zira yemek absorbsiyonunu bozar. Tedavinin hemen başlangıcından sonra idrardaki bakır atılımı çok yükselir ve her gün 1000 pg’ı aşabilir. Kronik tedavide 200-500pg/g olarak seyreder. İdrardaki 200jıg/g altındaki bakır değerleri ya tedavi uyumsuzluğunu ya da aşırı tedaviyi gösterir.
D-penisilinamin kullanılamıyan hastalarda trientine veya Ammonyum Tetratiyomolibdat kullanılmalıdır.
