insoluto insolutus, a, um; cfr ThLL.
insolvente debitōrum fraudātor, m. Syn: qui debitum non solvit; in solvendo neglegens.
insolvenza nulla solvendi potestas, f; ~ ~ copĭa. Syn: in solvendo debito neglegentĭa; neglecta solutĭo.
insolvibile 1 solvendo inhabĭlis. Syn: ad solvendum non idoneus;. E.g. debitor solvendo inhabĭlis; ~ non idoneus. 2 inexplicabĭlis, e. Syn: insolubĭlis.
insolvibilità 1 nulla solvendi facultas, f. Syn: insolubilĭtas; solvendo non esse. 2 insolubilĭtas, atis, f.
insondabile 1 inexplorabĭlis, e. Syn: impenetrabĭlis; inexplicabĭlis; inexplorātus. 2 catapeirate impenetrabĭlis.
insonorizzare sonos excludo; ~ intercludo. Syn: sonis impervĭum reddo.
insopprimibile indelebĭlis, e. Syn: inabrogabĭlis (praesertim de legibus); indissolubĭlis; indomĭtus; effrenātus. E.g. cupido effrenata.
insorgenza necopinātus ortus, m. Syn: subitaneum initĭum; significatĭo. E.g. significatĭo morbi; valetudĭnis initĭum; difficultātum ortus.
insormontabile insuperabĭlis, e. Syn: inexpugnabĭlis; inexsuperabĭlis; inexplicabĭlis; invictus. E.g. inexplicabĭlis quaestĭo; inexsuperabĭle discrimen.
insospettabile 1 insuspicabĭlis, e (ThLL). Syn: non suspiciosus; suspiciōne amotus; non suspiciendus; fidus; certus; fidelis; suspiciōnis immunis. 2 inopinabĭlis, e.
insospettato 1 suspiciōnis expers; ~ immunis (adi). Syn: non suspectus; suspiciōne vacuus; qui in suspiciōne non est; securus. 2 inopinātus, a, um. Syn: novus; repentinus; subĭtus; inexspectātus.
insospettire 1 suspiciōnem affero. Syn: ~ inicĭo; ~ facĭo; ~ moveo; in suspiciōnem adduco. 2 suspiciōnem concipĭo (refr). Syn: in suspiciōnem adducor; in ~ cado.
insostenibile → indifendibile.
insostituibile pernecessarĭus, a, um. Syn: pro quo (qua) nemo (nihil) substitui potest; ruolo - pars pernecessarĭa, f.
insozzare corrumpo, ere. Syn: contamino; polluo; inquino; CIC., Rosc., 68: « omnibus flagitiis vita inquinata ».
installare 1 suo loco pono. Syn: colloco; statuo. 2 in munere constituo.
installazione 1 collocatĭo, onis, f. 2 obeundi munĕris legitima traditĭo (Chiesa).
instancabile
instancabilità labor indefessus, m. Syn: indefatigabilĭtas [cfr ' indefatigabĭlis ' ThLL]; navitas.
instradamento in iter inductĭo, f.
instradare mitto in. Syn: immitto in; viam patefacĭo; in viam induco.
insubordinato indocilis, e. Syn: non oboediens; dicto non parens.
insubordinazione intemperantĭa, ae, f. Syn: nulla disciplīna, ae, f; disciplīnae recusatĭo.
insuccesso exĭtus contrarĭus, m. Syn: iactura, ae f; incommodum; repulsa, ae f; offensiuncula.
insudiciare contamino, are. Syn: spurco; foedo; turpo.
insufficiente [insufficiens], non sufficiens, exiguus, infirmus
insufficienza -e incommoda; insufficientĭa.
insulina insulīnum, i, n (med); medicamentum, i n.
insurrezionale seditiosus, a, um. Syn: turbolentus; tumultuosus.
insurrezione seditĭo, onis, f. Syn: tumultus; motus; rebellĭo.
insussistente insubsistens, entis (adi); cfr ThLL. Syn: inanis; vanus; fictus; commenticĭus.
insussistenza vanĭtas, atis, f. Syn: inanĭtas; res, quae esse non potest; res, quae fieri non potest.
intabarrarsi me convolvo paenula. Syn: tegor paenula, ae f; contegor ~ ; paenulam induo.
intaccabile 1 corrosiōni obnoxĭus. Syn: secabĭlis. 2 vulnerabĭlis, e.
intaccamento → intaccatura.
intaccare 1 incido, ere. Syn: inseco; reseco. 2 rodo, ere. Syn: corrodo; adedo; violo. 3 minuo, ere (transl). Syn: delibo; detraho. 4 laedo, ere (transl). 5 offenso, are (intr). Syn: titubo; lingua haesito.
intaccatura incisura, ae, f Syn: incisĭo; incisus; dens. E.g. ~ aratri.
intacco → tacca.
intagliatore scalptor, oris, m; PLIN., nat., 29, 132: « gemmārum scalptores »; ibidem, 36, 44 : « de marmoris scalptoribus »; caelātor; sculptor.
intangibile 1 intactilis, e; cfr LUCR., 1, 437. Syn: non tangibĭlis. 2 inviolabĭlis, e.
intangibilità 1 intactus, us, m. 2 sanctitas, atis, f.
intarlare carĭem traho. Syn: carie infestor.
intarlato vermiculosus, a, um. Syn. cariosus.
intarlatura carĭes, f. Syn: verminum corrosĭo.
intarmare tineis corrodor; ~ rodor, ~ vitĭor; ~ exedor.
intarsiare tessello, are. Syn: vermiculate compono; musivo orno; vermiculātum opus compono; emblematis exorno.
intarsiatore vermiculati opĕris artĭfex, m; ~ ~ confector.
intarsiatura opus vermiculātum, n.
intarsio emblema, atis, n.
integrale integer, gra, grum.
integralmente prorsus.
integrante 1 complens, entis. Syn: explens. 2 insertus, a, um. Syn: plene particeps. 3 pernecessarĭus, a, um.
integrare 1 compleo, ere. Syn: expleo. 2 insero, ere. 3 coniungor, i (refr); cum cetĕris coniungere
integrativo completivus, a, um.
integrazione 1 completĭo, onis, f. 2 coniunctĭo, onis, f (diversōrum genĕrum hominum). 3 adiunctĭo, onis, f. Syn: accessĭo. 4 arta coniunctĭo (inter civitates), f. 5 aptus nexus et cooperatĭo, f (inter societates mercatorĭas); ex integro participo; cumulumque perfectionemque affero; insertĭo (e.g. in vitam socialem).
intellettuale 1 intellectualis, e; cfr ThLL. 2 doctus homo, m. Syn: intellegens ~; intellegentes, m pl; periti; sapientes.
intellettualismo → cerebralismo.
intellettualista → cerebralista.
intelligenza
intelligibilità intelligibilĭtas, atis, f.
intendente aerarii procurātor, m.
intendenza aerarĭi praefectura, f. Syn: ~ procuratĭo (Chiesa). - di Finanza aerarii procuratĭo, f; ~ administratĭo.
intenditore perītus, i, m. Syn: intellegens rerum aestimātor; consultus.
intenerimento animi tenera communicatĭo, f.
intenerire moveo, ere. Syn: mollĭo; commoveo.
intensificare 1 augeo, ere. Syn: adaugeo; amplifico; roboro; acuo; crebriorem reddo. 2 augeor, eri (refr). Syn: roboror; crebrĭor fio.
intensificazione amplificatĭo, onis, f. Syn: confirmatĭo.
intensità vehementĭa, ae, f. Syn: intentĭo; gravĭtas; impĕtus.
intensività intensĭo, onis, f.
intensivo 1 intentivus, a, um [gramm., cfr PRISC., gram., 111, 30, 22]. E.g. schola intentiva. 2 efficacĭor [in agricultura et re medica]. E.g. curatĭo efficacĭor.
intentare instituo, ere. Syn: infero; intendo. E.g. intendere litem. - un processo negotĭum exhibere.
intentato intentātus, a, um.
intenzionale consulto petītus (adi). Syn: cogitātus; voluntarĭus; meditātus.
intenzionato parātus, a, um (ad aliquid faciendum).
intenzioni voluntas, atis, f.
interagire reciproce ago. Syn: ago et vicissim renitor.
interatomico interatomĭcus, a, um. Syn: inter atomos posĭtus.
Interattivo interactivus, a, um.
interaziendale ad plures societates effectorĭas spectans. Syn: ad plures administratiōnes pertĭnens.
interazione actĭo reciproca, f [in re physĭca]; interactĭo f. (biol.)
interbellico inter bina bella posĭtus; inter ~ ~ factus. Syn: duobus bellis interposĭtus; inter duo bella.
interbinario spatĭum inter binas orbĭtas, n. Syn: intervallum inter binas laminas ferreas; spatĭum binis orbibus interpositum.
intercambiabile intermutabĭlis, e. Syn: reciproce mutabĭlis; intermutātus [cfr ' intermutatĭo ' ThLL]; inter se mutabĭlis.
intercambiabilità reciproca mutabilĭtas, f.
intercambio (mercĭum) inter populos mutatĭo, f. Syn: reciproca permutatĭo; inter natiōnes libera commercĭa; nummōrum inter natiōnes libera commutatĭo; mutua rerum commutatĭo.
intercategoriale operatōrum ordinibus communis. Syn: pluribus operatoribus commune pactum; ad operarĭos plurĭum ordinum pertinens.
intercellulare inter cellulas posĭtus (adi).
intercessione
intercettamento → intercettazione.
intercettare intercipĭo, ere; PLAUT., Asin., 106: « si me hostes interceperint »; LIV., 25, 39, 2: « medĭo itinere intercepto »; QUINT., inst., 6, 4, 11: « ut ... medĭos sermones intercipĭant». Syn: intercludo; intersaepĭo; intersaepto.
intercettatore interceptor, oris, m; LIV., 3, 72, 4: « quadruplatoris et interceptoris litis alienae personam »; IDEM, 4, 50, 1: «praedae... interceptorem fraudatoremque ».
intercettazione telefonica interceptĭo telephonica, f.
intercettazione interceptĭo, onis, f.
intercettore aeronavis interceptorĭa, f [cfr ' interceptor' ThLL].
interclassismo inter civĭum ordines cooperatĭo, f.
interclassista civĭum ordinum cooperatiōnis fautor, m.
interclassistico ad cooperatiōnem inter civĭum ordines pertinens.
intercomunale ad plura municipĭa pertinens.
intercomunicante 1 alteri aditum praebens (part et adi). Syn: pervĭus. 2 apparātus inter se coniuncti, m pl. 3 vasa transitui vicissim patentĭa, n pl; ~ inter se pervĭa.
interconfederale interconfoederalis, e [cfr ' foederalis ' ThLL].
interconfessionalismo plurĭum statutārum religiōnum studĭum, n. Syn: plurĭum ~ ~ sociata opera.
interconnessione inter se conexĭo, f.
interconsonantico interconsonus, a, um.
intercontinentale intercontinentalis, e. Syn: mundānus; pancosmĭus; omnĭum natiōnum; omnĭum terrārum continentĭum; ad plures continentes spectans; plures continentes complectens.
interconfessionale ad plures statutas religiōnes pertinens.
intercorrere medĭus, a, um sum.
interdipendente reciproce obnoxĭus. Syn: inter se conexus.
interdipendenza mutua obnoxietas, f; cfr ENNOD., epist., 9, 29, 2; reciproca obnoxietas. Syn: mutua coniunctĭo.
interdisciplinare interdisciplinaris, e; cfr Lat, 34, 1986, 208; ad omnes simul iunctas disciplīnas pertinens; coniunctus reliquis cum disciplīnis.
interpartito
interessamento 1 favor, oris, m. Syn: benevolentĭa, ae, f; cura, ae, f; studĭum. 2 → interesse.
interessante studĭa excitans; ~ movens. Syn: gravis; magni momenti.
interessare 1 studĭa excito; ~ moveo. Syn: animum moveo; ~ commoveo. 2 interest (alicuĭus). 3 specto, are (ad aliquid). 4 commoveor, eri (refr). Syn: (alicui rei) studeo; (aliquid) curo; (alicui) consulo.
interessato 1 alicuĭus rei studiosus, m. Syn: cuĭus interest; pars ~ ~ ; li, quorum interest, pl. 2 rebus suis intentus. Syn: avarus; lucri avidus; quaestuosus; [interessātus].
interesse 1 studĭum, ii, n. Syn: animi attentĭo; cura, ae, f; voluntas; affectus. 2 quaestus, us, m. Syn: fructus; lucrum; negotĭum; emolumentum. 3 usura, ae, f. Syn: anatocismus; fenus. 4 utilitas, atis, f. Syn: commodum; cupidĭtas; -i commoda npl; res [e.g. patris]; - esistenziali potissima vitae commoda, n pl; cfr AAS, 73, 1981, 629.
interessenza bonōrum consortĭo, f. Syn: negotii consortĭum; fenoris communicatĭo; ~ communĭo; lucri participatĭo.
interezza integrĭtas, atis, f. Syn: totum; res tota, ae f; universĭtas rerum; absolutĭo.
interfaccia
interfacoltà magisteriōrum universitatis studiōrum consilĭa, n pl. Syn: ordinum universitatis studiōrum consilĭa; facultātum ~ ~ consilĭa.
interfase interphasis, is, f (biol.)
interferenza 1 concursus, us, m. 2 intercessĭo, onis, f.
interferenziale ad concursum spectans.
interferire 1 concurro, ere. Syn: congruo. E.g. si undae sonorae cum undisonis capsellis congruunt (concurrunt), male audimus. 2 me interpono. Syn: ~ insero; ~ admisceo; ~ immisceo.
interfoglio folĭum interpositum, n; ~ insertum. Syn: ~ libro interiectum.
interim 1 spatĭum ad tempus interpositum, n. 2 munus ad tempus commissum, n.
interinale temporarĭus, a, um. Syn: fiduciarĭus. E.g. fiduciarĭum munus; ad tempus ~ ; temporarĭum ~.
interinazione tabulārum comprobatĭo, f.
interino → interinale.
interiorità internĭtas, atis, f (Lat. med. aet.); cfr ThLL.
interiorizzare ad internitatem redigo. Syn: internitatem induco; interiorem (interĭus) reddo; intimo, are [e.g. ut aliquid in interiora penetret; cfr ThLL]; in penetralĭa animi exteriora admitto.
interiorizzato intus in anumum excipiendus
interiorizzazione internitatis inductĭo, f.
interlinea 1 intervallum inter lineas, n. 2 lamella, ae, f [in re typographica, ad spatĭum apte interponendum]. 3 scriptum, i, n [inter lineas paginārum insertum].
interlineare 1 interiectus, a, um. Syn: interposĭtus; interscriptus (inter lineas paginae). 2 spatĭum lamella interpono (inter lineas paginae); interscribo. Syn: in pagina inter lineas scribo.
interlinguistica disciplīna interlinguistica, f.
interlinguistico interlinguistĭcus, a, um. Syn: compluribus linguis communis; ad complures spectans sermones; ad ~ ~ linguas; ad interlinguisticam disciplīnam pertinens; ad plures linguas ~
interlocale ad plura oppida spectans. Syn: plurĭum civitātum proprĭus; ad plura loca pertinens [in rebus administrandisl.
interlocutore collocutor, oris, m; cfr AUG., con., 9, 6. Syn: in dialogum inductus; qui cum altero loquitur; ~ ad loquendum inducitur; inter se sermocinantes, m pl.
interlocutore collocutor, oris, m, collocutrix, cis, f
interlocutorio interlocutorĭus, a, um; sentenza - interlocutĭo, onis, f; PAUL., dig., 1, 15, 3: « praefectus vigilum... severa interlocutiōne comminātus fustĭum castigatiōnem remittit ».
interlocutrice collocutrix, icis, f [cfr ‘ collocutor ' ThLL].
interlocuzione interlocutĭo, onis, f; QUINT., inst., 5, 7, 26: « (prudens) brevi interlocutiōne patroni refutandus est ».
interludio interludĭum, ii, n [cfr ' interludo ' ThLL].
intermediario 1 sequester, tra, trum; sequester, tris, tre. 2 sequester, tri, m; sequestris, is, m. Syn: mediātor.
intermedio interposĭtus, a, um.
intermezzo 1 embolĭum, ii, n [in ludis scaenicis; in re liturgica]. 2 intervallum, i, n.
interministeriale ad plures administros pertinens. Syn: plurĭum ministeriōrum sedĭum proprĭus.
intermittente 1 intervallātus, a, um. E.g. febris intervallata; cfr GELL., 17, 12, 5. Syn: paribus intervallis cessans; intercapedinātus; CAEL. A., acut., 2, 14, 91: « dolor... iugis aut intercapedinātus ». 2 non continuus. Syn: intermittens; defectivus.
intermittenza 1 intervallatĭo, onis, f; CAEL. AUR., diaet. pass. pass. 42: « humor... frequenti intervallatiōne egreditur ». Syn: ratĭo intervallata. 2 mechanema intervallans. E.g. ~ ~ lampadĭa electrica.
intermolecolare inter materĭae particulas exsistens; inter ~ ~agens.
internalizzazione mundialis et universalis tractatĭo, nis f
internamento 1 in interiora penetratĭo, f. 2 relegatĭo, onis, f. Syn: amandatĭo; CIC., S. Rosc., 44: « haec a te vitae [et] rusticana relegatĭo atque amandatĭo appellabitur? »; custodĭa.
internare 1 in interiora adigo; ~ ~ compello; ~ ~ immitto. 2 relego, are. Syn: amendo (amando); in custodĭam condo. 3 in interiora penetro (refr).
internato 1 relegātus, a, um. 2 in nosocomĭum receptus, m. Syn: in custodĭa condĭtus. 3 condicĭo scholasticōrum internōrum, f. 4 aedes scholasticōrum internōrum, f. 5 mansĭo temporarĭa in instituto. E.g. ~ ~ in nosocomĭo; [convitto] internātus, us m., ephebeum, i n.
internazionale internationalis, e. Syn: omnĭum gentĭum (gen); pancosmĭus, communis omnibus nationibus; mundānus; inter omnes gentes; ex omnibus nationibus; omnĭum natiōnum; inter Natiōnes; anno - internationali vertente anno (e.g. iuventuti dicato).
internazionalismo promotĭo cooperatiōnis internationalis, f. Syn: natiōnum consociatiōnis studĭum; confoederatiōnis inter gentes studĭum; universārum gentĭum consociatĭo; universa humana consortĭo; internationalismus.
internazionalista fautor cooperatiōnis internationalis, m. Syn: universitatis natiōnum studiosus; gentĭum confoederatiōnis studiosus; ~ ~ fautor; ~ ~ propugnātor.
internazionalistico ad cooperatiōnem internationalem pertinens. Syn: ad nationum consociatiōnem ~ ; gentĭum consociatiōni aspirans; ~ ~ favens.
internazionalità dei diritto ius universale, n; ~ gentĭum.
internazionalità ratĭo internationalis, f; condicĭo ~. Syn: gentĭum universĭtas; concors ~ ~ .
internazionalizzare internationalem (e) reddo.
internazionalizzazione 1 ratiōnis internationalis inductĭo, f. 2 ratiōnis internationalis effectus, m.
internet internetum, i, n; interrete, is, n.
internista 1 morbōrum internōrum medĭcus, m. Syn: medĭcus interiōrum; ~ ~ corporis perītus. 2 interiōrum partĭum pictor, m; internista, ae, m. (med).
interno 1 interĭor pars, f. E.g. ~ ~ aedĭum. Syn: interiora, um, n pl; interĭor regĭo. 2 res domesticae (civitatis), f pl. Syn: interna, ōrum, n pl. 3 internitas, atis, f (transl). Syn: animi penetralĭa; al cui - in quibus.
internografare lineis reticulatis obduco [partem interiorem involucri epistularis lineationibus reticulatis obtegere ut lectĭo litterārum translucentĭum impedĭatur]. Syn: perluciditatem aufero.
internunziatura 1 internuntii munus, n. 2 internuntii sedes, f.
internunzio internuntĭus, ii, m.
interparlamentare ad utramque coetus oratōrum popularĭum partem attinens Syn: ad bina collegĭa legatōrum popularĭum spectans.
interpartitico pluribus factionibus communis. Syn: ad diversas politicas partes attinens; ad diversas ~ ~ pertinens; plures factiōnes attingens; discussione – disputatĭo inter politicas partes, f.
interpellanza rogatĭo, onis, f [percontatĭo ab oratore collegii legibus ferendis posĭta]. Syn: rogamentum; rogātus.
interpellare interrogo, are. Syn: percontor; aliquem sententĭam rogo [in curĭa].
interpersonale [interpersonalis]; inter personas
interplanetare interplanetaris, e.
interpol 1 publicae securitatis custos internationalis, m; cfr EGGER, Serm. Lat. Hod., 122. Syn: milites a publica securirate internationali; biocolytae internationales, pl; Noveil. Iust., 29, 5: « biocolytas, id est violentiārum inhibitores ». 2 administratĭo biocolytica internationalis, f [cfr ' biocolyta ' ThLL]. Syn: administratĭo publĭcae securitatis internationalis.
interpolamento → interpolazione.
interpolare 1 intersero, ere. Syn: interpolo; insero; corrumpo; alienis verbis ~. 2 commuto, are (i). 3 interpono, ere (math).
interpolazione 1 interpolatĭo, onis, f Syn: interpolamentum; insertĭo. 2 interpositĭo, onis, f (math).
interpretare 1 explano, are. Syn: interpretor. E.g. ~ somnĭa; explico; conicĭo. E.g. omen ~. 2 accipĭo, ere. E.g. ~ beneficĭum; ~ contumelĭam. Syn: existimo; aestimo; benigne (male) interpretor. 3 ago, ere. E.g. fabulam ~; servum ~ . 4 interpretor, ari (alicuĭus voluntatem). Syn: minister sum (alienae voluntatis).
interpretativo explanatorĭus, a, um. Syn: interpretatorĭus; declarativus; FACUND., defens., 9, 1: « diversārum intelligentiārum declarativas voces emisit »; explanativus; cfr ThLL; explanans; imerpretans.
interrazziale interphyletĭcus, a, um; √Graec. fulh/ = stirps; genus. Syn: ad plures pertinens stirpes; pluribus hominum generibus communis.
interregionale interregionalis, e. Syn: ad plures regiōnes pertinens.
interrelazione obnoxietas mutua; AAS, 73, 1981, p. 624: « Mutua... obnoxietas singulārum societātum atque civitātum ».
interrogatorio 1 interrogatĭo, onis, f. Syn: quaestĭo; cognitĭo; percontatĭo. 2 interrogatorĭus, a, um; TERT., adv. Marc., 2, 25: « nec... simplici modo, id est interrogatorĭo sono legendum est ». Syn: ad interrogatiōnem pertinens; examinatorĭus.
interruttore 1 interpellator, oris, m [qui sermonem interrumpit]. Syn: interventor. 2 epitonĭum electricum, n (Helfer); interruptorĭum, ii, n; mutamen, ĭnis, n electrĭcum; mutatrum, i, n (tech.); pressorĭum, ii, n.
interscambio reciproca permutatĭo, f.
intersettoriale ad plures rei oeconomicae partes pertinens. Syn: ad plures campos attinens.
intersezione decussatĭo, onis, f. Syn: punctum concursus; intersectĭo (ThLL).
intersindacale ad plura opificum collegĭa pertinens.
interstellare intersideralis, e. Syn: sideralis; cosmĭcus; inter stellas posĭtus; interstellaris, e
interstiziale interstitialis, e.
interstizio interstitĭum, ii, n [de loco et de tempore]; MACR., somn., 1, 6, 40: « ex quattuor igitur elementis et tribus eōrum interstitiis absolutiōnem corpŏrum constare manifestum est »; MART. CAP., 6, 600: « aequinoctialis temporis interstitĭa ». Syn: intervallum; spatĭum.
interurbana → telefonata.
interurbano varĭas colligens urbes. Syn: interurbānus.
intervallare spatĭum intermitto; ~ interpono. Syn: intervallo, are.
interventismo 1 interventiōnis studĭum, n. Syn: ad bellum propensĭo, f; ~ ~ proclivĭtas; ~ ~ inclinatĭo; ~ ~ incitatĭo; ~ ~ concitatĭo; ~ ~ instigatĭo; ~ ~ impulsĭo. 2 studĭum interveniendi in re oeconomica, n.
interventista interventiōnis fautor, m. Syn: ~ assertor; belli fautor; ~ suasor; ~ impulsor; incitātor.
interventistica politica disciplīna politica ad immixtiōnem prona, f.
interventistico ad interventum propensĭor. Syn: ad bellum propensus; ~ ~ proclivis; ~ ~ inclinātus; ~ ~ incĭtans; ~ ~ concĭtans.
intervento chirurgico sectĭo chirurgica, f. Syn: excisorĭum experimentum; interventus chirurgicus; operatĭo chirurgica; interventĭo ~; remedĭa apta.
Dostları ilə paylaş: |