| 2.2 Okullarda akran cinsel tacizlerinin doğası ve kapsamı
Akran cinsel tacizi, eğitimcilerin ve sosyal hizmet uzmanlarının karşılaştıkları önemli bir problemdir.AAUW çalışması tarafından yapılan bir çalışmada akran cinsel tacizinin türleri, cinsel yorumlarda bulunma, cinsel dedikodular yayma gibi fiziksel olmayan biçimlerden, dokunma, tutma, çimdikleme gibi fiziksel olanlara kadar değişiklik göstermektedir.
AAUW araştırmasında, kızlar okulda cinsel tacize maruz kalmaları sonucunda "okula gitmek istemedikleri” (yüzde 33), "sınıfta çok fazla konuşmak istemedikleri” (yüzde 32) ve "okulda derslere adapte olmakta zorlandıkları” (yüzde 28) gibi tepkiler verdiklerini bildirmişlerdir. Cinsel tacize maruz kalma sonucunda, kızların yüzde 64’ü "utanç” yaşadıklarını, yüzde 52’si "daha utangaç” hissettiklerini ve yüzde 43’ü de kendilerine olan güvenlerinin azaldığını bildirmişlerdir. Çocuklara yönelik cinsel bilgilendirme ülkemizde sürekli ihmal edilen bir konudur. Ailede ve okullarda çocukların gelişimine uygun cinsel bilgilendirme eksikliği kitlesel iletişim araçlarının doğru model olmayışıyla bir araya geldiğinde bu tür olayların gerçekleşmesi şaşırtıcı gözükmemektedir
Tacizler, dava açılması ve okul yaptırımları ile sonuçlanıyor olsa da temel müdahale stratejisi olarak bu yetersizdir. Bunun yerine, müdahalelerin engelleyici ve kapsamlı olması gerektiğini okul atmosferindeki olumsuz şartlara odaklanmalıdır. (Kopels ve Dupper,1999). Bu müdahaleler, akran cinsel tacizine karşı net politikaların, şikâyette bulunma prosedürlerinin, kurbanlara uygun yardımın ve öğrenci ve öğretmenler için duyarlılık eğitimlerinin geliştirilmesini içermelidir.(Dupper,2003)
Dostları ilə paylaş: |
