İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

2664- qqMUTAASSIB `±MQB8 : Bir şeyi müdafaada ifrat ve inat göste­ren. Körü körüne inad ve ısrar eden. Aşırı derece kendi tarafını tutan. *Din, milet ve vatanı hakkında çok sevgi, bağlılık ve gayret gösteren. (Bak: Taassub)

2665- qqMÛTE HARBİ |"h& }#Y8 : “Mute, Şam’a bağlı, Kudüs’e iki ko­nak mesafede bir yerdi. Mute harbi Müslümanlarla Rumlar arasında vuku bulan muha­rebelerin başlangıcıdır. Sebebi de Hz.Peygamber’in elçisinin öl­dürülmesidir. Resul-i Ekrem Busra Emiri Şurahbil bin Amr’a, ashabdan Ha­ris bin Umeyr ile bir mektub göndererek İslâm’a davet etmişti. Haris, Mute’den geçerken Şürahbil’e te­sadüf edip, elçi olduğunu bildirdi. Bunun üzerine Şürahbil, Haris’i küstahça öl­dürdü. Şimdiye kadar Resul-i Ekrem’in elçilerinden hiç birisinin hayatına taarruz edilmemişti. Bu­nun üzerine Resul-i Ekrem üç bin kişilik bir kuvvet hazırlayıp azadlı kölesi Zeyd bin Harise’nin komutasında gönderdi.

2666- Resul-i Ekrem: “Şayet Zeyd şehid olursa komutanlığı Cafer alsın, Cafer de şehid düşerse Abdullah bin Revaha komutan olsun!” buyurdu. Ve ordunun Ha­ris bin Umeyr’in şehid edildiği Mute Kasabası’na kadar gitmesi ve orada Şürahbil ile tabiiyetinin İslâm’a davet olunması, kabul ederlerse ne âlâ kabul etmezlerse harb edilmesi Resul-i Ekrem’in emirleri cümlesindendi. Peygamber Efendimiz bu küçük ordusunu “Seniyet-ül Veda=ayrılık tepesi” mevkiine kadar uğurladı.

2667- Öbür tarafta Şürahbil de bu hareketten haberdar olarak, vaziyeti tabi ol­duğu Kayser Hirakl’e bildirdi. Aynı zamanda Şürahbil, Vâil Benî Be­kir, Lahim, Cüzzam gibi Arap kabilelerinden yüz bin kişilik büyük bir kuvvet hazırladı. İmpa­rator Hirakl de bu işe önem vererek Belka’daki Meab şehrine kadar geldi. Nihayet iki ordu karşılaştı. Bu muazzam ordu karşısında üç bin kişinin ne ehemmiyeti olabi­lirdi. Fakat dönmek ne müşkildi, felâketi mucibdi. Bu sebeble Zeyd bin Harise he­men harbe atıldı. Zeyd şehid oldu, sancağı Cafer aldı. Muharebe meydanında hâri­kalar gösterdi, sağ eli kesildi, sancağı sol eliyle tuttu. O da kesilince kesilmiş kolla­rıyla sancağa sarıldı. En sonunda Cafer de şehid edildi. Sonra sancağı, Abdullah bin Revaha aldı, şi­irler okuyarak harbetti, o da şehid edildi. Bunun üzerine orduda umumi bir panik başgösterdi. Fakat Halid bin Velid askeri önledi, bu paniğin deh­şetini anlattı. Bütün mücahidlerin reyleriyle komutan seçilerek sancağı eline aldı. Akşama kadar harbedildi. Mahir bir komutan olan Halid bin Velid, askeri yeni ni­zamda tertibledi. Sağ cenah mücahidlerini sola, soldakileri sağa, önde­kileri arkaya ve arkadakileri de öne aldı. Bu suretle düşmanın her fırkası, kar­şısında yeni kuvvet gö­rüyor ve İslâm ordusuna imdat geldiği zannında bulu­nuyordu. Bunun üzerine Halid, şiddetli hücumlar yaparak düşmanı bozdu, düşmana bir hayli telef verdirdi. Düşmanın bu panik ve bozgunundan isti­fade ederek askerini geri çekti ve bir boz­guna uğratmadan muntazam ric’at ederek sâlimen Medine’ye getirdi.” (S.B.M. ci: 10, hadis: 1619’da zikredilir.)