Istanbul Üniversitesi Matbaası

2- Hekim-Hekim İlişkileri

Hekimlik, ülkemizde saygıdeğer bir meslek grubudur. Hekimler birbiriyle olan münasebetlerinde bu saygınlığı arttırıcı yönde ilişkiler kurmalıdırlar. Çünkü onların birbirleriyle olan sağlıklı ilişkileri hem hastanın menfaati ve hem de hekimliğe güven açısından olumlu etkiler yaratacaktır.

Hekimler arasında karşılıklı sevgi, saygı ve dostluk bağları olmalıdır. Meslektaşlar arasındaki karşılıklı saygı ve sevgi kişiler kadar mesleği de yükseltir. Birbiriyle geçinemeyen, birbirinin arkasından söyleyen meslektaşların zararı kendilerinden önce mesleğe gelir. Zira bu gibi durumlar hekimliğe olan inancı sarsar.

Hekimler arasında bilimsel ilişkiler, nezaket ve saygı ziyaretleri gereklidir. Kendi aralarında iyi meslektaşlık ilişkilerini sürdürmeli ve manevi bakımdan birbirine yardım etmelidirler. Meslekle ilgili anlaşmazlıklarını, önce kendi aralarında çözümlemelidirler.

Birbirlerinin hastalarını elde etmeye çalışmamalıdırlar. Birbirlerine, muayene ve tedavi için hasta göndermeleri karşılığında ücret alıp vermeleri; kendilerine hasta temini amacıyla, eczacı, yardımcı sağlık personeli ve diğer her hangi bir şahısla ilişki kurmaları hatalı olduğu gibi Deontoloji Nizamnamesi’ne de aykırıdır.

Hekimler zaman zaman teşhis ve tedavide kararsızlığa düştüklerinde veya uygulanan tedavi sonuç vermediğinde birbirlerine danışma ihtiyacı duyarlar. Bu çeşit bir yardımlaşma hastanın yararına olup hiçbir şekilde hekimi küçültmez. Bu nedenle meslektaşlarla fikir alışverişi yapmalı, konsültasyonlardan kaçınmamalıdır.

Her insan gibi bazen hekim de yardıma muhtaç olabilir. Özellikle hastalık hallerinde hasta meslektaşı veya meslektaş ailesine gereken yakınlığı ve özeni göstermelidir.

Yukarıda kısaca değinilen hekimlerin meslektaşları ile ilişkileri Tıbbi Deontoloji Nizamnamesi’nin üçüncü kısmında 37. madde ile 40. maddeler arasında belirlenmiştir.