Karadeniz sahil yolunun kiyi planlama ilkeleri AÇisindan irdelenmesi

3.1.1.3.5. Bitki Varlığı
Samsun: İlin bitki örtüsü bakımından zengindir. Ovalar bağ, bahçe, çayır ve 
ekili alanlarla örtülüdür. Dağlar ormanlarla kaplıdır. İl topraklarının %48’i orman ve 
fundalık; %3’ü çayırlık; %47’si ekili ve dikili alanlarla kaplıdır. Ormanlarda meşe, 
gürgen, kestane, ıhlamur, kayın, dişbudak ağaçları; 1200 m ile 1800 m arasında ise 
iğne yapraklı ağaçlar bulunur. (URL-50, 2022). 
Ordu: Kıyı şeridinde yayvan yapraklı etek ormanları ve fundalar görülür. Bu 
şerit, Karadeniz kıyıları ile kenar dağlarının orta kısımlarıdır. Tarla tarımına en 
uygun alanlarda buradadır. Orman etekleri ile yaylalar arasında kalan kesimde ise, 
yayvan yapraklı, karışık ve iğne yapraklı bitki örtüsü görülür. Bu alanlarda kızıl 
ağaç, gürgen, çam, ladin, orman gülü türleri bitki örtüsünü oluşturur. Yayla 
kesimlerinde ise 1500-1800 metre yükseklikte çam, ladin, ince çalı öbekleri ve 
orman altı bitki türleri görülmektedir. (URL-51, 2022). 
Giresun: Doğal bitki örtüsü, iklim özellikleri ve yükseltiye bağlı olarak değişir. 
İklim koşullarında olduğu gibi doğal bitki örtüsünün dağılışında da ilin iki kesimi 
arasında farklar vardır. İlin kuzey kesiminde kıyı ovalarının ardındaki yamaçlar 
800m. yükseltiye kadar fındık bahçeleriyle kaplıdır. Giderek daha yükseklere doğru 
kızılağaç, kestane, gürgen, meşe ve kayınlara, 1600 metreden sonra da köknar, ladin 
ve sarıçamlardan oluşan ormanlara rastlanır. Orman örtüsü 2.000 m de sona erer. 
Daha yüksek alanlarda Alp tipi gür çayırlarla kaplı yaylalar yer alır. Giresun 
Dağları'nın güneydeki Çoruh-Kelkit Vadi Oluğuna bakan kesiminde ise, daha çok 
meşelerden oluşan kurakgil ormanlar ve bozkır (step) bitkileri on plana çıkar. İl 
arazisinin %25' si tarım alanı, %34'u orman ve fundalık alan, %18'si çayır ve mera ve 
%25'i tarım dışı araziden oluşmaktadır. (URL-52, 2022). 
Trabzon: Sahanın dikey boyutta değişken olan ılıman ve her mevsim yağışlı 
iklim şartları, farklı türlerden oluşan bitki örtüsü, farklı türlerden oluşan bitki örtüsü 
kuşaklarını meydana getirmiştir. Buna göre; 0-300 m. yükseltilerinden Akdeniz bitki 

---

37 
türlerinin sokulduğu psöudomaki (Trabzon hurması, akçaağaç, şimşir, karayemiş, 
defne, prekanta, muşmula, katran ardıcı, kocayemiş … gibi) elemanları dağılış 
gösterirken, kıyıya yakın kesimlerden itibaren geniş yapraklı etek ormanları yer 
almakta (kızılağaç, kestane, meşe türleri, dişbudak, ıhlamur, adi fındık, beyaz söğüt, 
kavak, doğu çınarı … gibi), bu katın üzerinde geniş yapraklıların hakimiyetindeki 
geniş-iğne yapraklı karışık ormanlar (Avrupa kestanesi, adi kızılağaç, adi gürgen, adi 
fındık, doğu gürgeni, meşe, akçaağaç, üvez, çitlembik, defne, mor çiçekli ormangülü, 
kayın, ladin ve köknar) ve daha yukarıda da iğne yapraklıların hakimiyetindeki 
ormanlar (sarıçam, ladin, mor çiçekli ormangülü ve bazı çalı türleri) dağılış 
göstermektedir. 
Aşağı kuşağın kıyı kesimlerinde orman örtüsünün tamamına yakınında, daha 
üst yükselti seviyelerde ise yer yer yerleşim ve tarım alanı açmalarıyla oluşan 
kesintilere rağmen, 500-1850 m. yükseltileri arasında hala zengin ve sık bir orman 
örtüsü varlığını sürdürmektedir. Daha yukarı seviyeler ise fizyolojik bakımdan ağaç 
yetişmesine müsait olmayan Alpin çayır alanlarıdır. Kış mevsiminde sert iklim 
şartları nedeniyle hiçbir ekonomik faaliyetin yapılamadığı, daimî yerleşim 
merkezlerine pek uzak olmayan bu geniş saha, yöre insanlarına hayvancılık 
bakımından son derece elverişli bir potansiyel sunar. Bu kattaki hayvancılığın diğer 
alanlardakinden ayrılmasının en önemli nedeni, otların yaz mevsimi boyunca yeşil 
kalabilmesidir. Çünkü denizden gelen su buharı sayesinde otlar canlılığını 
yitirmemekte ve hatta korunmaya alındığında çayır haline gelebilmektedir. Böylece 
yöre hayvancılığı içerisinde büyükbaş hayvan (sığır) besleyiciliği önem kazanmış ve 
daimî yerleşim alanlarının yetersiz ekip-biçme fonksiyonunu destekleyerek, çoğunda 
alternatif geçim kaynağı haline gelmiştir. (URL-53, 2022). 
Rize: Rize il topraklarının %48’e yakını orman ve fundalıklarla kaplıdır. 
Ormanlar 2800 m yüksekliğe kadar bulunur. %24’ü çayır ve mera, %21’i ekili ve 
dikili alanlarla kaplıdır. Genel olarak Rize il toprakları çok çeşitli ve çok gür bir bitki 
örtüsüyle yemyeşildir. Rize il topraklarının 40.000 hektarı çay bahçeleridir. Çay, 
Rize’nin sembolüdür. Çayın dışında geniş fındık, mandalina, armut ve elma bahçeleri 
de vardır. (URL-54, 2022). 

---

38 
Artvin: Artvin ili dağlık ve çok engebeli bir arazi yapısına sahiptir. Bu alan 
genellikle ormanlarla kaplıdır. Artvin ormanlarında; hâkim ağaç türleri ladin, göknar, 
sarıçam, kayın, meşe, Kestane, kızılağaç, olup ıhlamur, gürgen, akçaağaç, dişbudak, 
ceviz, üvez, kavak, söğüt, akasya kayacık, karaağaç, huş, ardıç, şimşir, Duglas, 
fıstıkçamı porsuk gibi 20’nin üzerinde ağaç türü mevcuttur. Artvin bitki türü ve 
endemik türler çeşitliliği bakımından önde gelen illerimiz arasındadır. Artvin sınırları 
içinde toplam 1268 tür tespit edilmiş olup bunun 119 adedi endemik türdür. Tüm 
Türkiye florasının yaklaşık 10 000 tür ihtiva ettiği göz önüne alınırsa bunun yaklaşık 
%13’lük bir kısmının Artvin’de de bulunduğu ortaya çıkmaktadır. Aynı şekilde tüm 
Türkiye’de 2700 endemik tür tespit edilmiş olup bunun yaklaşık %4,4’ü Artvin’de 
bulunmaktadır. 
Bölgenin tipik ekosistemlerinden olan doğal yaşlı ormanlar, Rododendron 
fundalıkları, yayla ve Alpin otlakları, dağ eteklerindeki taş yığınları, uçurum ve göl 
toplulukları gibi ekosistemler en güzel örneklerini Artvin ilinde sunmaktadırlar. Bu 
alanlar içerisinde özellikle “Yaşlı Doğal Ormanları” içeren orman ekosistemleri, 
dünyanın en önemli ekosistemlerinden biri olarak kabul edilmektedir. (URL-55, 
2022).