İMAMLARIN DÖVRÜNDƏ FİQH VƏ FƏQİHLİK
Şiə fiqhi imamların dövründən kiçik qeyb dövrünədək və kiçik qeyb dövründən bu günədək müxtəlif mərhələlər keçmişdir. Həzrət Əlinin (ə) imamətindən imam Həsən Əsgərinin (ə) rehlətinədək mə’sum imamlar məcmusu İslam cəmiyyətində elmi bir hərəkat və düşüncə cərəyanı yaratmışlar. Bu iş qeyb dövründə dini mərcəiyyət tərəfindən davam etdirilmişdir.
İmamların dövründə Peyğəmbər əhli-beytinin xəttinə müvafiq düşüncə məktəbinin bünövrəsi qoyulmuşdur. İmamlar tərəfindən səpilmiş toxum qeyb dövründə cücərib ərsəyə gəlmişdir.
Bu məktəb üç əsas üzərində qurulmuşdur: elm və düşüncə cövhəri, tə’lim-tərbiyə üsulu, bu yükü daşıyacaq şəxsiyyətlər.
Bu məktəbin əsil mürəbbi və müəllimləri mə’sum imamlar olmuşdur. Onların tərbiyə etdiyi şəxslərə nümunə olaraq Zürarəni, Məhəmməd ibn Müslimi, Əbanı, Əbu-Həmzə Kəmalini, Yunis ibn Əbdürrəhmanı göstərmək olar.
Məktəb üçün zəruri olan mətnlər (təfsir, fiqh, üsul və s.) mə’sum imamlar tərəfindən ravilərə və səhabələrə çatdırılmışdır. İmamların səhabələri də öz növbələrində onların göstərişləri əsasında rəvayətləri toplamış və zaman keçdikcə kitab halına gətirmişlər. Həmin maarif əsasında bir çox dəyərli şəxsiyyətlər tərbiyə olunmuş, əhli-beyt ardıcılı olan fəqih məktəbləri formalaşmışdır.
Dostları ilə paylaş: | 
