Kurak alanlarda küresel değişimlere dayanıklı peyzajların oluşturulması için rehber

Su: kurak alanların restorasyonunda önemli bir husus

Kurak alanlarda peyzaj restorasyonu, ekolojik ve sosyo-ekonomik sürdürülebilirliğini sağlamak için su kullanımının nasıl etkin düzenleneceği sorusuna eğilmeyi gerektirecektir (51). Bitki deseni ve su durumu mevsimden mevsime, araziden araziye, bölgeden bölgeye çok farklıdır ve bölgedeki su dengesi ihtiyaçları hesaplanırken bu çeşitlilik dikkate alınmalıdır.

Restorasyon işlemleri de dahil olmak üzere, farklı arazi kullanımlarının kurak alanlarda sınırlı su kaynaklarını dengeli tüketimi, çatışmaları önlemek ve restorasyon programlarının toplumsal kabul görmesi için gereklidir (39). Bir taraftan yanlış tarımsal sulama uygulamaları nehir suyu girdisini ve yeraltı suyu seviyesini azaltarak doğal bitki örtüsü ve yerli ve yabani fauna üzerinde çok olumsuz etki oluşturur. Diğer taraftan uygun olmayan ağaç plantasyonları fazla suyu tüketir, bu da yeraltısuyu seviyesini ve yıllık akımı azaltır ve peyzajdaki diğer arazi kullanımlarını olumsuz etkiler.
Dikilen ağaçları desteklemek için gereken toprak suyunun kapasitesinin sınırlı olmasının, Çin'in kuzey bölgelerinde uygulanmakta olanlar gibi, kurak alanlardaki büyük ağaçlandırma çalışmalarının başarısızlığında , önemli bir neden olduğu düşünülmektedir (52). Bu yazarlar; ağaçlandırma alanlarında -kurak bölgelerde çalılar ve otlar, yarı kurak ve yarı nemli bölgelerde ağaçlar-, kök sistemleri tarafından etkilenen toprak derinliği aralığında (kurumuş toprak tabakası) su girişi su tüketiminden daha yüksek olması nedeniyle fidan yaşama oranı çok düşük – ör: toprak su içeriği % 15’ten 4-0%’a kadar azaldığında Hippophaerhamnoides fidanlarının hayatta kalma oranı % 80'den % 15’e düşmüştür(54)- ve doğal yenilenme önemli ölçüde azalmış ya da ortadan kalktığını belirtmişlerdir.

Uzun vadede istikrarlı ve başarılı bitki restorasyonuna yönelik araştırma ve uygulamalar için önemli bir zorluk, fidanların su tüketiminin aşırı olmadığı ve toprak suyunun yağışların infiltrasyonu ile yeniden dolduğu şekilde su dengesini korumak için ya da toprak suyu tutma kapasitesi için, kurak alanlarda restore edilmiş alanların etkili tasarımıdır (6). En önemli etkenler şunlardır:

1. 
   Fazla yoğunluktan kaçınılarak, müdahale alanındaki yerli bitki topluluklarıyla kıyaslanan türlerden daha uygun dikim yoğunluklarının kullanılması ve böylece suyun aşırı tüketiminin önlenmesi-Türkiye’de bu uygulama için fidan dikim aralık mesafeleri 6m X 3m, 6mX 4m, 5m x 5m, 5m X 4m olarak kullanılmaktadır;
   
2. 
   Yüksek su tüketen türlerin kullanımından kaçınarak (Çin'de yapılan kumul stabilizasyonunda su dengesi ile ilgili çalışmalar sonrası, ağaç türlerinin normal büyümesi türüne göre ilk 5-16 yıl ile sınırlı iken, toprak suyunun çalı türlerinin normal büyümesini desteklediği sonucuna varıldı) doğru türler ve yaşam formlarının (ağaçların yerine otlar veya çalılar) seçimi;
   
3. 
   Restore edilmiş alanlarda su hasadını artırmak vesu infiltrasyonunu geliştirmeye yönelik uygun toprak müdahale önlemlerinin kullanılması.
   

2.