Menkıbeleri Türkler'e nakletmeleri, yeni

MERDÂVÎ, ALİ B. SÜLEYMAN

Ebü'l-Hasen Alâüddîn Alî b. Süleyman b. Ahmed el-Merdâvî (ö. 885/1480)

Hanbelî fakihi.

Ebü'1-Yümn el-Uleymî -bizzat Merdâ-vî'den nakledildiğine göre 817 (1414), Sehâvî ve Şevkânî ise yaklaşık 820 (1417) yılında Nablus'a bağlı Merdâ beldesinde doğduğunu belirtir. Merdâvî, gençlik dö­neminde Halîl şehrine giderek Şeyh Ömer el-Mücerred Zâviyesi'nde kaldı ve burada Kur'ân-ı Kerîm'i ezberledi. Daha sonra Dı-maşk'ın Sâlihiye semtindeki Şeyhülislâm Ebû Ömer Medresesinde tahsil gördü. Bu sebeple Dımaşkî ve Sâlihî nisbeleriyle de anılır. Takıyyüddin İbn Kundüs el-Ba'-lî, Burhâneddin İbn Müflih, Ebü'l-Ferec Abdurrahman b. İbrahim et-Trablusî, Şehâbeddin Ahmed b. Yûsuf el-Merdâvî, Ebû Şa'r Zeynüddin Abdurrahman b. Süleyman, Ebü'r-Rûh îsâ el-Bağdâdîve Ebü'l-Kâsım en-Nüveyrî gibi hocalardan fıkıh, usul ve Arap dili okudu. Bu arada İbn Nâsırüddin, Şemseddin es-Sîlî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed el-Kere-kî, Zeynüddin İbnü't-Tahhân, Şehâbed­din İbn Abdülhâdî gibi hocalardan hadis, hesap ve ferâizle ilgili dersler aldı. Hocası Burhâneddin İbn Müflih'in ölümünün ardından onun derslerini devam ettiren Merdâvî aynı zamanda Dımaşkta Hanbelî kadılığı yaptı. Ömrünün sonuna doğru bu görevinden ayrılan Merdâvî'nin öğrencileri arasında İbnü't-Mibred ve Mısır Kâdıl-kudâtı Bedreddİn Muhammed b. Muham­med es-Sa'dî gibi fakihler ve kadılar bu­lunmaktadır. Merdâvî, 6 Cemâziyelevvel 885 ⁵⁷¹ tarihinde Dımaşk'-ta Sâlihiye semtinde vefat etti ve Kâsiyûn Mezariığı'na gömüldü.

Eserleri ve görüşleriyle Hanbelî mez­hebi tarihinde önemli bir yere sahip olan Merdâvî "şeyhülislâm" ve "şeyhülmezheb" lakaplarıyla anılmış, mezhepte fetva ve hüküm onun görüşleri doğrultusunda ve­rilmiştir. Haccâvîve İbnü'n-Neccâr gibi müteahhir Hanbelî âlimlerinin eserlerin­de "kâdî" lakabıyla Merdâvî kastedilir. İbn Kudâme'nin el-Muknfini şerh, tashih ve tenkih ettiği için kendisine "münakkih" lakabı da verilmiştir.⁵⁷²

Eserleri, i. el-İnşâf fî macrifeti'r-râcih mine'i-hilâf caJâ mezhebi'l-İmâmi'l-mübecceî Ahmed b. Hanbel. ⁵⁷³Muvaffakuddin İbn Ku­dâme'nin el-Mukni adlı eserinin ge­niş bir şerhi olan bu çalışmada Mer­dâvî mezhepte tercih edilen, sahih veya asah kabul edilen görüşleri delilleriyle birlikte ortaya koymuştur. Ebü'1-Yümn el-Uleymî eseri el-İthâf diye kısaltmış-tır. Merdâvî, 867 (1463) yılında tamamladığı şerhini 872'de (1468) et-Tenkîhu'î-müşbi11 ü tahrîri ahkâmi'1-Muknic fî fıkhı imâmi's-sünne Ahmed b. Hanbei adıyla İhtisar etmiştir.⁵⁷⁴ Bu ih­tisar Hanbelî literatüründe önemli bir yere sahip olmuş ve üzerinde çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Haccâvî. esere dair Havâşi't-Tenkih îi'i-hkh (alâ mez-hebi'1-İmâm Ahmed b. Hanbei adıyla bir haşiye yazmış,⁵⁷⁵ Takıyyüddin İbnü'n-Neccâr el-Fütûhî de buna bazı ekleme ve çıkar­malarla Müntehe'l-irâdât ücemH'l-Muknf maca't-Tenkîh ve'z-ziyâdât isimli kitabını telif etmiştir.⁵⁷⁶ Buhûtî,Müntehe'l-irâdât üzerine Dekcfiku üli'n-nühâ li-şer-hi'İ-Müntehâ adında bir şerh yazmış­tır.⁵⁷⁷ Ahmed b. Muhammed b. Ahmed eş-Şüveykl, İbn Kudâme'nin ei-Mukni'ı ile Merdâvî'nin et-Tenkih'i-ni et-Tavzîh fi'l-cem beyne'1-Muk-ni' ve't-Tenkih adıyla birleştirmiştir. ⁵⁷⁸

2. Tah­rîr ü'İ-menkül fî tehzîbi cilmi'l.-uşûl. Merdâvî 877'de (1472) kaleme aldığı, Hanbelî mezhebinin teme! usul kitapla­rından biri olan eserini et-Tahbîr fî şer-hi't-Tahrîr adıyla şerhetmiştir.⁵⁷⁹ Takıyyüddin İbnü'n-Nec­câr, kitabı önce Muhtaşarü't-Tahrîr ⁵⁸⁰ adıyla ihtisar et­miş, daha sonra el-Muhteberü'1-müb-teker şerhu'l-Muhtaşar ⁵⁸¹ ismiyle üzerine bir şerh yaz­mıştır. Bu şerhi Muhammed Hâmid el-Fıki neşretmişse de ⁵⁸² neşir eksik bir nüshadan yapıldığı için eserin ancak üçte biri kadardır. Mu­hammed ez-Zühaylî ve Nezîh Hammâd çeşitli nüshalarına dayanarak geniş dip­notlar, haşiyeler ve çeşitli fihristler ilâ­vesiyle eserin ilmî neşrini gerçekleştirmişlerdir. ⁵⁸³

3. Taşhîhu'l-îürü\ İbn Müflih'in Kitâbü'i-Fürû' adlı eserini tamamlayı­cı nitelikte bir çalışma olup Ali b. Ab­dullah Âl-i Sânı ⁵⁸⁴ ve Ab-düssettâr Ahmed Ferrâc ⁵⁸⁵ tarafından yayımlan­mış, ikincisini daha sonra Abdüllatîf Muhammed es-Sübkî tashih etmiştir ⁵⁸⁶Bunların dı­şında kaynaklarda Merdâvî'nin el-Kü-nûzü ⁵⁸⁷'î-muiaddetü'l~vâkıye min külli şidde (dua ve evrâdla ilgili), Şerhu'1-Âdûb, el-Menhelü'î-'azbü'l-ğazîr fî mevlidi'l-Hâdi'l-Beşî-ri'n-Nezîr, el-Menhelü'l-'azb fî şerhi esmâ'i'r-rab adlı eserlerinin bulunduğu belirtilmektedir.

Bibliyografya :

Ali b. Süleyman el-Merdâvî, el-İnşâf fî ma'ri-feti'r-râcih mine''l-I}ilâf (nşr. M. Hâmid ei-Fıkl), Beyrut 1406/1986, neşredenin girişi, I, 3-5; a.mlf., Taşhttıu'l-fürCf (İbn Müflih, Kitâbü'l-Fü-rûc içinde, nşr. Abdüsseîtâr Ahmed Ferrac}. Bey­rut 1405/1985, neşredenin girişi, I, 8-21;Sehâvî. ed-Daü'ü'i-lâmi'.V, 225-227; Nuaymî, ed-Dâ-ris fi târîlji'l-medâns(nşr. Ca'fer el-Hasenî), Dı-maşk 1370/1951, II, 108, 126; Ebü'1-Yümn el-Uleymî. el-Menhecü'l-ahmed{nşT. Abdüikâdirel-Arnaût - Hasan İsmail Mervej. Beyrut 1997, V, 290-298; a.mlf., ed-Dürrü'l-münaddad fi zikri aşhâbi'l-İmâm Afrmed (nşr. Abdurrahman b. Sü­leyman el-Useymînj, Kahire 1412/1992, II, 682-683; Keşfü'z-zunûn, 1, 357; İbnü'1-İmâd, Şeze-rât, VII, 340-341; Şevkânî, el-Bedrü'L-tâti1,1, 446; İbn Humeyd, es-Sühıtbü'l-uâbile'alâda-râ'ihi't-Hanâbile (nşr. Bekir b. Abdullah Ebû Zeyd -Abdurrahman b. Süleyman el-Useymîn), Beyrut 1416/1996, II, 739-743; Muhammed eş-Şatü. Muhtaşaru Tabakâti'l-Hanâbüe (nşr. Fevvâz ez-Zemerlî), Beyrut 1406/1986, s. 76-77; Abdülkâdir Bedrân, el-Medljal ilâ mezhe-bi'l-İmâm Ahmed b. Hanbei (nşr. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Türkî|, Beyrut 1405/1985, s. 409, 434, 439-441, 461; Brockelmann, GAL SuppL.n, W0;îzâhu'l-meknûn,l, 134. 331; II, 389, 450, 594; Abdülvehhâb İbrahim Ebû Sü­leyman, Kitâbetü'l-bahşi'l-HImî, Cidde 1403/ 1983, s. 375-378; Kâmil Cemil el-Aselî. "Mücî-rüddîn el-TJleymî el-Hanbeîî: Mü'e rrihu'l-Ku­düs, naşşun cedîd 'an hayâtih ve naşşu zeyli kitâbİhn-Ünsi'1-ceüT, Dirâsât, XII/8, Amman 1405/1985, s. 122; Ferhat Koca. "Hanbelî Mez­hebi", D!A, XV, 531, 541-542. Ferhat Koca